چگونه از شر چربی احشایی خلاص شویم؟

به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، داشتن مقداری چربی برای بدن ضروری است. در بدن انواع مختلفی از چربی وجود دارد. تاثیر این چربی‌ها بر سلامت متفاوت است. چربی احشایی نوعی از چربی بدن است که در حفره شکمی ذخیره می‌شود. این چربی در نزدیکی اندام‌های ضروری مانند کبد، معده و روده‌ها قرار گرفته‌ است. همچنین ممکن است این نوع چربی در سرخرگ‌ها نیز تشکیل بشود. چربی‌ احشایی از مضرترین چربی‌ها برای سلامت بدن است.

چربی احشایی و یا چاقی شکمی چربی است که داخل حفره شکم یافت می شود. ازدیاد و تجمع چربی احشایی برای بدن مضر است و خطر ابتلا به دیابت نوع دو، مقاومت به انسولین، بیماری های قلبی و حتی سرطان را نیز افزایش می دهد. خوش بختانه، راه کارهایی برای کاهش میزان این چربی ها وجود دارد. محاسبه میزان چربی احشایی تا حدودی مشکل است. با این حال، شکم بر آمده و اندازه دورکمر بالا از نشانه های وجود چربی احشایی است.  چربی های زیر پوستی، تنها در زیر پوست انباشته می شوند. این نوع چربی، به راحتی در هر قسمتی از بدن احساس می شود. چربی احشایی، هورمون های التهابی را فعال می کند. بالا رفتن سطح این هورمون ها، با بروز فوق الذکر مرتبط می باشد.

چرا چربی احشایی مضر است؟

سلول های چربی علاوه بر انباشته شدن ناشی از اضافه دریافت کالری باعث آزاد شدن  هورمون ها و مواد التهابی می شوند . به مرور زمان، این هورمون ها، منجر به بروز التهاب طولانی مدت و بیماری های مزمن می شوند.

بیماری قلبی یکی از عوارض ازیاد چربی احشایی است. چنین التهاباتی، پلاک هایی را در داخل رگ ها ایجاد می کند، و در نهایت موجب بروز اختلالات قلبی می شود. این پلاک ها، حاصل از تجمع کلسترول و سایر مواد هستند، که به مرور زمان بزرگ تر نیز می شوند. با تشکیل پلاک، خون در عروق  لخته می شود، و به طور کامل و یا نسبی، جریان خون را مسدود می کند. در انسداد شریانی، اکسیژن رسانی به قلب قطع می شود و باعث حمله قلبی می شود.

تئوری پورتال، دلیل مضر بودن چربی احشایی را توضیح می دهد. این تئوری، بر این موضوع اشاره دارد که، چربی احشایی، هورمون های التهابی و اسید های چربی را آزاد می کند که از طریق رگ های شریانی به سمت کبد حرکت می کنند. رگ های شریانی، خون را از سمت روده، پانکراس و طحال به کبد هدایت می کنند. در نتیجه منجر به انباشته شدن چربی در کبد، مقاومت انسولین و دیابت نوع دو می شوند.

چگونه می‌توان چربی احشایی را اندازه‌گیری کرد

هیچ راه دقیقی برای اندازه‌گیری درصد چربی احشایی در خانه وجود ندارد. بااین‌حال روش‌هایی وجود دارند که می‌توانند در سنجش تقریبی آن موثر باشند.

 نسبت دور کمر به قد (WHtR)

یک راه دیگر برای اندازه‌گیری تقریبی چربی احشایی استفاده از نسبت دور کمر به قد است.

پژوهشگران دریافته‌اند که بالابودن نسبت دور کمر به قد یکی از بهترین شاخص‌هایی است که نشان می‌دهد مبتلایان به دیابت نوع ۱ در خطر بروز عوارض ناشی از چربی احشایی بالا قرار دارند.

برای اندازه‌گیری نسبت دور کمر به قد در خانه باید دور کمرتان را بر قدتان تقسیم بکنید. مقیاس اندازه‌گیریِ (اینچ یا سانتی‌متر) هر دو باید یکسان باشد. نسبت دور کمر به قد ایده‌آل معمولا نباید بیشتر از ۰٫۵ باشد.

چگونه می‌توان از شر چربی‌های احشایی خلاص شد

 افزایش مصرف پروتئین

پرهیز از مصرف نوشیدنی‌های الکلی

کاهش مصرف غذاهای شیرین‌شده

دنبال‌کردن رژیم غذایی با کربوهیدرات کم

استرس و نگرانی مشکلات جدی‌ای محسوب می‌شوند که بر اکثر مردم تاثیر می‌گذارد. استرس و‌ نگرانی موجب‌ تولید مقدار بیشتری هورمون کورتیزول می‌شود. کورتیزول هورمون استرس است.

مطالعات نشان داده‌اند مقدار زیاد کورتیزول می‌تواند موجب افزایش میزان چربی احشایی بشود. علاوه‌براین استرس در درازمدت می‌تواند موجب افزایش پرخوری شده که این نیز وضعیت را بدتر می‌کند.

زنانی که نسبت اندازه دور کمر به دور باسن‌شان بیشتر است، در زمان استرس مقدار بیشتری هورمون کورتیزول ترشح می‌کنند.

استراتژی‌های اثبات‌شده‌ای برای کاهش یا مدیریت استرس وجود دارند. ازجمله آنها می‌توان به ورزش‌کردن، یوگا، تکنیک تنفس عمیق ازجمله تکنیک ۸-۷-۴، مدیتیشن و گذراندن وقت‌ بیشتری با دوستان و خانواده اشاره کرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر شما مردی هستید که اندازه دور کمرتان ۱۰۱ سانتی‌متر یا بیشتر است و اگر زنی هستید که دور کمرتان ۸۹ سانتی‌متر یا بیشتر است، بهتر است در اسرع وقت به پزشک مراجعه کرده و در مورد خطرات بالقوه چربی احشایی و تغییرات سبک زندگی با او‌ مشورت بکنید.

پزشک از تست‌هایی مانند تست خون و الکتروکاردیوگرام برای بررسی خطرات بالقوه سلامتی مرتبط با چربی احشایی بالا استفاده می‌کند. همچنین ممکن است پزشک شما را نزد متخصص تغذیه بفرستد.

انتهای پیام/