به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، مثبت گرایی سمی بهمعنای حفظ خوشبینی و نگرش مثبت در هر شرایطی است. گرچه مثبتاندیشی امری توصیهشده و پسندیده است اما هرچیزی اگر بیش از حد شود، مضر و آسیبزننده خواهد شد. مثبت گرایی سمی بهجای آنکه روی مثبتاندیشی تمرکز کند، تلاش میکند تا ذهن را از واقعیتهای تلخ و ناراحتکننده که نیاز به درک و رسیدگی دارند، منحرف کرده و جایش را با افکار مثبت اما خیالی پر کند.
در مثبت گرایی سمی، تفکر مثبت تنها راه حل مشکلات شناخته شده است و افراد از تفکر و ابراز احساسات منفی اجتناب می کنند. این یعنی نوعی وسواس در تفکرات مثبت در فرد ایجاد می شود که مخرب خواهد بود.به طور کلی تمرکز تحقیقات انجام شده پیرامون تفکر مثبت، بر روی فواید و مزایای داشتن یک چشم انداز خوش بینانه هنگام تجربه یک مشکل است.اما در مقابل وسواس داشتن در تفکر مثبت چالش هایی که افراد با آن روبرو هستند را درنظر نمی گیرد، و از افراد می خواهد تا احساسات منفی خود را سرکوب کنند.
این امر باعث می شود که آنها از دریافت حمایت های اجتماعی محروم شوند.
وقتی اتفاق ناخوشایندی رخ میدهد، مثلا بیکار میشوید، دیگران ممکن است به شما توصیه کنند که خوشبین باشید و به جنبههای مثبت این مسئله فکر کنید. گرچه این توصیهها خیرخواهانه است اما ممکن است شما را از درددل کردن و رنجی که تحمل میکنید، باز دارد.
گاهی که شخص یا چیز ارزشمندی را از دست میدهید، دیگران شاید بگویند که این مسئله حتما حکمتی داشته است. گرچه چنین نظراتی اغلب با هدف آرامشبخشیدن به شما گفته میشوند اما ممکن است روشی برای دور نگهداشتن خودشان از ناراحتی شما باشد.
داشتن چشم انداز کلی مثبت مضر نیست، بلکه مفید هم هست.
با این حال در افرادی که معتقدند فقط باید با دید مثبت به همه مسائل نگار کرد، مشکلات جدی نادیده گرفته شده و به مشکلات سلامت روان پرداخته نمی شود.
به همین ترتیب افرادی که از دیگران می خواهند افکار مثبت اندیشی داشته باشند، معمولا از حمایت کافی برخوردار نیستند. این امر همچنین سبب می شود که عزیزان آنها احساس انگ زدن یا قضاوت داشته باشند.
در هر رابطه چالش هایی وجود دارد. مثبت گرایی سمی افراد را وادار می کند که این چالش ها را نادیده گرفته و بر نکات مثبت متمرکز شوند. این رویکرد ارتباطات و توانایی حل مشکلات ارتباطی را مختل می کند.
براساس مروری از 29 مطالعه خشونت خانگی در سال 2020 مشخص شد که سوگیری مثبت باعث می شود که افراد سوء استفاده کننده شدت آن را دست کم گرفته و به سوء استفاده گری خود ادامه دهند. داشتن افکار خوش بینی، امید و بخشش باعث افزایش خطر ماندن در کنار افراد سوء استفاده گر و قرارگیری در معرض سوء استفاده می شود.
هر فرد گاهی اوقات دچار احساسات منفی می شود. از دیگر خطرات و عوارض مثبت گرایی سمی این است که افراد به نادیده گرفتن احساسات منفی ترغیب می شوند (حتی اگر این امر باعث قوی تر شدن آنها شود). زمانی که این فرد احساس مثبتی نداشته باشد دچار شکست می شود.
افرادی که در برابر مشکلات خود را ملزم به لبخند زدن و دید مثبت می کنند، کمتر به دنبال حمایت خواهند بود. این امر سبب می شود که آنها از احساسات خود شرمنده بوده و منزوی شوند. همین مساله آنها را از دریافت کمک باز می دارد. طبق اعلام انجمن روانپزشکی آمریکا انگ می تواند باعث شود که فرد از مراجعه برای درمان مشکلات روانی منصرف شود.
