به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، آتشسوزیهای زاگرس در سالهای اخیر باعث شده مسائل کهنه و یا حتی کمتر شناخته شده در بین سازمان محیط زیست و سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور سرباز کند و قصور و بی تفاوتی‌ها بیش از پیش بر همه آشکار شود. در حالی که بیش از سه هفته از شروع آتش سوزی های زاگرس می‌گذرد شاهد نظرات غیر کارشناسی از سوی برخی مسئولین این حوزه هستیم، برخی از فعالان محیط زیست با آموزش به مردم محلی تلاش دارند اثرات این آتش سوزی‌ها را کاهش دهند و یا در بعضی از مناطق از بروز آتش تازه جلوگیری کنند.
سال گذشته عیسی کلانتری رییس سازمان محیط زیست در مصاحبهای با خبرگزاری ایسنا بيان کرد که با توجه به وسعت عرصههای منابع طبیعی در زاگرس، از دست دادن تنها ۱۶۰۰۰ هکتار نباید مردم را نگران کند و در واقع اتفاق خاصی هم نیفتاده است. (این مصاحبه را مهشاد کریمی خبرنگار جوانی که در حادثه واژگونی اتوبوس حامل خبرنگاران محیط زیست به ارومیه جان خود را از دست داد، انجام داده است.)
با توجه به این که سیر آتشسوزیهای امسال همچنان ادامه دارد اما هنوز اقدام و یا واکنش خاصی از سوی مدیران سازمان های مرتبط رخ نداده است و به نظر می رسد عدهای، در این آتش هیزم می‌ریزند. در همین راستا به سراغ فعالان محیط زیست که از نزدیک با این آتشسوزیها روبهرو بودهاند و در حوزه آموزش و ترویج و کمک گرفتن از مردم محلی فعالیت داشتهاند رفتیم تا آنچه از دلِ سوخته زاگرس دیدهاند برایمان شرح دهند.
«رضا ساکی» فعال محیط زیست و مدیرمسئول پایگاه خبری محیط زیستی «گلونی» معتقد است ما در کشور پهناوری زندگی می‌کنیم که مواجهه با آتشسوزی مراتع و جنگل در آن مشابه کشورهایی مثل کشورهای کوچک نیست. مناطق مختلف زاگرس پیچیدگیهای اقلیمی و جغرافیایی زیادی دارد و از طرفی زمینهای مناطق مختلف هر کدام زیر نظر سازمانهای مختلفی است و نحوه تصمیمگیری درباره آنها با هم متفاوت است.
آتشسوزیها هم عمدیاند و هم غیرعمدی
متاسفانه بعضی از کشاورزان به صورت عمدی اقدام به آتش زدن زمینهایشان میکنند. بعضی از نمونههای آتشسوزیها مثل آتشهای سردشت در سال گذشته ناشی از بی توجهی چوپانی بود که کتری چایش را در جایی رها کرده بود. بعضی از این آتشها عوامل غیر بومی دارند یعنی گردشگرانی که به منطقه آمدهاند آتش و زغالی که روشن کردهاند را خاموش نمیکنند و یا بطریهای شیشهای و پلاستیکی را در مراتع و جنگل‌ها رها میکنند و به دلیل خاصیت ذره بینی که ایجاد میکند باعث آتشسوزی میشوند. از اول خردادماه تا اواخر شهریور میزان بارشهای بسیار کم می‌شود و در فصل خشک محیط مستعد آتشسوزی است.
نباید در اطلاع رسانیها سیاه نمایی و یا اغراق کنیم
متاسفانه مدتی است درباره فعالیتهایی که در زاگرس انجام می‌شود سیاهنمایی شده است. فعالان محیط زیست در تمام این سالها با دستهای خالی تلاش کردند تا زاگرس، طبیعت بکر و بلوطهایش حفظ بشوند. کافی است سری به صفحات اینستاگرام این افراد بیندازید تا ببینید در این مدت چه حجم کاری انجام شده است. واقعیت این است که اگر امسال میزان این آتشسوزیها به نسبت سال گذشته کاهش داشته علتش همین فعالیتها بوده است.
اگر علاقهمندان به طبیعت زاگرس تمایل دارند در فرآیند کمکهای زیست محیطی به ما کمک کنند میتوانند هشتگ زاگرس در آتش را در سایت گلونی جستوجو کرده و با گروههای فعال در شهرهای مختلف آشنا شوند و بتوانند برای اقدامات جدیتر به آنها بپیوندند.
کوه خواری، زمین خواری و سوء مدیریت بلایی بزرگتر از آتش سوزی
آتش سوزی های زاگرس تنها بخشی از مشکلاتی است که گریبان این میراث طبیعی کشورمان را گرفته است، برای اطلاع از مشکلات دیگری که در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی این منطقه وجود دارد به سراغ «علی طهماسبی» رفتیم که خود از فعالان محیط زیستی حاضر در زاگرس میانی و شهرستان باغمَلِک استان خوزستان است. او درآتش سوزی های جنگل های بلوط زاگرس حضور داشته و بخش قابل توجهی از مسائل و کمبودها را از نزدیک دیده است.
از او درباره نحوه عملکرد سازمان محیط زیست و اداره منابع طبیعی استان خوزستان پرسیدیم و این طور پاسخ داد: «متاسفانه حب پست و صندلی ریاست به جان برخی سازمانها افتاده و همین مسئله باعث می‌شود مدیر شایسته به کار گمارده نشود و یا اگر سکان دار شود عملا امکان بازدهی مطلوب را ندارد.
انتهای پیام/
