فرصت پرواز را از معلمان نگیریم

یادداشت-رضوان ابوترابی

گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس،دنیای امروز برای توسعه و بالندگی نیازمند نگاه ریشه ای به تغییر ساختارها از ابتدای ورودی یک فرد به جامعه است. دراین راستا کشورهای پیشرفته حل این معضل را از آموزش و پرورش شروع کردند با شناخت این که ورود یک فرد به جامعه از درهای مدارس آغاز می شود. خود را با رویکردهای عصر جدید ارتباطات و فناوری­ ها تطبیق دادند و این امرممکن نبود مگر این که شکل واقعی امروزی به مفاهیم اساسی تعلیم و تربیت در ساختار نوین سازمان آموزشی خود بدهند.

آن ها دریافتند که پرورش هم مثل آموزش از اهمیت ویژه ای برخوردار است. و به همین سبب،برای پیدا کردن ارزش های نهفته در ضمیر معلمان و دانش آموزان به تدوین و اجرای برنامه های اصولی و علمی پرداختند تا آینده را با وجود آن ها برای تغییرات همسو و پربار آماده سازند. لازمه این کار بستر سازی مناسب و کارشناسی شده بود که با تدارک امکانات برای این دو نسل ارزشمند یعنی معلم و دانش آموز انجام گرفت. و برخلاف ما، دید تکلیف محور و اجبار حفظیات که مدرسه را در ذهن دانش آموز شبیه به زندانی کوچک متصور می ساخت به یک محیط آموزشی سالم و مفرح تبدیل کرد.

متاسفانه ما در پیاده کردن روش های جدید در شیوه آموزش پرورش و محتوای کتاب‌های درسی، آن چنان که باید برنامه ای منسجم تدارک ندیده و هنوز از مدیریت سنتی فاصله چندانی نگرفته ایم.

بی تردید برای دست یافتن به این مهم، نقش بزرگ معلمان را نباید فراموش کرد. نقشی غیر قابل انکار با دنیایی تجربه و آگاهی که بخش بزرگی از این فرایند به عهده آن ها است. اما این همه مشکلات معیشتی فرصت کدام آموزش و پرورش ماندگار را به این قشر ارزشمند می دهد ؟ هر چند که آن ها تن به هر دردی می دهند ولی از انتقال داشته های خود به دانش آموزان کوتاهی نمی کنند، اما هنوز برنامه و امکاناتی به یافتن و تکوین ارزش های پنهان در وجود آن ها در دسترس نیست که بتوان این پروسه را با یاری این قشر فرهیخته به کمال رساند. و در خصوص پرورش و تهیه امکانات برای معلمان و دانش آموزان نخبه، ساختار منسجمی را تعریف کرد . باید باور کنیم که وقتی تعدادی دانش آموز به علت عدم پرداخت حقوق، مدتی بدون معلم می مانند؟ یا چقدر دانش آموز بدون داشتن تلفن همراه، حسرت های خود را مثل بادکنک در آه های خود می دمند، درد کوچکی نیست.

اگر دقت کنیم خواهیم دید که ما بین معلمان چقدر استعداد نهفته داشتیم که امروزه به چهره های معروف تبدیل شده اند و چقدر استعداد پنهان که در وجود تعداد زیادی از آن عزیزان، به آرامی خاموش می شود؟

چه خوب می گوید فاطمه سادات اشرفی زاده: " باید مسئولیت های کلیدی را به کسانی بسپاریم که دانش و مهارت کافی در مدیریت دارند. معیارهای گزینش برای پست های کلیدی، به یک بازنگری اساسی نیاز دارند. او می افزاید: نخبگان، سرمایه های ملی کشورها به شمار می روند که می توانند موجب توانمندی کشور خود در زمینه های اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شوند. آنها به دلیل داشتن تخصص در حوزه های علمی و آشنایی با استاندارد های جهانی قادرند علم، فناوری، صنعت و افزایش تولید را در یک جامعه ایجاد کنند و چنانچه زمینه مناسبی برای فعالیت شان فراهم شود، با تولید علم، می توانند هم شرایط اشتغال را بهبود بخشند و هم از روش های نادرست و ضررآفرین در طرح های اجرایی کشور جلوگیری کنند. "

