نکاتی زیبا سیره آیت الله مجتهدی تهرانی رضوان الله

یکی از شاگردان آیت الله مجتهدی رضوان الله تعالی علیه میگوید:.
اگر استاد نمی‌آمد جایش را پر می‌کرد، تمام دغدغه حاج آقا مدرسه بود و حتی اگر هزینه سفر حج هم از طرف علاقه‌مندان برای ایشان تهیه می‌شد، نمی‌پذیرفت چرا که مدرسه از همه چیز برای او مهمتر بود؛ حتی اگر طلبه‌ای در نزد ایشان به دیگری می‌گفت: فلان عالم به زیارت کربلا رفته ایشان می‌گفت: غیبت نکن شاید وظیفه او درس و بحث بوده است و این کار او معصیت باشد..
بار‌ها تأکید می‌کرد، درس خواندن عالی‌ترین و مهمترین وظیفه یک طلبه است، حتی در ایام جنگ هم درس را تعطیل نمی‌کرد و تعبیری داشت به این مضمون که «این عمامه‌ها در حکم تانک در مقابل دشمن هستند و در ایام جنگ هم کارخانه تانک سازی تعطیل نمی‌شود.».
بر بزرگ منشی و مناعت طبع طلاب تأکید داشت و می‌گفت: طلبه‌های این مدرسه برای درس به مدرسه‌های دیگر نروند، به علت اینکه اگر طلبه به درس فلان آقا برود آن آقا که درس می‌دهد سر ماه مقداری شهریه می‌دهد و... خود به خود آن طلبه گدا بار می‌آید، ولی من می‌خواهم طلبه‌ها آقا بار بیایند لذا ایشان استاد خوب به مدرسه می‌آورد تا طلبه‌ها جای دیگر نروند، آیت الله مجتهدی قبول نمی‌کرد در مدرسه او به صورت متفرقه از طرف مراجع شهریه داده شود، چون ایشان اجازه از مراجع داشت خودشان شهریه می‌داد و با حفظ حرمت و احترام هم شهریه می‌داد و می‌گفت، طلبه نباید شهریه بگیرد بلکه باید شهریه به او بدهی، ایشان شهریه را به طلبه می‌داد آن هم با کرامت و به این وسیله مقام طلبه را بالا می‌برد و می‌گفت: طلبه باید غنی الطبع باشد..
ایشان به چند مطلب خیلی توجه می‌داد از جمله نماز شب؛ همچنین در احترام به مراجع خیلی مصرّ بود به درس خواندن خیلی اهمیت می‌داد و نسبت به حضور و غیاب طلاب حساس بود و به روش و منش و چهره ظاهری طلبه‌ها خیلی توجه داشت که متعادل باشد و سعی می‌کرد توکل طلبه‌ها را بالا ببرد..
در این اواخر بخاطر ضعف بدنی کمتر به مدرسه می‌آمد و می‌گفت: من از همه چیز دل کنده ام و به جای دیگر نظر دارم با اینکه مدرسه برای ایشان از همه چیز حتی از فرزندانشان مهمتر بود، ولی در این اواخر کمتر مدرسه می‌آمد، ولی علی رغم ضعف بدنی و بیماری، توصیه‌های لازم را به مسئولین مدرسه و طلاب می‌نمود..
ایشان وصیت کرده بودند در مدرسه خودشان دفن شوند، از پول شخصی زمینی خرید و به مدرسه ملحق کرد و قبری ساخت و برای چند نفر دیگر هم قبر آماده کردند؛ می‌گفت: بعد‌ها شاید کسی را در اینجا دفن کنند تا من هم تنها نباشم.

انتهای پیام/