مدیریت سرمایه در گردش

به گزارش گروه اقتصادی یکتاپرس،مدیریت سرمایه در گردش در واقع ترکیب ایده آل بخش های مختلف سرمایه در گردش، شامل دارایی های جاری و بدهی های جاری، به نحوی است که سرمایه سهامداران را بیشتر شود.

اگر مدیران شرکت ها بتوانند برای سرمایه در گردش و مدیریت دارایی ها و بدهی های جاری خود استراتژی درستی انتخاب کنند می توان انتظار رشد و تعالی شرکت را داشت. به پول نقد و سایر دارایی هایی که توانایی نقد شدن بالایی دارند را جزو دارایی های جاری شرکت ها به حساب می آورند. می توانید دارایی جاری شرکت ها را در ترازنامه صورت های مالی شرکت ها در وبسایت کدال جست و جو کنید.

بدهی های جاری نیز همانند دارایی جاری شرکت موعد پرداختش مدت کوتاه تری نسبت به بدهی های غیر جاری دارد. معمولا این زمان برای بدهی های جاری کمتر از یک سال است. بدهی های جاری نیز شامل حساب های پرداختنی و همچنین مالیات بر درآمد شرکت است. بدهی های جاری در کنار دارایی های جاری در ترازنامه شرکت قابل مشاهده است.

اهمیت تعیین استراتژی سرمایه در گردش

اهمیت مدیریت سرمایه در گردش را می توان با ردگیری مسیر رشد و بقای سازمان های تجاری بهتر درک کرد. اما مدیریت سرمایه در گردش را در دو بخش دارایی های جاری و بدهی های جاری تفکیک کرد.

به بیان ساده در مدیریت سرمایه در گردش اولین قدم ایجاد تعادل میان این دو بخش است. نکته قابل توجه آن است که تصمیم گیری در مورد هر یک از آن ها بر دیگری اثرگذار است.

تعیین استراتژی سرمایه در گردش دائما نیاز به بررسی و به روزرسانی دارد. دلیل آن هم در این است که شرایط و موقعیت های گوناگون نیاز به استراتژی های مختلفی دارند. با این کار می توان همواره تامین مالی شرکت را به بهترین نحو انجام داد و بازدهی شرکت رشد کند. بنابراین می توان اهداف تعیین استراتژی سرمایه در گردش را در موارد زیر خلاصه کرد:

1.بازدهی واحد انتفاعی یا سازمان

2.نقدینگی

3.توان پرداخت بدهی

یکی از تعابیری که به سادگی اهمیت این موضوع را نشان می دهد، تشبیهی است که فعالین بازار سرمایه برای آن به کار می برند. آن ها معتقدند سرمایه در گردش و البته نقدینگی شرکت همانند خونی است که در رگ های شرکت در جریان است. بنابراین وجود آن لازمه حیات شرکت است. مدیران شرکت ها برای سرمایه در گردش خود دو استراتژی جداگانه برای دارایی های جاری و بدهی های جاری خود بکار می برند.

استراتژی های دارایی جاری

استراتژی محافظه کارانه

در این نوع از استراتژی ریسک بسیار پایین است زیرا قدرت نقدینگی شرکت به کمک نگهداری پول نقد و همچنین اوراق بهادار قابل فروش، بالا است و امکان پرداخت بدهی ها در موعد مقرر را برای شرکت فراهم می کند. امتیاز دوم این استراتژی حفظ مشتری های شرکت بالا و احتمال ورشکستی آن ها پایین تر است.

استراتژی جسورانه

در این شیوه مدیران شرکت ها در تلاش برای به حداقل رساندن وجوه نقد و اوراق بهادار قابل فروش خود هستند. ریسک این استراتژی بالا است و خطر از دست دادن مشتریان وجود دارد. اما بازدهی شرکت می تواند قابل توجه باشد. چرا که با کم شدن وجوه نقد شرکت ها در تلاش برای تهیه دارایی ثابت و یا افزایش گردش عملیاتی خود هستند.

سیاست های مطلوب در مدیریت سرمایه در گردش

شرکت ها برای تعیین بهترین استراتژی سرمایه در گردش خود لزوما باید نگاهی به استراتژی های دارایی جاری و بدهی جاری خود داشته باشند. هنگامی که یک شرکت رویکرد جسورانه ای در بدهی های جاری خود دارد، می تواند برای دارایی جاری خود هم جسورانه عمل کند و هم محافظه کارانه. اما هر یک از این حالات، نتایج متفاوتی را به همراه خواهد داشت که به صورت شماتیک در تصویر زیر می توانید مشاهده کنید.

پس می توان تعیین استراتژی سرمایه در گردش را در سه مرحله خلاصه کرد:

1.تعیین استراتژی دارایی های جاری

2.تعیین استراتژی بدهی های جاری

3.تعیین استراتژی سرمایه در گردش با توجه به دو مورد قبلی

تعیین استراتژی سرمایه در گردش یکی از اقداماتی است که مدیران شرکت ها دائما به آن توجه می کنند و با توجه به دارایی های جاری و غیر جاری خود می توانند بهترین تصمیم ممکن را جهت رشد شرکت بگیرند.اما تعیین این استراتژی تنها به یک شیوه انجام نمی شود و مدیران شرکت ها می توانند ریسک بالایی را پذیرفته و جسورانه عمل کنند یا ریسک را پایین آورده و محافظه کار باشند.