به گزارش یکتاپرس مهم ترین موضوع در مسیر فرزندپروری، خودآگاهی خود والد می باشد. متاسفانه تفکر تعداد زیادی از والدین فعال در جامعه، این است که می توانند با هر روشی، فرزند خود را پرورش دهند و راه و روش فرزندپروری آن ها، هیچ ربطی به هیچ کسی ندارد. اما این والدین به این موضوع فکر نمی کنند که هر فرزند، قرار است یک فرد فعال و یک شهروند در اجتماع باشد.
مهم ترین عامل تاثیرگذار در روش تربیت کودکان و فرزندان، این است که پدر و مادر گمان می کنند که با عصبانیت و پرخاشگری، می توانند کودک را متوجه خطا، اشتباه و رفتار بد او بکنند. در صورتی که اصلا این طور نیست و کنترل رفتارها و اشتباهات کودکان و فرزندان نیز مانند هر کار دیگری، تخصص و مهارت های خاص خودش را می طلبد.
یادتان باشد که آگاهی، همیشه نجات بخش است. خیلی از پدر و مادرها نمی دانند که چگونه باید با فرزندان خود رفتار کنند و نتیجه ی این عدم آگاهی، می تواند رفتار خشونت بار و تندی باشد که در آینده و شکل گیری شخصیت فرزند، تاثیر بسیار بدی می گذارد.
البته که همه ی ما انسان هستیم و برای همه ی ما پیش آمده که در برخی از موارد، کنترل خود را از دست بدهیم، برای تسلط بر روی چنین شرایطی، نیاز است که یک پدر و مادر بتوانند در نقش یک والد فعال و آگاه، بر مهارت های کنترل خشم خود، تسلط کافی داشته باشند. چرا که خشم کنترل نشده ی آن ها می تواند آینده ی فرزندشان را کاملا تحت الشعاع قرار دهد. البته که صحبت ما درباره ی پرخاشگری والدین، به یک بحث گسترده تر از خشونت بر میگردد. که در ادامه برایتان از ویژگی های یک والدین پرخاشگر، بیشتر خواهیم گفت :
ویژگی های و خصوصیات والدین پرخاشگر
پرخاشگری والدین نسبت به کودک می تواند در شمایل مختلفی ظاهری شود. کتک زدن، تحقیر کلامی، هل دادن، ترساندن، تهدید کردن و غیره، همگی می توانند علائمی از یک تربیت بر پایه ی پرخاشگری باشد. اما از مهم ترین خصوصیات یک والد پرخاشگر، می توانیم به موارد زیر اشاره نماییم :
•• بدرفتاری با کودک در قالب رفتارهایی مانند تنبیه بدنی، کتک زدن،
• داد و فریاد زدن سر کودک به دلیل ارتکاب یک کار خطرناک و یا یک اشتباه
• ایجاد یک فضای مملو از ترس و وحشت برای کودک
• اجرای عملکردها و دستورالعمل ها و تنبیه های بیش از اندازه خشن برای کودک، مانند حبس کردن او در جاهای تنگ و تاریک
• استفاده از کلام و رفتار تحقیرکننده
چه چیزهایی می توانند زمینه را برای پرخاشگری والدین فراهم کنند؟
در پاراگراف های ابتدایی بیان کردیم که از دست دادن کنترل، می تواند تحت شرایط مختلفی ایجاد شود که همه ما با این مقوله آشنایی کافی داریم. اما یک سری شرایطی هستند که ابعاد دیگری از خشم را آشکار می کنند و باعث می شوند که خانواده در یک فضای مسموم و غیر سالم، به معاشرت بپردازد.
