ششمین مجموعه شعر مرضیه رشید پور«کیمیا»تحت عنوان روزنه بنفشه به چاپ رسید. این کتاب مشتمل بر 68 اثر از آخرین اثارشاعر است. به مناسبت چاپ این مجموعه نگاهی کوتاه از حمید فرحناک را درباره شعرهای روزنه بنفشه می خوانیم:
جایی خوانده بودم. شعر، جان شاعراست وشاعر، جانمایه شعر. و مصداق این جمله را در آثار مرضیه رشیدپور که سرشار از جان شیفته گی و جان مایه گی است به وضوح احساس ودرک می کنیم . واین قراری است که شاعر باخود گذاشته است. کتاب با این سروده آغاز می شود.
تا من برگردم وبه رویشی دوباره برسم/ تا درپگاه دو نگاه/ درهم بریزم و قراری شکل بگیرد.
در اینجا معنایی که از هم نشینی واژه ها و هم آمیزی عناصر به دست می آید قابل تامل است. شاعرِ این مجموعه ذهن پویایی دارد و با اندیشه ی سبز قرابت دیرینه داشته و مدام درآغازیدن دوباره است:
اینک آغاز می شوم/ درگوشه ای به تنهایی/ وبه اولین سبزه.
رشید پور به سازمان دهی و ساختار درونی شعر اهمیت می دهد و سعی دارد به عنصر دگرگونی در شعر دست پیدا کند. وی درسروده ای دیگر به صراحت از بهاری بودن احساس واندیشه خود خبر می دهد:
اولین رود/اولین نسیم بهاری/سلام میدهم/می تپم/پرشور/به گاه لحظه ی شکوفا شدن یک گل
شعرهای این شاعر ریشه در اعماق دارد که درخت جان آن باید با هرنسیم برقصد:
وبعد برگی نبود / وبادی که واژه برقصاند/ شعر دیگر/ ریشه نداشت.
سروده های کوتاه شاعرگاه رنگین کمانی است.
کاغذسفیدو/ چشمانم سیاه/ به ابرها می نگرم/ رنگین کمان دور.
ساده و صمیمی واژه ها را کنار هم می گذارد و پشت هر واژه معنایی زلال. مثل این شعر که بی پرده ازشب می گوید
بی پرده ازشب می گفت/ پنجره ای/ روبه غروب.
واما « عشق» در شعر های او هم مانند بن مایه اکثر آثار شاعران است که زمین وزمان را بهم پیوند می دهد.
می رود/ از زمین و زمان/ بالا/ عشق/ راه پله نامریی ست.
دکتر مرضیه رشیدپورکه تحصیل کرده مقطع دکترای کشاورزی است. و به همین دلیل با « بنفشه» ها قرابت تنگاتنکی دارد. و از این است که شعرهایش نشان از بنفشه گی روح این شاعردارد.
من باید حتما فرو بروم درلمس/تنیده به درخت/ چون شاخ وبرگ/ باید برسم به قراری/ واز روزنه ی بنفشه ای/بهار را ببینم.
برای دکتر مرضیه رشیدپور موفقیت روز افزون آرزومندم.
انتهای پیام/
عالی بود