عقیده دارم درهرنگاه منتقدانه ای نباید فقط به نیمه خالی لیوان پرداخت. بلکه می بایست از عملکردهای مثبت نیز حمایت کرد. به همین دلیل، این روزها منتظر نتیجه جشنواره فرهنگی هنری معلمان هنرمند کشور هستیم که معلمان شرکت کننده آثار خود را از 10 دی تا 10 اسفندماه 1399 به دبیرخانه جشنواره ارسال كردند. این جشنواره که در 6 شاخه آفرینش‌های ادبی، نقد ادبی و هنری، رسانه و فضای مجازی، هنرآوایی، هنرهای نمایشی و فیلم کوتاه و هنرهای تجسمی برگزار شد، بر ضرورت استفاده از ظرفیت معلمان هنرمند، جهت اجرایی كردن سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش تأكید داشت. هدف این برنامه شناسایی معلمان هنرمند، و استفاده از ظرفیت‌ آن ها در حوزه های پرورشی و تربیتی است. با ارزش نهادن به این کار، امید است که شاهد برنامه های مفرح و حمایتی از طرف آموزش و پرورش نسبت به معلمان و دانش آموزان باشیم. فراموش نکنیم، عدم بازگشایی مدارس بخاطر کرونا برای انجام ساختار جدید نظام آموزشی، فرصت غنیمتی بود و هست، که نباید از دست داد.

در اینجا تعدادی از چهره های معروف معلمان و همچنین هنرمندانی که پدر یا مادر معلم داشتند را اسم می بریم، شاید که باورمان را از دیگر معلمان و استعدادهای آنان بر نداریم .

محمد علی رجایی - معلم شهید که به مقام ریاست جمهوری کشور رسید

 جلال آل احمد- نویسنده معروف که از سال ۱۳۳۱ تا آخر عمرش در مدارس تهران کار کرد.

  سیمین دانشور –نویسنده وهمسر جلال آل احمد، در هنرستان موسیقی «زیبایی‌شناسی» و در دبیرستان‌های سطح شهر، انگلیسی تدریس میکرد.

 ابراهیم باستانی پاریزی - معلمی را از تدریس درمدرسه آغاز کرد و بعد به عنوان استاد تاریخ دردانشگاه تهران به انجام وظیه مشغول شد ..

مهدی حمیدی شیرازی شاعر، دبیر ادبیات مدارس شیراز بود.

 صمد بهرنگی- نویسنده معروف، معلم روستاها بود و چندین مقاله هم درباره مشکلات آموزش و پرورش روستایی دارد.

عبدالحسین زرین کوب - چهار سال در دبیرستان‌ درس ادبیات می داد. بعدها به دانشگاه رفت و همانجا استاد شد.

 پرویز ناتل خانلری- در دبیرستان فیروزبهرام تهران تدریس می کرد استاد بزرگ ادبیات فارسی، پنج سالی در مدارس 

جالا الدین همایی – معلم بود و در مدرسه، درس جدید می‌داد.

مهران رجبی - بازیگر کمدی کشورمان که تا همین 5 شش سال پیش معلم دانش آموزان پیش دانشگاهی و هنرستانی بوده و حدود 20 سال سابقه کار در حرفه آموزگاری را دارد.

زهرا سعیدی - بازیگری که در مقطع دبیرستان زبان انگلیسی تدریس می کرد و لیلا برخورداری هنرپیشه تلویزیون نیز از شاگردان وی بوده است.

سید جواد هاشمی - بیشتر از آنکه خود را مجری، بازیگر و کارگردان بداند، شغل اصلی اش را معلمی عنوان می کند و می گوید شاخه گلی که یک روز توسط یک دانش آموز خاطی در دوران تدریسش در دبستان گرفته بهترین هدیه سالهای آموزگاری‌اش است.

 مهوش وقار - این بازیگر کشورمان در حدود سال 61به دانش آموزان راهنمایی و دبیرستانی درس می‌داده است؛ کلاس های درسی که به گفته خود وی تعداد دانش آموزان یک کلاسش گاهی به حدود 60 نفر هم می رسیده است.

مجید جلالی- مربی فوتبال ،در مهرماه سال 57 به استخدام آموزش و پرورش در آمد و در منطقه 19 جاده ساوه تدریس می کرد. جلالی دوران معلمی اش را بهترین دوران زندگی اش می‌داند.

‌عادل فردوسی پور- مجری پرطرفدار برنامه 90 در دانشگاه شریف زبان تخصصی صنایع تدریس می کند.

