به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، احتمالا تا به حال درمورد استخوان مچ‌دست فکر نکرده‌اید، مگر اینکه سندرم تونل کارپال را تجربه کرده باشید، شرایط دردناکی که با سوزش، درد، و سفتی در دست و مچ همراه است و گاهی اوقات درد به بازو‌ها هم انتقال می‌یابد.
این سندرم به‌عنوان بیماری کارمندان پشت میز نشین شناخته شده است، اما نشستن پشت کامپیوتر تنها دلیل ابتلای به آن نمی‌باشد، متخصصان تصور می‌کنند معمولا تلفیقی از عوامل مانند، وراثت، احتباس مایعات یا شرایطی مانند دیابت و روماتیسم مفصلی عامل پدید آمدن آن است.
مچ دست متشکل از چندین استخوان کوچک است که در مجموع به آن‌ها استخوان‌های کارپال گفته می‌شود. استخوان‌های کارپال از طریق رباط‌ها و بافت‌های همبند نیرومندی به نام فلکسور رتیناکولوم به یکدیگر متصل شده‌اند. این مجموعه، در کنار یکدیگر فضایی را تشکیل می‌دهند که به آن تونل کارپال گفته می‌شود.
در کانال کارپال تعداد زیادی تاندون‌های فلکسور وجود دارد که از عضلات ساعد می‌آیند و از طریق این تونل به مچ و انگشتان دست متصل شوند. به علاوه، از درون تونل کارپال عصبی به نام عصب مدیان نیز عبور می‌کند . عصب مدیان مسئول کنترل حرکتی و حس دادن به بخش‌هایی از دست (از مچ دست به پایین) است.
کمتر فشار بیاورید
نکته، نیازی نیست که صفحه کلید کامپیوتر را بکوبید یا خودکارتان را برای اینکه درست کار کند، محکم بگیرید. اگر کیبورد و خودکار را به آرامی لمس کنید به دستانتان برای آرامش کمک شایانی کرده‌اید.
روی وضعیت نشستن خود، کار کنید
افتادن به جلو روی صندلی می‌تواند روی مچ و دست‌ها فشار وارد کند. در اینجا چهار باید و نباید از وضعیت مناسب نشستن پشت میز را از زبان استادیار درمان فیزیکی در دانشگاه علوم فیلادلفیا نقل می‌کنیم:
باید:
پاهایتان را صاف روی کف زمین نگه‌دارید و چشمانتان هم‌سطح صفحه‌نمایش کامپیوتر باشد. اگر میز و صندلی بلندی دارید، از یک زیرپایی برای صاف نگه‌داشتن پاهایتان کمک بگیرید.
باید:
مطمئن شوید که صندلی شما از انحنای پشتتان در پایین کمر محافظت می‌کند.
به مچ دست خود استراحت دهید
وقتی با آب سرد سروکار دارید یا در حمام، با دستانتان کمی مهربان‌تر باشید: هر دست را از ناحیه مچ به آرامی به سمت بالا و پایین خم کنید، برای چند دقیقه در هر سمت کشش دهید. سپس انگشتان خود را نیز خم کنید و کشش دهید.
تمرینات یوگا انجام دهید
هر گونه ورزش قدرتی برای مفاصل فوق‌العاده است و در این میان یوگا به طور ویژه برای کم کردن درد و انعطاف‌پذیری مچ دست شناخته‌تر شده است. تمرینات یوگا مختص تسکین دهنده‌ها‌ی درد را برای افزایش تحرک امتحان کنید.
راه ها و روش های درمان
اکثر موارد سندرم تونل کارپ با انجام فیزیوتراپی مناسب به خوبی درمان سندروم تونل کارپال می‌شوند. برای این کار، فیزیوتراپ با ارزیابی دقیق وضعیت بیمار تعیین می‌کند که کدام عوامل در بروز عارضه نقش داشته‌اند، و سپس آن عوامل را تصحیح می‌کند.
میزان موفقیت درمان این عارضه تا حد زیادی به پیروی بیمار از برنامه درمانی بستگی دارد. یکی از نکات کلیدی درمان آن است که بیمار تا زمان رفع علائم عارضه به اندازه کافی از انجام هرگونه فعالیتی که درد را افزایش می‌دهد خودداری کند. می‌بایست فعالیت‌هایی که باعث فشار زیادی به فلکسورهای ساعد وارد می‌شوند به حداقل برسند.
بخشی از برنامه توانبخشی مبتلایان به سندروم تونل کارپال انجام تمرینات تقویتی و انعطاف‌پذیری است که در علاوه بر اینکه در بیمار ایجاد درد نمی‌کنند، باعث می‌شوند بهترین نتیجه به دست بیاید. فیزیوتراپ می‌تواند مناسب‌ترین تمرینات برای بیمار و همچنین زمان انجام آن‌ها را تعیین کند.
فیزیوتراپی درمانی برای سندرم تونل کارپال بسیاری ضروری است زیرا به فرایند درمان سرعت می‌بخشد، باعث می‌شود بهترین نتیجه به دست بیاید و احتمال بروز مجدد عارضه در آینده را کم می‌کند. درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
مدالیته‌های فیزیوتراپی مانند اولتراسوند یا طب سوزنی برای کمک به کاهش ناراحتی در تونل کارپال و عصب فشرده شده.
تکنیک‌های متحرک‌سازی عصب برای کاهش و پراکنده‌سازی التهاب موجود در اطراف عصب و بهبود انعطاف‌پذیری آن در نواحی گردن، بازو و تونل کارپال.
آموزش‌های مربوط به وضعیت‌های مختلف قرارگیری مچ دست و همچنین استفاده از بریس مچ دست یا تکنیک‌های مختلف بانداژ مفصل با استفاده از نوارچسب، برای جلوگیری از قرار گرفتن مچ دست در وضعیت‌های که عارضه را تشدید می‌کنند.
انتهای پیام/
