به گزارش یکتاپرس، در طول دهه 1870، دو مخترع مشهور هر دو به طور مستقل دستگاه هایی را طراحی کردند که می توانستند صدا را از طریق کابل های برق منتقل کنند. این مخترعان الکساندر گراهام بل و الیشا گری بودند. هر دو دستگاه در فاصله چند ساعت از یکدیگر در دفتر ثبت اختراع ثبت شدند. در پی نبرد حقوقی تلخی، بر سر اختراع تلفن وجود داشت که بعداً بل برنده شد.
تلگراف و تلفن از نظر مفهوم بسیار شبیه به هم هستند و از طریق تلاش بل برای بهبود تلگراف بود که او با تلفن موفق شد.
تلگراف حدود 30 سال قبل از شروع آزمایش بل، یک سیستم ارتباطی بسیار موفق بود. مشکل اصلی تلگراف این بود که از کد مورس استفاده می کرد و فقط به ارسال و دریافت یک پیام در یک زمان محدود می شد. بل درک خوبی از ماهیت صدا و موسیقی داشت. این امر او را قادر می سازد تا امکان انتقال بیش از یک پیام را در امتداد یک سیم در یک زمان درک کند. ایده بل چیز جدیدی نبود ، دیگران قبل از او تصور چند تلگراف را داشتند. بل راه حل خود ، "تلگراف هماهنگ" را ارائه داد. این بر این اساس استوار بود که نت های موسیقی می توانند به طور همزمان بر روی یک سیم ارسال شوند، در صورتی که این نت ها از نظر آهنگ متفاوت باشند.
در اواخر سال 1874 آزمایش بل به اندازه ای پیشرفت کرده بود که بتواند اعضای نزدیک خانواده خود را در مورد احتمال وجود یک تلگراف چندگانه آگاه کند. پدر همسر آینده بل ، وکیل گاردینر گرین هابارد، فرصتی را برای شکستن انحصار اعمال شده توسط شرکت تلگراف اتحادیه غربی مشاهده کرد. او به بل کمک مالی لازم برای ادامه کار خود در زمینه توسعه تلگراف چندگانه را داد.
تلگراف مورس
با این حال، بل اشاره نکرد که او و همدستش، توماس واتسون، برقکار جوان دیگر، در حال توسعه ایده ای بودند که در تابستان به ذهن او رسید. این ایده ایجاد دستگاهی بود که بتواند صدای انسان را به صورت الکتریکی منتقل کند.
بل و واتسون به اصرار هابارد و چند حامی مالی دیگر به کار روی تلگراف هارمونیک ادامه دادند. در مارس 1875 بل بدون اطلاع هابارد با مردی به نام جوزف هنری ملاقات کرد. جوزف هنری مدیر محترم موسسه اسمیتسونین بود. او از نزدیک به ایده های بل گوش داد و کلمات دلگرم کننده ای ارائه کرد. هر دو بل و واتسون با نظرات هنری برانگیخته شدند و با اشتیاق و اراده بیشتری به کار خود ادامه دادند. در ژوئن 1875 آنها به هدف خود از ایجاد وسیله ای که بتواند گفتار را به صورت الکتریکی منتقل کند پی بردند. آزمایشات آنها ثابت کرده بود که تن های مختلف قدرت جریان الکتریکی را در سیم تغییر می دهد.
اکنون تنها کاری که باید انجام می دادند این بود که دستگاهی با غشای مناسب بسازند که بتواند آن آهنگ ها را به جریان های الکترونیکی متفاوتی تبدیل کند و یک گیرنده برای بازتولید تغییرات و تبدیل آنها به فرمت قابل شنیدن در انتهای دیگر. در اوایل ژوئن، بل متوجه شد که هنگام کار بر روی تلگراف هارمونیک خود، می تواند صدایی را از روی سیم بشنود. صدای فنر ساعت پیچ خورده بود. در 10 مارس 1876 بود که بل در نهایت به موفقیت و قابلیت ارتباطات دستگاه جدید خود پی برد. امکان صحبت کردن با یک سیم برق بسیار بیشتر از یک سیستم تلگراف اصلاح شده بود که اساساً بر اساس نقطه و خط تیره بود.
با توجه به دفترچه یادداشت بل در آن تاریخ، او موفق ترین آزمایش خود را با استفاده از تجهیزات جدید خود، تلفن توصیف می کند. بل با دستیار خود واتسون، که در اتاق بعدی بود، از طریق ساز صحبت کرد و گفت: "آقای واتسون، بیا اینجا، من می خواهم با تو صحبت کنم."
اپراتورهای تابلو برق الکساندر گراهام بل در 3 مارس 1847 در ادینبورگ ، اسکاتلند متولد شد. خانواده او مقامات برجسته ای در زمینه بیان و تصحیح گفتار بودند. او آراسته و آموزش دیده بود تا شغلی را در همان تخصص دنبال کند. در 29 سالگی در 1876 او تلفن را اختراع و ثبت اختراع کرد. دانش کامل او در زمینه صدا و آکوستیک در توسعه تلفن او، بسیار کمک کرد و برتری او را نسبت به دیگران که در آن زمان در پروژه های مشابه کار می کردند، برتری داد. بل یک روشنفکر با کیفیت بود که از زمان مرگش به ندرت پیدا شد. او مردی بود که همیشه برای موفقیت تلاش می کرد و به دنبال ایده های جدید برای پرورش و توسعه بود.
انتهای پیام/
