به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، یک DNA باستانی که متعلق به یک ماموت 1.2 میلیون ساله است، به تازگی کشف شده است. این «دی-ان-ای» درحقیقت با فاصله قدیمی‌ترین «دی-ان-ای» تاکنون کشف شده است. این شاهکار باورنکردنی نه تنها مرزهای روش‌های علمی را گسترش داده، بلکه تبار جدیدی را نیز در خانواده ماموت‌ها نشان داده است.
این مهم به دست مطالعه بین‌المللی که به سرپرستی مرکز پالئوژنتیک در استکهلم بود، به دست آمده است. این پژوهش امروز در مجله «نیچر» منتشر شده است.
این ماده ژنتیکی از دندان سه ماموت پیدا شده است که در طی یخبندان سیبری در طی 1970 دفن و دوباره گم شده بود. دو نمونه از دندان‌ها بیش از 1 میلیون سال قدمت دارند که درحقیقت پیش از وجود ماموت‌های پشمالو است، درحالی که نمونه سوم تقریبا 700 هزار قدمت دارد و متعلق به یکی از قدیمی‌ترین ماموت‌های پشمالو شناخته شده جهان است.
پروفسور «لاو دالن» از مرکز پارینه شناسی در استکهلم دراینباره گفت: « این «دی-ان-ای» با اختلاف زیاد، قدیمی‌ترین «دی-ان-ای» است که تاکنون بازیابی شده است.»
یکی از نمونه‌های قدیمی‌تر متعلق به یک ماموت باستانی استپی است که از اجداد مستقیم ماموت‌های پشمی است، اما قدیمی‌ترین نمونه متعلق به نژاد ژنتیکی است که پیشتر ناشناخته بوده است و اکنون به آن ماموت «کروستووکا» گفته می‌شود.
با این کشف همچنین معلوم است که ماموت نمادین کلمبیا که در آخرین عصر یخبندان در آمریکا شمالی ساکن بوده ترکبی بین این نژاد «کروستووکا» و ماموت پشمالو است.
ماموت (Mammuthus) سرده‌ای از پستانداران گیاه‌خوار بزرگ و منقرض‌شده از خانواده فیل است. ماموت در آغاز دوره پلیوسن در حدود ۵ میلیون سال پیش به وجود آمد و تا حدود ۴۰۰۰ سال پیش نیز توانست به بقای خود ادامه دهد. ماموت در آمریکای شمالی، اروپا و شمال آسیا همانند سیبری می‌زیسته و بدنش از موهای بلند پوشیده بوده و عاج طویل و پیچداری داشته‌است.
ماموت‌ها همانند وابستگان امروزی خود، بسیار بزرگ بودند. بزرگترین گونه شناخته شده، قدی در حدود ۴ متر و وزنی در حدود ۸ تن داشته‌است، درحالی که یک نر می‌توانسته وزنی حتی بیش از ۱۲ تن داشته باشد. با این حال اغلب گونه‌های ماموت تقریباً هم‌اندازه یک فیل آسیایی بودند. بر اساس مطالعات وابستگان نزدیک و فیل‌های امروزی، احتمالاً ماموت‌ها دوره بارداری ۲۲ ماهه داشته‌اند که در نتیجه آن یک ماموت زاده می‌شود. ساختار اجتماعی آنها احتمالاً همان ساختار امروزی فیل‌های آفریقایی و آسیایی است، به صورتی که ماده‌ها در گروه‌هایی که با رئیس قبیله هدایت می‌شود زندگی می‌کنند در حالیکه نرها به صورت انفرادی یا پس از رسیدن به بلوغ در گروه‌های پراکنده زندگی می‌کردند.
منبع: خبرگزاری علم و فناوری
انتهای پیام/
