به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تا به حال به این مساله فکر کرده اید که آیا کسی مکان پرتاب ماهواره ها به فضا را کنترل می کند؟ پاسخ این پرسش مثبت است. از سال ۱۹۷۶ میلادی، نهاد نظارتی اشیا فرستاده شده به فضا سازمان ملل است.
مسوولیت نگهداری یک ثبت نام از اشیا و اینکه هرگونه پرتاب برنامه ریزی شده ماهواره ها به اندازه کافی از هم تفکیک شده باشد، بر عهده دفتر امور فضای بیرونی سازمان ملل است. ماهواره های زمین ممکن است به زودی برای جلوگیری از برخورد با یکدیگر، به سیستم کنترل ترافیک مخصوص خود نیاز داشته باشند.
دکتر آلاستر گان فیزیکدان نجومی توضیح می دهد که چرا ممکن است برای جلوگیری از برخورد ماهواره ها در فضا تغییراتی لازم باشد. تا به امروز، بیش از ۸۶ درصد از کل ماهواره ها، کاوشگرها، لندرها و فضاپیماهای خدمه پرتاب شده به مدار زمین یا فراتر از آن در سازمان ملل ثبت شده اند.
آخرین اعداد نشان می دهد که در مدار زمین حدود ۶ هزار و ۲۵۰ ماهواره وجود دارد که از این تعداد حدود ۳ هزار و ۹۰۰ ماهواره هنوز در حال کار هستند. اما محیط فضایی زمین با ۲۸ هزار و ۲۱۰ قطعه زباله های فضایی و نزدیک به 129 میلیون قطعه کوچکتر که قابل ردیابی نیستند، پر شده است.
به گزارش سیناپرس،این مواد توسط آژانس های مختلف، اغلب به عنوان اعضای کمیته هماهنگی آوار فضایی بین آژانس های فضایی، به صورت نوری یا با رادار کنترل می شوند. حتی در این صورت، اپراتورهای ماهواره ای سخت تر می توانند از احتمال برخورد فاجعه بار ماهواره ها جلوگیری کنند.
در ضمن، برخی از کارشناسان هشدار می دهند که ممکن است فقط طی چند دهه آینده با یک «توده بحرانی» از زباله های فضایی رو به رو شویم. در واقع این جایی است که یک برخورد عمده منجر به واکنش زنجیره ای غیرقابل کنترل می شود.
اگرچه جمع آوری یا از بین بردن زباله های فضایی ممکن است دشوار و عجیب به نظر برسد اما پژوهشگران پیش بینی می کنند به زودی به نوعی «کنترل ترافیک فضایی» نیاز داشته باشیم و ماهواره هایی که در آینده پرتاب می شود نیز شامل سیستم های خودکار جلوگیری از برخورد خواهند بود.
انتهای پیام/
