گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس، «کلویی ژائو» فیلمسازی که با دریافت ۲ جایزه اسکار نامش را به عنوان دومین کارگردان زن برنده جایزه اسکار و اولین کارگردان زن رنگین پوست برنده جایزه کارگردانی و جایزه بهترین فیلم در تاریخ ثبت کرد،
ژائو بعد از این که جوایز را کسب کرد در مورد متن سخنرانی خود گفت: با خودم فکر کردم که اگر به اندازهای خوشبخت باشم که برنده اسکار شوم، میخواهم به این فکر کنم که همه چیز از کجا آغاز شد. مسلماً حسی است که خیلی برایم اهمیت دارد و وقتی بچه بودم رویم اثر گذاشت و این مفهوم را همیشه با خودم حمل میکنم که انسان ها در زمان تولد به طور ذاتی خوب هستند.
من در مسیر حرفهای کاری نسبتاً کوتاه خودم، فراز و فرودهای بسیاری داشتهام. یک چیزی که یاد گرفتهام و کمی هم کلیشهای است، این است که هر اتفاقی به خاطر دلیلی پیش میآید. ما هرگز انتظار نداشتیم این فیلم تا این حد با مردم ارتباط برقرار کند، اما همه چیز جور درآمد.
من تا اینجا در کارم خیلی خوششانس بودهام. هر فیلمی که ساختهام اطرافم چنین افرادی بودهاند. بنابراین حتی با وجود اینکه خیلی چیزها را حس کردهام و دیدهام که همتایان من با چه وضعیتهای بدی مواجه شدهاند، من خوششانس بودهام که محافظت شدهام.
وقتی به کار فکر می کنم، آلفونسو کوارون و آنگ لی به ذهنم میآید که توانستند هم فیلمهای کوچک و صمیمی و هم فیلمهای بزرگ بسازند، اما در عین حال میتوان دید که آنها توانستهاند آن دنیاها را طوری کنار هم قرار دهند که هنوز با نوع فیلمسازیشان همخوانی داشته باشد. خیلی این را دوست دارم و امیدوارم بتوانم این کار را بکنم.
درست مثل نگاه کردن به کتاب جسیکا برودر میماند. اینکه واقعاً پشت صفحهها را ببینید و معنای پشت هر صفحه را کشف کنید و به عصاره آن برسید. کتاب خیلی مهمی برایم بود. ابدیت چیزی است که در فیلم «ابدیها» به اکتشاف در آن پرداختم اما چیزی است که میخواهم دربارهاش سوال کنم و درکش کنم.
عقیده دارم باید هوای همدیگر را داشته باشیم. به نظرم تایلر پِری خیلی خوب این مسئله را بیان کرد: اگر تماسی بگیری و بپرسی که حالت خوب هست و من چه کاری میتوانم بکنم خیلی کار مهمی کردهای. در خیابان که راه میروی اگر به یک غریبه لبخند بزنی، شاید روزش را شکل بدهی. به نظرم ما باید با خودمان شروع کنیم، با جامعه و حلقهای که در آن حضور داریم. و اگر این کار را بکنیم میتوانیم تغییر ایجاد کنیم.
انتهای پیام/