به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، متامفتامین نوعی ماده ی مخدر و اعتیاد آور است که به اشکال مختلف نظیر قرص، مایع و شیشه تولید می شود. شکل شیشه ای متامفتامین همانند پودر های زبر کریستال است که از طریق استشمام از راه مجرای بینی یا تزریق مورد استفاده قرار می گیرد.
ماده ی متامفتامین در دسته ی مواد محرک قرار می گیرد و در اکثر موارد به صورت دارویی در راستای درمانی اختلالاتی نظیر بیش فعالی تجویز می گردد.
در واقع بهره گیری از متامفتامین برای افرادی که اختلال بیش فعالی و نقص توجه دارند، عاری از عوارض است و به صورت محدود در پزشکی کاربرد دارد. در حالی که مصرف آن بدون توصیه ی پزشک اعتیاد و وابستگی مفرط به وجود می آورد.
از سری نام های دیگر متامفتامین در بازار سیاه می توان به شیشه و کریستال اشاره کرد.
روش های مصرف متامفتامین به صورت خوراکی، تزریق داخل وریدی، تدخین یا کشیدنی و داخل بینی است. مصرف تزریقی متامفتامین به موجب روش های نا ایمن تزریق، احتمال انتقال بیماری هپاتیت ب، اچ آی وی و عفونت لایه های داخلی عضله ی قلب (اندوکاردیت) را افزایش می دهد.
تاریخچه استفاده از متامفتامین
در سال 1893، ماده ی محرک متامفتامین توسط دانشمندی ژاپنی به نام ناگایوشی ناگای تولید شد. در طول جنگ جهانی دوم، سربازان آلمانی، آمریکایی و ژاپنی برای ارتقای انرژی و برطرف سازی خستگی های ناشی از جنگ از ماده متامفتامین استفاده می کردند.
پس از اتمام جنگ، مابقی ماده ی متامفتامین از سوی مردم ژاپن مورد استقبال قرار گرفت و نوعی همه گیری گسترش یافت. دولت ژاپن با مشاهده ی عوارض متامفتامین، مصرف آن را ممنوع اعلام کرد.
نحوه عملکرد داروی متامفتامین
داروی متامفتامین با تغییر میزان مواد طبیعی در بدن کار می‌کند و به دسته محرک‌ها تعلق دارد. این دارو به شما کمک می‌کند تا بتوانید تمرکز داشته باشید و آن را حفظ کنید. همچنین متامفتامین برای کنترل مشکلات رفتاری و کمک به سازماندهی کارهای خود و بهبود مهارت گوش دادن نیز به کار می‌رود.
عناصر سازنده ی متامفتامین
مؤلفه ی اصلی و سازنده ی ماده ی محرک متامفتامین، آمفتامین است. تأثیرات شیمیایی متامفتامین، از آمفتامین نشأت می گیرد.
اشکال آمفتامین ها شبیه به بلور های شیشه ای پودری و سفید رنگی هستند که اغلب در مزه های تلخ و بدون بو در دسترس می باشند.
به طور کلی دو نوع روش برای تهیه ی آمفتامین وجود دارد. روش اول نوعی احیا سازی سودوافدرین است که از سنتز فسفر قرمز به دست می آید.
روش دوم نیز نوعی ترکیب شیمیایی است که از موادی با عناوین متیل آمین و فنیل استیک اسید بهره گرفته می شود. همچنین در اکثر موارد شیشه (نوعی از ماده ی مخدر متامفتامین) از تبلور مجدد پودر ماده ی محرک در ایزو پروپانول، اتانوا و متانول تولید می شود.
مواد محرک داروهای شیمیایی هستند که دستگاه عصبی مرکزی را تحریک می کنند و سایدو اکتیو نام دارند.
نحوه مصرف متامفتامین و دوز مصرفی
قبل از شروع به مصرف متامفتامین راهنمای دارویی داخل جعبه را با دقت بخوانید و از پزشک یا دکتر داروخانه راهنمایی بگیرید. برای درمان اختلال ADHD این دارو را می‌توان همراه با غذا و یا بدون غذا و با توجه به دستور پزشک معمولا یک یا دو بار در روز مصرف کرد. در طول درمان ممکن است پزشک برای بررسی تغییرات رفتاری یا لازمه ادامه درمان، قطع مصرف این دارو را برای شما تجویز کند.