علیرضا دبیر- قهرمان سابق کشتی جهان، رشته های: رفتار سازمانی، مدیریت منابع انسانی و اصول و مبانی مدیریت را در دانشگاه تدریس می‌کند

رابعه مدنی- متولد 1320 همدان است.  شاگردانش امروز در جایگاه‌های مختلف ازجمله در عرصه سینما و تئاتر و تلویزیون در کشور ایفای نقش می‌کنند. 

آناهیتا نعمتی- بازیگر: پدر و مادر و مادر بزرگ من هم معلم بودن ، دستشون رو می بوسم.

الهام پاوه نژاد - بازیگر : روز معلم به تمام اساتیدم، حتی به آن کس که از او کلمه ای آموختم، به مادرم که معلم کلاس اول ابتدائی من بود و هنوز از او صبر می آموزم مبارک باد

آرش ظلی پور- مجری وقتى مادرت، معلمت باشه و معلمت، مادرت... حتما بنده نظر کرده خدایى دیگه تا آخرِ عمرت. 

پژمان جمشیدی:  افتخار میکنم که دست پرورده دو آموزگار و دو فرشته بودم. من از خوشبخت ترین فرزندان دنیام. آفریدگار حفظتون کنه مادر و پدر عزیز دلم.

و چهره های معروف خارجی که زمانی معلم بودند:

استینگ یکی از مطرح ترین موزیسین های دنیا با نام اصلی گوردون سونر که بعد از ۲ سال شغل معلمی به لندن رفت تا گروه سه نفره پاپ/راک پلیس را تشکیل دهد. گروهی که او را به شهرت جهانی رساند.

بیلی کریستال - کمدین محبوب و مشهور شناخته شده است که از سن ۲۰ سالگی به عنوان معلم جایگزین، در لانگ ایسلند مشغول بود.

هیو جکمن- به عنوان دستیار آموزش در مدرسه شبانه روزی بریتانیایی به نام مدرسه آپینگهام مشغول به کار بود. 

نیسون یکی از موفق ترین چهره های مشهور سینمای  هالیوود است که قبل از این که وارد صنعت سینما و بازیگری شود به شغل معلمی مشغول بود.

جین سیمون-  معلم کلاس ششم در نیویورک سیتی بود. او می گوید: «دلیل اینکه معلمی را رها کردم این بود که می خواستم به روی صحنه بروم و مردم را متوجه خود سازم. باید این کار را کنار می کردم. زیرا صحنه کلاس درس برایم خیلی کوچک بود. 40 نفر کم بود. من 400،000 نفر را می خواستم.

جی کی رولینگ خالق رمان هری پاتر - این نویسنده سرشناس ۵ سال بعد خود را صرف نوشتن این سری کتاب های موفق کرد. او به جنوب پرتغال سفر کرد تا به تدریس انگلیسی بپردازد.

سیلوستر استالونه بازیگر - در سن ۱۸ سالگی، خالق و بازیگر مجموعه فیلم های Rocky توسط یک مدرسه شبانه روزی سوییسی دخترانه به عنوان معلم ورزش استخدام شد.

استفن کینگ سلطان ژآنر وحشت در ادبیات- استفن کینگ که به خاطر رمان های ماوراءالطبیعه و ترسناکش شناخته می شود، در پاییز ۱۹۷۳ حرفه نویسندگی را کنار گذاشته و در یک دبیرستان در ایالت مین زبان انگلیسی تدریس می کرد.

و چهرهای دیگری مثل استیو وورنیاک، موسس اپل- جسی ویلیامز ، بازیگر - شریل کرور، موسیقی دان- روبر تافلک،موسیقی دان - دن براون، نویسنده و شخصیت های سیاسی مانند هیلاری کلینتون و باراک اوباما، مدت ها در مدارس به عنوان معلم تدریس کرده اند .

پس با دیدن این چهره ها می توان معلم را، فقط به عنوان ابزار آموزشی نگاه نکرد. یادمان باشد خیلی از چهره های نخبه در دنیا، ایرانی و دانش آموزان همین معلمانی که امسال در روز معلم حتی شاخه ای گل هم نگرفتند.

بیاییدفرصت پرواز را از آن ها نگیریم.

در جایی خواندم : در مدارس به دانش آموز کلاس اولی یاد می دهیم که بنویسد: بابا آب داد، در حالی که اولین جمله‌ای که انگلیسی‌ها در دبستان یاد می‌گیرند « من می توانم بخوانم و بنویسم » و اولین جمله‌ای که دانش آموزان ژاپنی‌ یاد می‌گیرند: «من باید بدانم» است. همین !

انتهای پیام/