به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، حدود ۲۶۰ میلیون سال پیش و در دوران پیش از ظهور دایناسورها، آنتوسورهای استخوان شکن (bone-crushing anteosaurs) به عنوان بزرگترین شکارچیان در کره زمین حکومت می کردند. تجزیه و تحلیل های جدید انجام شده روی جمجمه آنتوسور نشان می دهد که این خزندگان سنگین ممکن است نسبتاً سریع بوده باشند.
اشلی کروگر، دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی سوئد در استکهلم در مورد این موضوع می گوید: این یافته ها با آنچه قبلاً درباره آنتوسورها می دانستیم در تضاد است.
بر اساس اندازه این خزنده که تقریباً شبیه اسب های آبی و کرگدن های امروزی بود، محققان شکارچیان دوره پرمین را به عنوان جانوران تنبلی که منتظر و در کمین شکار بودند، می شناختند. بر اساس یافته های جدید به نظر می رسد جمجمه یک آنتوسوروس مانیفیکوس داستان دیگری را روایت می کند.
کروگر و اعضای تیم تحقیقاتی وی با تکیه بر سی تی اسکن گرفته شده از بخش های جمجمه فسیلی که در آفریقای جنوبی کاوش شده است، بخش هایی از بدن یک خزنده باستانی نوجوان را به صورت دیجیتالی بازسازی کردند.
آنها دریافتند که گوشهای داخلی این حیوان و به طور خاص لوله های استخوانی که به تعادل وی کمک می کنند، نسبت به برخی همتایان خود متفاوت بوده و شکل این استخوان ها همچنین نشان می دهد که آنتوسورسمی از ناحیه مغزی بسیار بزرگی که برای هماهنگی حرکت هنگام کنترل طعمه استفاده می شود، بهره می برده است.
این تیم جمجمه یک مگنیفیکوس (magnificus) را با نوع دیگری از خزندگان گیاهخوار موسوم به Moschognathus whaitsi مقایسه کردند. نتیجه این بررسی نشان می داد در حالی که جمجمه M. whaitsi به سمت پایین شیب داشت، به نظر می رسد که مگنیفیکوس سر خود را بالاتر نگه می داشتند که این موضوع به آن ها امکان می داد تا محیط را آسان تر اسکن کنند.
کروگر در این رابطه می گوید، همه این یافته ها حاکی از آن است که آنتوسوروس شکارچی چابکی بوده و توانایی حرکت سریع و ردیابی طعمه های خود را دارد.
جک تسنگ، یک دیرینه شناس از دانشگاه کالیفرنیا که در این مطالعات حضور نداشت در رابطه با یافته فوق می گوید: این نتایج منطقی است، این مطالعه از تجزیه و تحلیل گوش داخلی پستانداران مدرن، خویشاوندان دور گروه خزندگان که شامل آنتوسورها هستند، استفاده می کند.
اما حتی در حیوانات وحشی امروز، دانشمندان دقیقاً نمی دانند که گوش داخلی چگونه بر انواع مختلف حرکت تأثیر می گذارد. وی اعتقاد دارد به دست آوردن، اطلاعات تکمیلی از فسیل ها و اسکلت های دیگر به ما کمک می کند درک بهتری از حرکت آنتوسورها داشته باشیم.
کریستین کامرر، دیرینه شناس موزه علوم طبیعی کارولینای شمالی نیز در این رابطه می گوید: بسیاری از فسیل هایی که پژوهشگران فکر می کنند متعلق به آنتوسوروس است، در حقیقت به پسرعموها و نزدیکان این گونه جانوری تعلق دارد.
احتمالاً آنتوسوروس اندامی لاغرتر از گونه های نزدیک ولی گیاهخوار خود دارد، بنابراین به نظر می رسد که این حیوان می توانست سرعت بالایی داشته و به خوبی از حالت سکون به وضعیت سرعت برسد.
با توجه به اینکه حیوانات در آن زمان کاملا متفاوت از حیوانات مدرن بودند، اینکه تشخیص دهیم این جانور یک شکارچی سریع بوده یا به سرعت از دست شکارچیان می گریخته مسئله ای بسیار دشوار و شاید غیر قابل تشخیص باشد.
منبع: سیناپرس
انتهای پیام/