برای کاهش وزن این دارو را نیم ساعت قبل از هر وعده غذایی یا طبق تجویز پزشک مصرف کنید. مصرف این متامفتامین در شب ممکن است مشکلات خوابیدن را به‌وجود بیاورد.
مصرف این دارو ممکن است در طولانی مدت یا با دوز بالا ممکن است مشکلات اعتیاد را به همراه داشته باشد و قطع مصرف آن نیز ممکن است با عوارض همراه باشد (مانند عوارض ترک الکل یا مواد مخدر). دوز مصرفی خود را افزایش ندهید و بیشتر از زمان تجویز این دارو را مصرف نکنید. برای قطع مصرف ایمن و صحیح طبق دستور پزشک عمل کنید.
استفاده طولانی مدت از متامفتامین ممکن است باعث شود تاثیر آن کاهش یابد لذا ممکن است به تجویز دوز بیشتری از این دارو (برای بیماران با اختلال ADHD) یا قطع مصرف آن (برای کسانی که دوز بالایی از این دارو را مصرف می‌کنند) منجر شود. برای تغییر دوز مصرفی یا قطع مصرف دارو با پزشک مشورت نمایید. اگر وضعیتتان بهبود نیافت یا بدتر شد با پزشک خود تماس بگیرید.
نشانه ها و عوارض مصرف ماده ی محرک متامفتامین
متامفتامین نوعی ماده به نام دوپامین و نوراپی نفرین را در مغز ترشح می کند، این مواد موظف به ایجاد احساس لذت در مغز هستند. بدین جهت فرد پس از مصرف متامفتامین احساس شادی مفرط و سرخوشی می کند.
لازم به ذکر است که مکانیزم بدن به مرور زمان در برابر مواد سازنده ی متامفتامین واکنش نشان می دهد و با ارتقای تحمل بدنی، فرد را مجبور به مصرف دوز های بالاتر ماده ی محرک می سازد. در طی این روند، فرایند اعتیاد آغاز می گردد.
متامفتامین با ورود به سیستم عصب مرکزی موجب آزاد سازی انتقال دهنده های عصبی دوپامین در مغز می گردد. در طی این روند، سلول های مغزی تحریک می شوند و حرکات جسمانی فرد نوعی حالت تهاجمی به خود می گیرد.
با مصرف ماده ی متامفتامین فعالیت فیزیکی فرد تغییر پیدا می کند و نوعی هیجان زدگی، بی تابی، کاهش اشتها و سخن گفتن های بیهوده و تند به وجود می آید.
سکته ی قلبی از عوارض متامفتامین
متامفتامین به طور مستقیم به عضلات قلب آسیب وارد می کند. ساختار شیمیایی اپی نفرین موجود در متامفتامین گیرنده های سمپاتیکی آلفا را در بدن تحریک می کند. این فرایند با خاصیت سمپاتومیمتیک شناخته می شود.
به موجب خاصیت سمپاتومیمتیک متامفتامین، فعالیت ضربان قلب و کاتکولامین ها افزایش می یابد. بدین جهت فرد دچار تنگی نفس، سندرم حاد کرونری و احساس درد در قفسه ی سینه می گردد.
اختلالات پوستی از عوارض متامفتامین
پوست انسان دارای غشای نازکی است که نوعی لایه ی حفاظتی به شمار می آید. در نتیجه ی مصرف متامفتامین و تزریق های مکرر، تغییراتی در رویه ی ترمیم پوست ایجاد می شود که منجر به عفونت و مسمومیت می گردد.
افراد مصرف کننده، همواره از خارش های پوستی رنج می برند و دارای خراشیدگی و زخم های پوستی مداوم هستند. همچنین، به موجب تأثیراتی که متامفتامین بر روی ساختار مغز القا می کند، فرد مصرف کننده احساس کرم زدگی می کند.
مسمومیت از عوارض متامفتامین
مصرف داروی متامفتامین میزان ترشح سروتونین را افزایش می دهد. در راستای افزایش سروتونین، نوعی سندرم مسمومیت سروتونین به وجود می آید.
از سری نشانه ها و عوارض دیگر مصرف متامفتامین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
چاقی
عدم تمرکز
بیش فعالی
انتهای پیام/
