به گزارش خبرنگار اقتصادی یکتاپرس، پیمان شانگهای این روزها نقل محافل خبری است و اکثر رسانه ها از مزایا و فرصت های بزرگی که کشورمان در این پیمان به دست آورده گزارش های متعددی را منتشر کرده اند.
این عضویت یک موفقیت بزرگ دیپلماسی و اقتصادی برای ایران است که با توجه به تحریم های ضالمانه آمریکا علیه مردم ایران به دست آمده است. بخش صادرات و واردات و همچنین درآمد زایی در حوزه ترانزیت قطعا می تواند مشکلات اقتصادی را برطرف کند.
ایران از طریق همین پیمان می تواند به بازار جهانی دسترسی داشته باشد و قائدتا با کمک هم پیمان های خود در شانگهای می تواند از نفوذ آنها در منطقه استفاده و مسائل حوزه FATF را هم حل کند. قطعا کشورمان با رفع مشکلات بانکی، افزایش سرمایه در گردش با حضور سرمایه گذاران خارجی و استفاده از ظرفیت های داخلی می تواند معضلات امروز اقتصاد کشورمان را برطرف کند.
دولت سابق مدعی بود که ایران با برجام می تواند شرایط اقتصادی خود را بهبود ببخشد و پیمان با کشورهای اروپایی و آمریکا می تواند گره از مشکلات اقتصادی را باز کند اما همین برجام در چند سال اخیر زیان های بزرگی به اقتصاد ایران وارد کرد. برنامه ریزی های دولتمردان بر روی حرف مذاکره کنندگان که در نهایت با بدقولی های آنها همراه شد و اقتصاد ایران هم تحت تاثیر آن با افزایش تورم و بزرگ تر شدن مشکلات همراه شد.
دولت سیزدهم برخلاف دولت دوازدهم همه تلاش خود را به کار برد تا با کمک بازار بزرگ شرق به بازار جهانی ورود پیدا کند و همچنین به بدقولی های کشورهای هم پیمان برجام درس بزرگی داد که جهان اکنون به سمتی می رود که سلطه گری و نگاه دیکتاتوری در دنیای امروز نمی تواند راه گشا باشد.
انچه دیگران میخوانند:سازمان شانگهای ظرفیت بی‌نظیر برای بی اثر کردن تحریم ایران
بر اساس این گزارش، غرب دیگر نمی تواند مدعی باشد که ابر قدرت در بخش اقتصادی دنیا است زیرا کشورهایی همانند چین و هند امروز با پیشرفت و ارتقای کیفی پتانسیل های داخلی خود به راحتی توانستند به بازار جهانی دست پیدا کنند. این روز ها چین با تصاحب بازار بین المللی، آمریکا را هم با چالش های بسیاری مواجه کرده است.
شاید در سال های دور جهان فقط به دنبال اجازه غربی ها بود اما اکنون دنیا برای تعامل نیازی به غرب ندارد و کشورهای مختلف برای تعامل با یکدیگر نیاز به اجازه کشورهای سلطه گر نخواهند داشت.
اصلاح طلبان مدعی هستند این اتفاق، در حوزه بین المللی چندان مهم نیست. قطعا راه ترانزیتی ایران برای چین می تواند بزرگترین اتفاق تاریخی باشد که راه ارتباطی برای کشورهایی همانند چین و روسیه را برای حضور بیشتر در بازار جهانی ایجاد می کند و این مورد می تواند دنیا را متحول کند؛ به ویژه که ایران پتانسیل های بسیار بالایی دارد که از این طریق می تواند با ورود به بازار جهانی؛ به درآمد زایی غیر نفتی دست یابد.
اصلاح طلبان این روزها به دنبال تخریب افکار عمومی درباره عضویت دائم ایران در شانگهای هستند و با عادی سازی همه تلاش خود را به کار می برند که این پیمان ها تاثیری بر اقتصاد ایران ندارد. اما زمانی که پای آمار و ارقام به میان می آید آنها تغییر موضع می دهند و مدعی می شوند که پیشنهاد این عضویت از دولت خاتمی آغاز شده است.
سیدمحمدعلی ابطحی، ریاست دفتر رئیس‌جمهور دولت خاتمی در آخرین مصاحبه خود، گفت: اصل این اتفاق خوب است چرا که ما را به جامعه جهانی متصل می‌کند ولی عضویت در پیمان شانگهای اثری بر اقتصاد ایران نمی گذارد.اصل پیشنهاد عضویت در سازمان شانگهای در دولت آقای خاتمی ارائه شد و دولت‌های بعدی پیگیری لازم را انجام دادند.
سوالی که این روزها در ذهن افکار عمومی به وجود آماده است بر این نکته اشاره می کند که چگونه این عضویت هیچ آورده ای برای ایران ندارد؛ دولت خاتمی خواهان عضویت با این پیمان بوده است؟چرا دولت های سابق نتوانستند عضو دائم شوند اما دولت سیزدهم در کوتاه ترین زمان ممکن توانست به عضویت دائم پیمان شانگهای شود؟!
به گزارش یکتاپرس، قطعا اصلاح طلبان هم به خوبی می دانند که حضور کشورمان در این پیمان تا چه اندازه می تواند به اقتصاد کشورمان کمک کند. ایران در حال حاضر سالانه حدود 40 میلیارد دلار کالا به کشورهای جهان صادر می کند اما ظرفیت حقیقی ایران برای صادرات بیش از 90 میلیارد دلار است. طبق آمارها؛ تجارت 12.5 میلیارد دلاری ایران با اعضای پیمان شانگهای تنها مربوط به دوره 5 ماهه نخست سال جاری است که این موارد کوچکی از مزایای پیمان شانگهای برای کشورمان است.
انتهای پیام/
