به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ یکی از علت‌های اصلی آلودگی هوای شهرهای بزرگ حمل و نقل درون‌شهری است. باوجود تلاش‌های زیادی که بخصوص در سال‌های اخیر در شهرهای بزرگ و مخصوصا تهران شده است، هنوز سامانه‌های حمل و نقل عمومی نه‌تنها جوابگوی مردم نیست و بلکه خود یکی از عوامل آلودگی بشمار می رود.
برنامه شهرهای بزرگ جهان در حال حاضر حرکت به سمت استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی برقی است تا آلودگی ناشی از تولید انرژی را به حداقل برسانند.
اتوبوسهای برقی امروزه در دو نوع کلی باتری‌دار و فاقد باتری تولید می‌شوند. اتوبوسهای فاقد باتری که آنها را اصطلاحا ترولی باس (trolleybus) نیز می‌نامند، اتوبوس‌هایی هستند که توسط یک میله رسانا که روی سقفشان نصب شده است به شبکه‌ای از کابل‌های برق که روی کل مسیر کشیده شده‌اند، وصل می‌شود و انرژی مورد نیاز خود را مستقیما از شبکه برق شهری دریافت می‌کند. این اتوبوس‌ها دو مشکل اساسی دارند که اولی‌اش مربوط می‌شود به هزینه بسیار زیاد ایجاد زیرساخت شبکه برق‌رسانی و دومین مشکل هم این است که اتوبوس‌ها مجبورند فقط در همان مسیری که برایشان طراحی شده حرکت کنند و در صورت بروز مشکل در طول مسیر، کل خط اتوبوسرانی خواهد خوابید تا زمانی که مسیر مجددا باز شود.
نوع دوم اتوبوسهای برقی، آنهایی هستند که از باتری یا هر وسیله دیگر ذخیره انرژی الکتریکی مثل خازن برای تامین برق مورد نیاز خود استفاده می‌کنند. این اتوبوس‌ها به سرمایه‌گذاری اولیه فراوان برای ایجاد خط اتوبوسرانی احتیاجی ندارند و وابسته به مسیر اختصاصی خود نیز نیستند، اما مشکل اساسی این دسته تا همین اواخر قیمت خیلی زیاد و مشکل شارژ مجدد باتری‌های آنها بود. باتری‌های لیتیوم- یونی به نسبت وزن‌شان انرژی الکتریکی زیادی را ذخیره می‌کنند، اما از آن طرف بسیار گران قیمت هستند و در ضمن زمان لازم برای شارژ آنها به چند ساعت می‌رسد. انواع ایده‌های جدید شامل شارژ الکترومغناطیسی، تعویض بسته کامل باتری‌ها در ایستگاه نخست، باتری‌های مایع و چند ایده دیگر همگی در ابتدای راه بوده و آزمایش‌های پرهزینه روی آنها ادامه دارد.
