به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، سهم انجام کارهای خانه و مراقبت از کودکان هنوز هم روی دوش زنان و مادرانی است که بیشترین مسئولیت را بدون دریافت حقوق بر عهده دارند.
Justine Alter، روانشناس متخصص در زمینه انتقال زندگی و تعادل کار و زندگی، توضیح می دهد که گفت و گوی صریح در مورد تقسیم کار روش خوبی برای شروع ایجاد تغییرات است.
او می گوید: “هرچه زودتر این کار را انجام دهید، بهتر است”.
در حالت ایده آل، این انتظارات باید قبل از فرزندآوری مورد بحث قرار گیرد (البته اگر بچه دار شدن در دستور کار شما باشد.)
متخصصان می گویند دلیل این امر این است که معمولا زنان پس از تولد فرزند خود مرخصی زایمان می گیرند و این می تواند یک زن و شوهر را به حالت پویا در جایی نگه دارد، بنابراین زن مسئولیت اداره خانه را حتی پس از بازگشت به کار بر عهده می گیرد.
شما می توانید از نامگذاری فرضیاتی که ممکن است با آن ها بزرگ شده باشید؛ در مورد این که چه کسی در خانه چه کاری انجام می دهد، اجتناب کنید.
خانم Alter می گوید، “یک سوال متداول که ما می پرسیم این است: تنظیمات خانواده شما چگونه بوده؟ آیا مادرتان بیرون از خانه کار کرده است؟ وقتی خودتان بچه دار شوید می خواهید چگونه خانواده ای داشته باشید؟”
سپس درباره این فرضیات بحث کنید و این که آیا می خواهید هر کدام از آن ها را بررسی کنید.
فرضیاتی که باید به آن ها توجه شود عبارتند از: این که زن بیش ترین سهم را در گرفتن مرخصی بچه دار شدن دارد. که او کسی خواهد بود که از کار خود مرخصی می گیرد تا از یک کودک بیمار مراقبت کند. این که ساعت کار یک مرد به محض بچه دار شدن نباید تغییر نکند. و این که پدر نباید برای نگهداری شبانه از نوزاد بیدار بماند، زیرا او باید روز بعد سر کار برود.
به نظر واضح و ساده می آید، اما یک لیست خوب و مرتب از همه کارهایی که برای اداره یک خانواده نیاز است واقعا می تواند شیوه زندگی شما را تغییر دهد. نکته مهم این است که به هر دو نفر (زوجین) این امکان را می دهد که کارهای درون خانه را بدون دریافت حقوق تصور و تصاحب کنند.
Simone McLaughlin، مادر دو فرزند و مدیر توسعه تجارت در یک بستر شغلی جهانی که به زنان کمک می کند تا مکان های حمایتی پیدا کنند، می گوید: “ما یک تقویم بزرگ به شکل تخته سیاه داریم که درست وقتی به پارکینگ می رویم تا خانه را ترک کنیم دیده می شود.”
خانم Simone McLaughlin مستقر در Brisbane می گوید”در آغاز هر ماه آن چه را که در دفترچه یادداشت های روزانه خود داریم، می نویسیم – کلیه فعالیت های فوق برنامه بچه ها، اگر قرار است عصر یا شب جایی برویم، اگر سفری پیش رو داشته باشیم. بعد در مورد آن ها مذاکره می کنیم:” من باید بتوانم این کارها را انجام دهم”.
“این بدان معنی است که ما می توانیم در حد امکان هر کسی را در انجام کار خود شریک کنیم.”
نوشتن لیست هم چنین دارای یک “بار روانی” است (با نادیده گرفتن بار روانی مرتبط با اداره یک خانواده، احتمال شکست زنان وجود دارد). همان طور که خانم Alter توضیح می دهد: “معمولا این مادر است که جشن تولد را برگزار می کند، یا هدایای تولد را خریداری می کند، یا کیسه های شنا را آماده می کند یا حتی از فعالیت های بعد از مدرسه اطلاع دارد.”
تقویت این انتظار که هر دو زوجین این موارد را در لیست خود قرار دهند – و آن ها را کنترل کنند – می تواند حتی به بار روانی آن نیز کمک کند.
اگر هر دو زوجین کار می کنند، برون سپاری برخی از چیزها می تواند یکی از راه های کاهش کار در خانه باشد.
خانم Alter پیشنهاد می کند که زوج های شاغل از خود بپرسند: “بودجه شما اجازه انجام چه کاری را می دهد؟ آیا می توانید نظافتچی پیدا کنید؟”
شما حتی می توانید با ورود به یک توافق متقابل با دوستان یا اعضای خانواده، بدون هزینه کردن از سنت برون سپاری استفاده کنید.
