1- خونسردی خود را حفظ کنید.
از کوره در رفتن در درگیری های خانوادگی آسان است. در چنین شرایطی بهتر است کمی قدم بزنید تا آرام شوید. مهم نیست با چه کسی صحبت می کنید، در هر صورت انجام این کار با آرامش بهتر از داد یا فریاد زدن است.
اگر احساس کردید که دچار استرس شده اید می توانید نفس عمیق بکشید یا تا 10 بشمارید.
درگیری فیزیکی ایده خوبی نیست. قبل از صحبت با اعضای خانواده، سعی کنید خشم خود را تخلیه کنید. برای مثال می توانید به بالش خود مشت بزنید.
2- جلسه خانوادگی بگذارید.
گفتگوی همزمان با تمام اعضای خانواده ایده خوبی خواهد بود. یک زمان مناسب را برای جمع شدن افراد خانواده انتخاب کنید. به این ترتیب همه می توانید با یکدیگر ملاقات کرده و در مورد مشکلات خود صحبت کنید.
اگر کوچکترین عضو خانواده هستید، سعی کنید از والدین خود بخواهید خواهر و برادرها را برای شرکت در این جلسه خانوادگی دعوت کنند.
اگر مشکل فامیلی است، بهتر است از آنها بخواهید از طریق تماس ویدیویی یا تلفنی با شما صحبت کنند.
3- به همه گوش دهید.
به همه اعضای خانواده فرصت صحبت بدهید. به این ترتیب، همه می توانند در مورد آنچه اتفاق می افتد نظر بدهند. حرف دیگران را قطع نکنید، حتی اگر به نظر دروغ یا غیر منطقی می رسد- می توانید مواردی را که باعث آزار شما می شوند در زمانی که نوبت به صحبت شما می رسد، مطرح کنید.
سخت است که بخواهید به همه اجازه صحبت بدهید، به خصوص اگر آنها چیزهایی را بیان کنند که باعث آزار شما هستند. با این حال، اگر اجازه دهید دیگران صحبت کنند، آنها نیز سخنان شما را خواهند شنید.
4- زبان بدن خنثی داشته باشید.
حرکات چشم ها و آه کشیدن می توانند آنچه به آن فکر می کنید را نشان دهند. وقتی با دیگران صحبت می کنید، سعی کنید چهره خود را خنثی نگه دارید و اجازه ندهید احساساتتان نشان داده شود. در زمان صحبت کردن، صدای خود را بالا نبرید و سعی کنید از عصبانیت و فریاد زدن خودداری کنید.
با کنترل زبان بدن خود در طول مکالمه ، آرامش خود را حفظ کنید.
5- درباره نیازهای خود حرف بزنید.
درباره احساسات و چگونگی اصلاح آنها حرف بزنید. نیازهای خود را با خانواده مطرح کنید. اگر کسی تلاش کرد حرف شما را قطع کند، با آرامش به او یادآوری کنید که بعد از شما فرصت صحبت کردن را خواهد داشت.
به عنوان مثال، می توانید جملاتی مانند این را بیان کنید: “وقتی بخاطر کمک نکردن در کارهای خانه فقط من را سرزش می کنید (خواهرم را سرزنش نمی کنید) ناراحت می شوم و احساس می کنم فضای خانه ناعادلانه است.”
6- جملاتتان را معطوف به خود کنید.
مشکلات خود را در مرکز بحث قرار دهید. به جای اینکه اعضای خانواده خود را سرزنش کنید یا سر آنها داد بزنید، سعی کنید تا آنجا که ممکن است درباره خودتان صحبت کنید. این می تواند به افراد کمک کند تا کمتر در لاک دفاعی بروند و توانایی بیشتری برای کنار آمدن و رفع مشکلات موجود داشته باشند.
به عنوان مثال، به جای اینکه بگویید، “بیش از حد سر من فریاد می زنید”، بگویید، “وقتی سر من فریاد می زنید، احساس ترس و ناامیدی می کنم.”
یا به جای اینکه بگویید، “هرگز به حرف من گوش نمی دهید”، بگویید، “وقتی اجازه صحبت کردن به من نمی دهید، احساس می کنم هیچ نقش و اهمیتی در خانواده ندارم.”
7- سعی کنید بی طرف باشید.
اگر مستقیما درگیر دعوا نیستید، موقعیت خود را خنثی نگه دارید. طرفداری از یکی از طرفین فقط مشکل را بدتر می کند. به صحبت های همه گوش دهید و سعی کنید توصیه های بی طرفانه ای ارائه دهید.
بی طرف بودن کار سختی است، خصوصا اگر واقعا فکر می کنید حق با یکی از طرفین است. همچنین می توانید از یک فرد دیگر در خارج از خانواده بخواهید واسطه شود.
8- به یک نتیجه قطعی برسید.
درباره آنچه در آینده نیاز دارید صحبت کنید. سعی کنید به نتیجه ای برسید که همه اعضای خانواده از پس آن برمی آیند. اگر نمی توانید به یک راه حل ایده آل برسید، سعی کنید میانه را بگیرید طوریکه همه بتوانند آن را بپذیرند، حتی اگر کمی ناخوشایند باشد.
به عنوان مثال، برای استفاده از لپ تاپ یک برنامه مشخص با محدودیت های زمانی در نظر بگیرید.
اگر مستقیما درگیر دعوا نیستید، ممکن است نتوانید یک راه حلی قطعی ارائه دهید. از سایر اعضای خانواده خود بخواهید راه حلی ارائه دهند که همه از آن راضی باشند.
9- در صورت جدی شدن بحث، صحنه را ترک کنید.
دعواهای خانوادگی خیلی زود از کنترل خارج می شوند. اگر کسی شروع به داد و فریاد، جیغ زدن یا درگیری فیزیکی با دیگران کرد، فورا از صحنه خارج شوید و به آنها بگویید تنها زمانی حاضر به ادامه صحبت خواهید بود که همه بپذیرند از روی ادب و احترام رفتار کنند.
اگر کم سن و سال هستید و احساس می کنید در معرض خطر هستید، با یک بزرگسال مورد اعتماد مانند معلم یا مشاور مدرسه صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند.
10- در صورت نیاز با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید.
بعضی اوقات، شما و خانواده نمی توانید مشکل را برطرف کنید. در چنین شرایطی بهتر است با یک درمانگر یا مشاور خانواده صحبت کنید. این افراد می توانند به شما کمک کنند تا مسائل خود را به روشی آرام و متمدنانه حل کنید و به راه حلی برسید که برای همه مفید باشد.
