به گزارش یکتاپرس «تهرانسر» و محدوده اطراف آن در زمان قاجار جزو شکارگاه‌های سلطنتی به شمار می‌رفت. در دوران احمدشاه قاجار فردی به نام «داود معنوی» تصمیم گرفت چشمه این شکارگاه را بخرد. معنوی، چشمه را از فرمانفرما که از نوادگان ناصرالدین شاه بود به مبلغ ۱۳ هزار تومان که در زمان خودش وجه کلانی بود، خرید.کم کم در اطراف چشمه خانه‌های روستایی ساخته شد و هسته اولیه محله تهرانسر امروزی شکل گرفت.
سال ۱۳۳۱ شمسی بود ک، شرکت تعاونی کارمندان شرکت نفت،تعدادی خانه برای سکونت کارمندان خود در این محدوده ساخت. به تدریج ساخت و ساز در این محدوده رواج پیدا کرد و افراد بسیاری برای زندگی در این منطقه ساکن شدند. موقعیت مکانی و فاصله‌ای تهرانسر نسبت به شهر تهران در آن زمان چیزی شبیه به موقعیت «شهریار» نسبت به تهران امروزی بود. در شهرک استقلال و پادگان‌های اطراف آن یعنی «شهید بروجردی» و «پانزده خرداد»، باغ‌های میوه و به‌ویژه «گیلاس» زیاد بود برای همین به آنجا «باغ گیلاسی» می‌گفتند. مانند «وردآورد» که به «باغ اناری» شهرت داشت.
شکارگاه سلطنتی در غرب پایتخت
آن زمان محله‌ها را با توجه به باغ‌ها و محصولی که در آن تولید می‌شد، نامگذاری می‌کردند. «داود نادری» یکی از ساکنان قدیمی این محله درباره هویت قدیمی تهرانسر می‌گوید: «در آن دوران شرکت تعاونی مسکن «کارکنان شرکت نفت» با خریداری زمین اقدام به ساخت مسکن برای مهندسان و کارمندان این شرکت کرد و همان زمان نام این محله را تهرانسر یا همان «سر تهران» گذاشت. طبق اسناد در دهه، ۵۰ شهرک هواپیمایی و در دهه ۶۰ ، کارخانجات «ارج»، «جنرال»، «الیاف»، «مینو » «ایران‌خودرو» و «زیمنس» در قسمت جنوبی تهرانسر راه‌اندازی شدند.سال ۱۳۶۳ هم شهرک «دریا» برای کارکنان «نیروی دریایی ارتش» ساخته شد. با این حال تا پیش از اواخر دهه ۵۰، تهرانسر به دلیل فاصله‌ای که از مرکز شهر داشت، پیش از آنکه محله مسکونی دائمی باشد، حالت ییلاقی و تفرجگاهی داشت. در واقع از دهه ۶۰ به مرور سکونت در این محدوده تقویت شد و تهرانسر به‌عنوان یک محله مسکونی پر جمعیت توسعه پیدا کرد.»
در واقع از اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ تهرانسر شروع به پوست‌اندازی کرد و ساختمان‌ها، بناها، معابر اولیه و قدیمی آن به مرور تخریب شد و کم‌کم به شکل امروزی درآمد. اکنون جز چند ساختمان معدود و انگشت‌شمار، از بناهای دهه‌های ۳۰ تا ۵۰، اثری در این محله باقی نمانده است.
