به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، پرخوری افراطی نوعی اختلال در زمینه ی غذا خوردن می باشد. افراد مبتلا به این اختلال معمولا به صورت بی وقفه و غیرعادی در مصرف مواد غذایی زیاده روی می کنند.
به عبارتی دیگر اختلال بینگه نوعی اختلال است که در طی آن فرد مقدار زیادی از غذا را در یک بازه زمانی کوتاه مدت استفاده می کند.این قبیل افراد با حجم عظیمی از احساسات منفی، شرمندگی و خجالت قادر به کنترل اشتهای بیش از حد خود نیستند و به پرخوری ادامه می دهند. در نتیجه با گذر زمان و تشدید احساس نارضایتی، روند درمان محبوبیت پیدا می کند.پر اشتهایی و بی اشتهایی عصبی با عناوین بولیمیا و آنورکسیا شناخته می شوند. در این قبیل عارضه ها افراد به شدت بر روی تناسب اندامشان حساس هستند و در مواردی به ورزش شدید و استفراغ می پردازند تا از افزایش وزن جلوگیری کنند.در صورتی که در اختلال بینگه فرد تنها احساس نارضایتی از فرم ظاهری اندام خود دارد اما قادر به کنترل رفتار پرخوری خود نیست.
نشانه های پرخوری افراطی
افزایش وزن در میان کودکان و نوجوانان که در دوره ی رشد هستند، امری عادی تلقی می شود. زیرا این نوع افزایش وزن در طی یک دوره ی زمانی مشخص صورت می گیرد و پس از آن متوقف می گردد.
بااین حال، بعضی از نوجوانان نشانه های خلقی هیجانی دارند. پرخوری افراطی تغذیه یکی از اختلالات خلقی هیجانی محسوب می شود.
افراد مبتلا به اختلال بینگه در رفتار های روزانه معمولا مقدار زیادی از غذا را با ولع مصرف می کنند یا حتی گاهی با وجود سیری نیز شروع به خوردن غذا می کنند.
همچنین بعضی از افراد در حضور افراد دیگر طبق روال معمولی غذا می خورند اما در تنهایی به غذاخوردن های افراطی می پردازند. این قبیل رفتار ها نوعی علائم رفتاری وجود اختلال بینگه هستتند.
از منظر عاطفی، افراد مبتلا به پرخوری در کنترل وزن خود احساس ناامیدی دارند و از رعایت عادت های غذایی اجتناب می کنند. این قبیل افراد وقتی گرسنه می شوند، مضطرب می گردند و تنها راه درمان خود را در پرخوری می یابند.
یکی از تغییرات جسمی برجسته که در افراد دارای بینگه رخ می دهد، چاق و لاغر شدن های مکرر است. این نوع عارضه را با عنوان یویو شناخته شده است.
علل بروز اختلال بینگه
مسائل روانی
مکانیزم بدن به گونه ای است که در صورت دریافت کالری بیش از حد نیاز و عدم چربی سوزی، سوخت وساز آن کاهش می یابد و دچار چاقی مفرط می گردد. با اضافه وزن، فرد به دلیل بهم ریختگی فرم ظاهری دچار تهاجم رفتاری می شود و به صورت تکانشی عمل می کند.
در نتیجه با گذر زمان عارضه هایی از قبیل افسردگی، استرس و ناامیدی در فرد ایجاد می شود.
لذا متخصصان برای سوزاندن کالری بدن به جای ذخیره شدن چربی، فعالیت های فیزیکی را توصیه می کنند.
ارث
بعضی از افراد به طور وراثتی از نوعی ژن های ارثی برخوردارند.این ژن ها افراد را مستعد مصرف مواد غذایی بیش از حد می سازد.
سن
انسان ها در هر رده ی سنی ممکن است به اختلال پر خوردی مبتلا شوند اما این عارضه در اکثر موارد از سن نوجوانی(۲۰سالگی) شروع می شود.
رژیم های غذایی
در مواردی افراد چاق خواستار کاهش وزن به وسیله ی رژیم غذایی غیر اصولی می شوند. به عبارتی دیگر اگر رژیم غذایی طولانی باشد موجب عوارضی از قبیل اشتهای کاذب، ریزش مو، سرگیجه، سنگ کیسه صفرا و پیری زود رس می شود.
عوارض ناشی از پرخوری افراطی
اضافه وزن
درد در مفاصل و عضلات
اختلال در روند قاعدگی
بروز انواع سرطان
بالا رفتن کلسترول
ایجاد دیابت نوع ۲
آسم
سردرد
بروز بیماری های قلبی
افسردگی
غدد بزاقی
وسواس فکری عملی
اختلال نقص توجه
فرایند درمان اختلال بینگه:
درمان رفتار شناختی
در طی درمان رفتار شناختی به بیمار کمک می شود عواملی که موجب تحریک پرخوری می گرد، مهار شود. بدین جهت او می تواند در رفتار مصرف روزانه ی غذا کنترل کند و حد اعتدال را رعایت نماید.
در صورتی که افراد نسبت به میزان قد اضافه وزن داشته باشند، احتمال دارد علاوه بر درمان رفتار شناختی به مشاوره و دریافت رژیم غذایی جهت کاهش وزن نیاز پیدا کنند.
رفتار درمانی دیالکتیکی
شیوه ی درمان منطقی(دیالکتیکی) به گونه ای است که به فرد در راستای تحمل فشار های روانی و رعایت اعتدال در احساس ها کمک می شود. درواقع، تعدیل احساسات موجب کاهش میل پرخوری می شود.
روان درمانی میان فردی
عمده تمرکز روان درمانی میان فردی بر رابطه ی فرد مبتلا با سایر افراد است. این نوع درمان با هدف ایجاد رابطه ی مناسب با دیگران از قبیل اعضای خانواده، آشنایان، بستگان و دوستان صورت می گیرد.
انتهای پیام/