نتیجه ی این مسموم سازی فضا هم چیزی جز پرخاشگری و عدم تعامل درست با فرزند، نیست. مثلا تنش و جنجال زیاد بین والدین، بحث های طولانی و افراطی بین پدر و مادر، شرایط بد اقتصادی خانواده، مشکلات روانی پدر و یا مادر و تاثیراتی که گذشته ی آن ها بر روی شکل گیری شخصیت شان گذاشته است، مشکلات و بیماری هایی که کودک به آن دچار است مانند اوتیسم، بیش فعالی و غیره، والدینی که در کودکی خودشان هم تحت تربیت غلط و پرخاشگری شدید بودن و غیره.
همگی این موارد ذکر شده، می توانند پتانسیل ایجاد فضایی پرخاشگرانه را داشته باشند. البته حقیقتا، کنترل چنین مواردی نیز از عهده ی یک فرد عادی و بدون تخصص بر نخواهد آمد و برای حل چنین مشکلاتی و تسلط بر روی فضا، نیاز است که یک مشاور و یا یک روان شناس، دخالت داشته باشد.
تاثیرات پرخاشگری والدین بر روی کودکان چیست؟
تاثیراتی که پرخاشگری والدین می تواند بر روی کودکان و فرزندان آن ها بگذارد، می تواند بسیار طولانی مدت و یا کوتاه مدت باشد. اما چیزی که بسیار واضح است، این است که به هر حال، چه بخواهید و چه نخواهید، پرخاشگری یک پدر و مادر بر روی رفتار و آینده ی کودک تاثیر میگذارد.
از جمله مهم ترین تاثیرات عصبانیت و رفتار پرخاشگرانه ی والدین، می توانیم به موارد زیر اشاره نماییم :
•پایین آمدن اعتماد به نفس کودک و ممانعت از رشد فکری او
•پیدایش مشکلات رفتاری مختلف در شخصیت کودک
•افت تحصیلی و پدیدار شدن ضعف کودک در یادگیری و ادامه ی تحصیل
•شکل گرفتن رفتار پرخاشگرانه در خود فرزند و تکرار این رفتار با فرزند خود در آینده
•ایجاد علائم افسردگی و اضطراب در کودک
•یادگیری رفتارهای پرخاشگرانه در کودکی و اجرای این رفتارها و حرف ها در مواجه با کودکان و افراد دیگر
•عدم سازگاری با افراد جامعه در بزرگسالی
•احساس ضعف، بی ارزشی و پوچی در شخصیت و منفعل شدن کودک در ابعاد مختلف اجتماعی، تحصیلی، شغلی و غیره
راهکارهایی ساده، برای کنترل پرخاشگری والدین
والدین باید بدانند که تنها با بالا بردن سطح آگاهی شان نسبت به راه ها و روش های پرورش فرزند است که می توانند یک فرزند خوب تربیت کنند. از این رو نیاز است که با مطالعه، کمک گرفتن از مشاور و دیدن فیلم های آموزشی، ابتدا یاد بگیرند که چگونه هیجان و خشم خود را کنترل نمایند.
برای این کار ابتدا باید یاد بگیرند که چگونه آرامش خود را بالا ببرند. مهارت هایی همچون یوگا، موسیقی آرام بخش، مدیتیشن، صحبت با مشاور و انواع ورزش های هوازی، می تواند بر روی برقراری آرامش در حالات مختلف یک فرد، تاثیر بگذارد.
گذراندن وقت بیشتر با کودک، باعث می شود که شما بتوانید توانمندی ها، دغدغه ها، علایق و خواسته های کودک را بشناسید، باعث می شود که بتوانید او را درک کنید و گاهی اوقات با دقت عمیق به وجود کودک، متوجه شوید که درک او از اتفاقات اطراف به هیچ وجه مانند درک شما از اتفاقات نیست.
همین موضوع باعث می شود که راحت تر بتوانید، خودتان و خشم تان را نسبت به اشتباهات و خطاهای کودک، کنترل کنید و به جای یک تنبیه خشم آلود و یا رفتار سرزنشگرانه، یک رفتار متین و درست را پیشه کنید.
انتهای پیام/
