به گزارش گروه اقتصادی یکتاپرس، تصور سرمایه گذاری در بازار سرمایه بدون استفاده از تحلیل‌ها مانند حرکت کردن با سرعت 200 کیلومتر در ساعت آن هم با چراغ‌هایی خاموش در جاده‌ای سنگلاخی و مه‌آلود است.
کسی که بدون استفاده از روش‌های مختلف تحلیل داده‌های بورسی، سرمایه ارزشمند خود را وارد این بازار می‌کند طعمه سرمایه گذارانی می‌شود که می‌دانند کجا هستند و به کجا می‌خواهند بروند. در نتیجه، اگر به دنبال این هستید که سرمایه گذاری مستقیم را در بورس انجام دهید، چاره‌ای به جز یادگیری دانش تحلیل ندارید.
تحلیل‌ها به دو دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند:
نگاه تحلیل تکنیکال به گذشته است. در این روش تحلیلی، شما داده‌های مالی سهم‌های مختلف را با هدف بررسی دقیق‌تر و کشف الگوهای منطقی فراز و فرود آنها مورد بررسی قرار می‌دهید. قلب تپنده تحلیل تکنیکال این فرض است که تمام فاکتورهای لازم برای تصمیم‌گیری در قیمت سهم پنهان شده‌اند و تاریخ تکرار می‌شود.
این روش در تمام بازار هایی که بر اساس عرضه و تقاضا فعالیت می کنند کاربرد دارد، بازار هایی همچون ارزهای خارجی، بورس اوراق بهادار و بازار طلا، فلزات گران بها و مسکن را با استفاده از این روش می توان تحلیل کرد. تحلیلگران تکنیکال بر خلاف تحلیلگران بنیادی ارزش ذاتی اوراق بهادار را اندازه‌گیری نمی‌کنند، آنها از روی تحلیل و بررسی نمودارها رفتار آتی قیمت را پیش بینی می کند.
تحلیل تکنیکال بر سه اصل استوار است:
- همه چیز در نمودار قیمت دیده شده است.
- قیمت ها طبق روند مشخصی حرکت می کنند.
- تاریخ تکرار می شود.
تحلیل بنیادی
تحلیل بنیادی روشی برای آنالیز کردن سهام یا اوراق بهادار به‌واسطه محاسبه ارزش ذاتی آن است. این تحلیل، بامطالعه تمامی موارد تأثیرگذار بر ارزش، نظیر وضعیت مالی و مدیریت شرکت، صنعت و شرایط اقتصادی کلان انجام می‌شود.
هدف اصلی چنین تحلیل‌هایی، کشف ارزش خاصی است که بتوان آن را با قیمت فعلی مقایسه کرد و درنتیجه مقایسه یک سرمایه‌گذار بتواند برای خرید یا فروش سهم و اوراق بهادار تصمیم‌گیری کند. در تحلیل سهام، یک تحلیلگر بنیادی با در نظر گرفتن عواملی مانند درآمد شرکت، عواید کوتاه‌مدت، حاشیه سود، رشد آینده تحلیل را انجام می‌دهد و به عبارت دیگر، وضعیت مالی یک شرکت مدنظر است.
پرتفوی چیست؟
گر تصور کنیم که سهم‌ها میوه‌های قرار گرفته روی درخت بورس هستند، هر سرمایه گذار باید برای خرید این میوه‌ها هزینه کند و آنها را در سبدی کنار هم قرار دهد.
در دنیای بورس به این سبد و میوه‌های درون آن «سبد سهام» یا «پرتفوی» می‌گویند. به زبان ساده، پرتفوی مجموعه دارایی‌های خریداری شده توسط شما است. تشکیل سبد دارایی، راهی مطمئن برای کاهش ریسک‌های سرمایه گذاری است. سبد دارایی شما باید از انواع مختلف دارایی‌ها تشکیل شود. یادتان باشد، در بازار سرمایه نباید تمام سرمایه خود را صرف خرید سهام یک صنعت کنید و تک‌سهم شوید.
افزایش سرمایه، به چهار روش انجام می‌شود:
1- سود انباشته
شرکت‌های بورسی باید هر سال، درصدی از سود خود را در حسابی به نام «سود انباشته» نگهداری کنند. وقتی مبلغ این سود به مقدار قابل توجهی می‌رسد شرکت‌ها از این سود به عنوان منبعی برای افزایش سرمایه و تامین نیازهای مالی خود بهره می‌برند.
این روش افزایش سرمایه به «سهام جایزه» معروف است. چون هیچ نقدینگی وارد شرکت نمی‌شود و سهامداران آن شرکت بدون اینکه پولی بپردازند سهام جدیدی را در سبد خود دریافت می‌‌کنند.
در این روش، درصد مالکیت سهم‌های شما تغییر نمی‌کند. مثلا اگر 2000 سهم از یک شرکت را به ارزش 5 میلیون تومان داشته باشید و آن شرکت از طریق سهام جایزه، سرمایه خود را افزایش دهد، شما در ظاهر مثلا 500 سهم جدید دریافت خواهید کرد اما به دلیل اینکه قیمت سهم‌ها کاهش می‌یابد در انتها میزان دارایی شما همان 5 میلیون تومان باقی خواهد ماند.
2- فروش حق تقدم
در این روش، شرکت‌ها برای تامین منابع مالی خود به دنبال جذب سرمایه جدید می‌گردند. در نتیجه، سهام‌های بیشتری را برای فروش می‌گذارند و اولویت خرید این سهم‌های تازه را به سهامداران قدیمی خود می‌دهند. سهامدار قدیمی می‌تواند در طول یک بازه زمانی 60 روزه، بابت خرید هر سهم مبلغ مشخصی – معمولا 1000 ریال – را بپردازد یا اینکه امتیاز این حق تقدم خرید را به دیگران واگذار کند.
3- تجدید ارزیابی دارایی‌ها
روش تجدید ارزیابی دارایی‌ها، تنها یک فرآیند حسابداری است. چون هیچ پول جدیدی وارد شرکت نمی‌شود و تنها افزایش قیمت دارایی‌های کنونی شرکت در محاسبات مالی جدید در نظر گرفته می‌شود. مثلا اگر شرکت در سال 66 یک دستگاه را به مبلغ 10 میلیون تومان خریده باشد و اکنون قیمت آن دستگاه 10 میلیارد تومان باشد، مابه‌التفاوت این دو عدد به عنوان نوعی افزایش سرمایه شرکت در نظر گرفته می‌شود.
4- صرف سهام
در این روش، شرکت از طریق پذیره نویسی، سهام خود را به مبلغی بیش از قیمت اسمی به فروش می‌رساند و تفاوت حاصل از قیمت فروش و قیمت اسمی سهام را به حساب اندوخته منتقل می‌کند یا در ازای آن سهام جدیدی به سهامداران قبلی خود می‌دهد.
انتهای پیام/
