یکی در پاهایم راه می رود که من نیستم

******************************************************

______ علی آبان_______________

عشق تو هدیه ای است که بر دل رسیده است
این موج بی دریغ به ساحل رسیده است

تو کوچه خانه پنجره تو کوچه خانه من
شاعر نگو که دور به باطل رسیده است

خرسندم از نگاه تو این هدیه ی خدا
از چشم تو به من صله کامل رسیده است

گویی به یمن حرمت پیشانی ات به تو
یک تکه از کتیبه ی بابل رسیده است

دست تو بود بر من افتادنی به مهر
این بار کج اگر که به منزل رسیده است

ای کاش یک دقیقه بیاید به چشم من
آن خواب راحتی که به غافل رسیده است

بر سر در زمانه نوشته است این سخن
دانا به رنج و گنج به جاهل رسیده است

حتی به دست معجزه ، گل، گل نمی کند
وقتی به غنچه زهر هلاهل رسیده است

______________2_______________

من می‌روم به خواب علف‌ها که گل کنم
تا اوج بی‌نهایت رؤیا که گل کنم

یک قطره از تشهد باران مرا بس است
تا رو کنم به قبله‌ی صحرا که گل کنم

ذوقم کشید عکس تو را در چراغ‌ها
روشن‌تر از زلال تماشا که گل کنم

یک قطره بود هیبت من در ازل ولی
قد می‌کشم به قامت دریا که گل کنم

با واسطه درخت پدرخوانده‌ی من است
آتش بزن به واسطه‌ها تا که گل کنم

ردّ نگاه کاشف من مانده روی گل
آبی بزن به صورت زیبا که گل کنم

تا دور می‌برد زن اسطوره‌ای مرا
نیما، بخوان ترانه‌ی ری را که گل کنم

در قحط قرن عاطفه و عصر سنگ و داس
ای عشق، عشق، جز تو بگو با که گل کنم؟

**************************

سعی کن وقتِ بی کسی هایت، گاه لبخند کوچکی بزنی
فکر فردای پیری ات هم باش، گریه هم می کنی قناعت کن

زندگی می رود به سمت جلو، تو ولی می روی به سمتِ عقب!
شده ای عضوِ «تیمِ تک نفره»، پس خودت از خودت حمایت کن

بینِ تن های خالی از دلِ خوش، هی خودت را بگیر در بغلت
دزدکی با خودت برو بیرون، و به تنهایی ات خیانت کن!

گرچه خو کرده ای به تنهایی،گرچه این اختیار را داری
گاه و بی گاه لذت غم را با رفیقانِ خویش قسمت کن

شعر، تنها دلیلِ تنهایی ست؛ هر زمان خسته شد دلت، برگرد
ماشه را سمتِ دفترت بچکان، شعر را تا همیشه راحت کن!

___________________2_____________________

لحظه ای مثل من تصور کن پای قول و قرار یک نفری
ترس شیرین و مبهمی دارد اینکه در انحصار یک نفری !

بار ها پیش روی آیینه زل زدی توی چشم های خودت
با خودت فکر کرده ای چه شده که به شدت دچار یک نفری ؟!..

چشم های سیاه سگ دار"ش شده آتش بیار معرکه ات
و تو راضی به سوختن شده ای چون که دار و ندار یک نفری

(عاقبت با زغال دست شما سر قلیان من به حال آمد!
که تو آتش بیار معرکه نه! بلکه آتش بیار یک نفری )

شک ندارم سر تصاحب تو جنگ خونین به راه می افتد
همه دنبال فتح عشق تو اند و تو تنها کنار یک نفری ...

جنگ جنگ است جنگ شوخی نیست(جنگ باید همیشه کشته دهد)
و تو از بین کشته های خودت صاحب اختیار یک نفری

با رقیبان زخم خورده ی خود شرط بستم که کشته ی تو شوم
کمکم کن که شرط را ببرم سر میز قمار یک نفری !

مرد و مردانه در کنار تو ام تا همیشه در انحصار تو ام
این وصیت بگو نوشته شود روی سنگ مزار یک نفری

****************************

___ صدیف کارگر _______________

"تنها شدم، اندازه ی دیوانه ها، تنها"
چون پیله ای در لشکر پروانه ها، تنها

شهری بدون کوچه ام بن بست در بن بست
وامانده در دیوارهای خانه ها، تنها

روح غزل هایم به دنبال تو می گردد
مثل شبح سرگشته در ویرانه ها، تنها

اسطوره ای هستم که در طول هزاران سال
باید بمانم در دل افسانه ها، تنها

ققنوس بودم بی تو شد خاکسترم برباد
روحم پریشان بین دام و دانه ها، تنها

امشب اگر حافظ نیاید با غزل هایش
باید بمانم گوشه ی میخانه ها، تنها

_____________2_________________