خانم Alter پیشنهاد می کند: “این کار ممکن است بین شما و همسایه تان مشترک باشد، یا این که یک شب شما از بچه دوست خود مراقبت کنید، و شب دیگر آن ها بچه های شما را نگه دارند”.
آیا همسرتان در خانه شما از دست زدن به ماشین لباسشویی محروم است چون کارش را درست انجام نمی دهد؟
آیا مادر خانواده شما به شوخی اعلام می کند که هرگز نمی گذارد همسرش به بچه ها لباس بپوشاند؟
اگر این نوع نگرش آشنا به نظر می رسد، باید آن را در نطفه خفه کنید. این امر محدود سازی نامیده می شود و می تواند زنان را در نقش خانه داری بیش تر غرق کند و مردان را از انجام کارهای خانه محروم کند.
خانم Stejko توضیح می دهد: “زنانی که این گونه هستند می گویند،” خوب، من آن را انجام داده ام زیرا این کار برای من آسان است و خیلی سریع آن را انجام می دهم. بعلاوه قادرم آن را به گونه ای که دلم می خواهد انجام دهم.”
“نیاز به تغییر وجود دارد – زیرا شما عملا نمی توانید با ظرفیت همیشگی که کار می کنید، ادامه دهید و همیشه مسئولیت های داخل خانه را دارید.”
راه حل: اگر زن هستید، از كنترل و محدود سازی در خانه خودداری كنید. خانم Stejko پیشنهاد می کند که آخر هفته را استراحت کنید و به همسرتان اجازه دهید تا تمام وظایف خانه را عهده دار شود.
ایده این است که اجازه دهید همسرتان در هنگام انجام وظایف خانه اعتماد به نفس و مهارت کسب کند.
مطمئنا شریک زندگی شما ممکن است بچه ها را متفاوت از آن چه دلخواه شما است لباس بپوشاند، یا ممکن است دیرتر از زمانی که ترجیح می دهید شام را روی میز بچیند – اما نقش غیر رسمی خود را به عنوان “تنها منبع دارای صلاحیت” کنار بگذارید و اجازه دهید همسرتان در جایی که امکان دارد کارها را به عهده بگیرد، تا شما بتوانید از خوابیدن و اوقات فراغت خود لذت ببرید.
خانم Stejko می گوید: “اداره خانواده کم کم به یک عادت طبیعی تبدیل می شود و این در گرو تنظیم مجدد این عادت ها است.”
اگر خانواده شما واقعا نمی خواهند که بیش تر کارهای خانه را زن انجام دهد، بهترین شرط شما برای مرد این است که در این رابطه به یک پدر خانه نشین تبدیل شود.
تحقیقات HILDA نشان می دهد که این مجموعه “ضد سنتی” تنها تنظیم خانوادگی است که در آن مردان بیش تر از زنان کارهای خانه را انجام می دهند.
این یک تنظیم نادر در استرالیا است – در سال 2016 کم تر از 5 درصد خانواده ها دارای پدر خانه نشین بودند. اما این شیوه برای Mark Valencia 50 ساله اهل سان شاین کوست (یک منطقه در کشور استرالیا) جوابگو بود.
مارک 11 سال پیش شغل خود را در ارتش ترک کرد تا وقتی که همسرش به صورت تمام وقت و ساعت های طولانی در صنعت پزشکی کار می کرد، بتواند از دو فرزند پسرش مراقبت کند.
او می گوید: “مدیریت بچه ها که در آن زمان فقط دو و چهار ساله بودند، کار سختی بود.”
Mark می گوید: “قبل از این کار ما به نقطه ای رسیده بودیم که نمی توانستیم وظایف خانه را به طور مساوی تقسیم کنیم – مدام در مورد آن بحث می کردیم ، چشم بچه ها کم سو شده بود، باید آن ها را در تاریکی نگه می داشتیم و جاهای تاریک را انتخاب می کردیم.”
“من به همسرم گفتم، آیا دوست دارد در خانه بماند؟” و او گفت، ” من می خواهم کارم را ادامه دهم”، بنابراین من گفتم، “خودم آن را امتحان خواهم کرد.”
Mark می گوید که به دلیل بر عهده داشتن سرپرستی اصلی بچه ها، با آن ها که اکنون 13 و 15 ساله هستند پیوند نزدیکی دارد. و در حالی که این توافق به معنای افت چشمگیر درآمد خانواده است، اما در عوض بچه ها زندگی بهتری داشته اند.
انتهای پیام/