بعضی از روش های پیشگیری از مثبت گرایی سمی شامل:
دریافت حمایت از افرادی که قضاوت کننده نیستند مانند دوستان معتمد یا یک روان درمانگر
شناخت عواطف منفی به عنوان موارد عادی و بخشی مهم از تجربه انسانی
صحبت با افراد معتمد درباره احساسات از جمله احساسات منفی
شناسایی و پذیرش احساسات به جای تلاش برای اجتناب از آنها
این شیوه از مثبتاندیشی به افرادی که در حال تجربه دورانی سخت و ناراحتکننده در زندگی هستند، آسیب میرساند. مثبت گرایی سمی بهجای آنکه امکان همدلی و درک کردن را فراهم کند، ناخواسته افکار، احساسات و هیجانات منفی افراد را زیر سؤال برده و نادیده میگیرد.
مثبت گرایی سمی کاری میکند که فرد خودش را بهخاطر احساسات منفی یا ناراحتکننده سرزنش کند، مقصر بداند و احساس گناه پیدا کند.
مثبت گرایی سمی نوعی سازوکار پرهیز است. وقتی دیگران چنین رفتارهایی نشان میدهند، فرد از ابراز احساسات و مواجهه صحیح با مشکلات عاطفیاش باز داشته میشود. گاهی اوقات ما این افکار مثبت سمی را در رفتار با خودمان نیز به کار میبریم و آنها را درونی میکنیم. به این ترتیب، هنگام مواجهه با سختیهای عاطفی، آنها را نادیده میگیریم.
مثبتاندیشی سمی با خفه کردن احساسات ناراحتکننده و چالشبرانگیز مانع از آن میشود که ما به رویارویی با آنها برویم؛ درحالیکه این رویارویی میتوانست ما را رشد دهد و نگرشمان را عمیقتر کند. مثبتاندیشی سمی انگیزه ما برای تغییر شرایط را از بین میبرد، چراکه از اساس، وجود هر مشکلی را منکر میشویم.
دیدگاه خود را نسبت به مثبتبینی بیش از حد او ابراز کنید. به او گوشزد کنید که این نوع از مثبتاندیشی به مرحله انکار رسیده و او با انکار واقعیتها در حال آسیبرساندن به خودش یا دیگران است. البته در بیان این مسائل نرمخو باشید و تأکید کنید که هدف شما نگرانی از حال اوست. حتما مثالهایی از مثبت گرایی سمیاش را به ذهن بسپارید و برایش بازگو کنید؛ چراکه شما در حال طرح موضوعی هستید که پیشتر برای خود شخص ناشناخته بوده است. مثال زدن بهترین راه برای اثبات مثبت اندیشی سمی به فردی است که به آن دچار است.
همچنین بهتر است مسئله را زمانی مطرح کنید که فرد در حال تجربه عواقب مثبتاندیشیاش است؛ چراکه در این حالت، شانس اینکه او را متوجه نگرش اشتباهش کنید، بیشتر است.
با این حال، نباید در بیان نظر خود اصرار کنید. زندگی آنها به خودشان مربوط است و شما نمیتوانید نگرش دیگران را بهزور از ذهنشان پاک کنید. اگر فردی بهواسطه طرح این مسئله عصبانی شد، کنار بکشید و اختیار او درباره تصمیمات و نگرشش را تأیید کنید (به او بگویید مختار است که هرطور میخواهد، فکر یا عمل کند)؛ اما اگر او دوباره پس از تجربه یک شکست یا سوءاستفاده مجدد حاصل از مثبتاندیشیاش، بهسراغتان آمد، به او گوشزد کنید که قبلا نظرتان درباره این مسئله را گفتهاید و به او توصیه کنید که بهتر است بهجای گیر افتادن در این چرخه آسیبزا، به فکر تغییر نگرش خود باشد.
انتهای پیام/