امکان مقابله با تحریم و رهایی از هژمونی دلار آمریکا به کمک رمزارز‌ها

به گزارش گروه اقتصادی یکتاپرس، فرشاد پرویزیان، مدرس دانشگاه و عضو انجمن اقتصاددانان ایران معتقد است که ورود ایران به ریال دیجیتال نیازمند مطالعات عمیق و داشتن تخصص کافی و فنی است.

این متخصص در حوزه اقتصاد و رسانه بر این باور است که یکی از پیامد‌های طبیعی رویارویی اقتصادی آمریکا و چین و تلاش برای سلطه بیشتر بر مبادلات مالی جهانی، همین اقدامات برای راه اندازی دلار یا یوان دیجیتال است؛ لذا در امتداد چنین رویارویی دلار و یوان واقعی، با توجه به مسیر حرکت مالی بین المللی و استقبال از رمز ارز‌ها به طور جدی می‌توان منتظر رویارویی یوان و دلار دیجیتال نیز بود.

وی به استخراج کنندگان و سرمایه گذاران حوزه رمز ارز توصیه می‌کند فریب تبلیغات را نخورند. همچنین تأکید دارد که بازار رمزارز‌ها همچنان بازار بسیار پرافت و خیز و دارای درجه ریسک بسیار بالایی است و باید با بازار ارز‌های دیجیتال آشنایی داشته و سنجیده‌تر و دقیق‌تر از بورس به آن ورود کرد. وی همچنین تصریح می‌کند که استخراج بیت کوین امروز برای اغلب مردم پیشنهاد نمی‌شود.

او دو توصیه جدی به دولت در حوزه ارز‌های دیجیتالی دارد؛ یکی ارائه شفاف خدمات برق با قیمت‌های بدون یارانه و البته با تعرفه ترجیحی بررسی شده بر اساس منافع به ماینر‌ها و نظارت دقیق بر این روند و اجازه شفاف کار به صرافی‌های تحت نظارت و دومی سیاست‌گذاری و پرداخت جدی به تولید رمزارز مستقیم توسط نهادی زیرنظر بانک مرکزی با بهره گیری از کمک‌های خدمات دستگاه‌های نظارتی و امنیتی به عنوان پدافند غیرعامل برای حفظ منافع ملی در شرایط تحریم.

نگاه‌های او به حوزه ارز‌های دیجیتال و آینده آن، نحوه و چگونگی استخراج رمز ارز و نکات و توصیه‌هایی در این خصوص، نحوه مواجهه بانک‌ها و بانک‌های مرکزی در سراسر جهان با این ارز‌ها و... را در مشروح گفت وگوی خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم با وی در ادامه می‌خوانید.

گرایش بانک‌های جهان به سرمایه گذاری در حوزه ارز‌های دیجیتال

ارز‌های دیجیتال، به مثابه پول بی پشتوانه هستند که هنوز از نظر حقوقی کشور‌ها آن را به عنوان پول قانونی به رسمیت نشناخته اند

پرویزیان: یک رمز ارز و نظام پرداخت جهانی با کارکرد‌های مشابه پول بی‌پشتوانه است، ولی از نظر حقوقی کشور‌ها آن را به عنوان پول قانونی به رسمیت نشناخته‌است. از نظر فنی، بیت‌کوین نخستین پول دیجیتال غیرمتمرکز است. چرا که بدون بانک مرکزی یا مسئول مرکزی کار می‌کند. این شبکه همتا به همتا است و تراکنش‌ها، مستقیماً و بدون واسطه بین کاربران انجام می‌شود. گره‌ها با استفاده از فناوری رمزنگاری، این تراکنش‌ها را بازبینی کرده و در یک دفتر کل توزیع‌شده همگانی که به آن زنجیره بلاکی گفته می‌شود، ضبط می‌کنند.

بیت‌کوین را شخص یا گروهی از اشخاص ناشناس تحت نام ساتوشی ناکاموتو اختراع و در سال ۲۰۰۹ به عنوان یک نرم‌افزار متن‌باز عرضه شد. در چند سال گذشته ارزش بیت‌کوین در بازار‌های جهانی از چند صدم دلار آمریکا به چندهزار دلار افزایش یافته‌است. شمار شرکت‌های خدماتی و تاجرانی که بیت‌کوین می‌پذیرند نیز در حال افزایش است.

هیچ‌کس مالک شبکه بیت‌کوین نیست و مانند ایمیل، این کاربران بیت‌کوین هستند که آن را کنترل می‌کنند. کاربرد‌های بیت‌کوین در هیچ‌کدام از دیگر سیستم‌های پرداخت دیگر یافتنی نیست. تقریباً روزی نیست که خبر جدیدی در خصوص تلاش بانک‌ها برای استفاده از فناوری بلاک چین جهت انجام خدمات فعلی بانکی به گوش نرسد. بلاک چین با ترکیب پایگاه‌های داده مشترک و قابلیت رمزنگاری، این امکان را به طرف‌های مختلف می‌دهد که بتوانند به طور همزمان به چند دفتر کل دیجیتالی به‌روز که دستکاری آن غیر ممکن است، دسترسی یابند.

بلاک چین زیربنای ارز‌های دیجیتال از جمله بیت کوین است و در ابتدا بسیاری از بانک‌ها با دیده شک و تردید نسبت به آن می‌نگریستند، ولی این نگرش در سال‌های اخیر به طرز چشمگیری تغییر یافته است. هر چند نظارت‌های دقیق و قانونی بر جذب سرمایه از طریق عرضه اولیه کوین‌های دیجیتالی یا به اصطلاح ICO، بخش اعظم اخبار دنیای ارز‌های دیجیتال را به خود اختصاص داده است، ولی باز هم فناوری بلاک چین، واژه کلیدی و مهم این حوزه به شمار می‌رود. در شش ماهه نخست سال ۲۰۱۷، شرکت‌های فعال در حوزه بلاک چین توانستند ۲۴۰ میلیون دلار سرمایه جذب کنند. بخش زیادی از این مبلغ، از طرف بانک‌ها تامین شده است. بسیاری از این سرمایه‌گذاری‌های جدید توسط بانک‌ها و با هدف ایجاد کنسرسیوم‌هایی از شرکت‌های هم‌فکر شکل گرفته است که می‌کوشند با شیوه گواه اثبات مدعا (Proof of Concept)، قابلیت‌های این فناوری نوظهور را تست و بررسی کنند. تقریباً در تمام این موارد، جنبه تجاری دغدغه اصلی نیست و چندان مد نظر قرار نمی‌گیرد.

برخورد بانک‌های مرکزی جهان و موسسات مالی با رمز ارز‌ها به شکل بوده است؟

پرویزیان: بانک‌های مرکزی در سراسر جهان در حال بررسی قابلیت‌های بلاک چین برای ایجاد تغییر در سیستم‌های پرداخت خود و یا حتی استفاده از آن برای راه‌اندازی ارز‌های دیجیتال هستند. این موضوع تا حدودی پاسخ به چالشی است که می‎گوید ارز‌های دیجیتال مستقل مانند بیت کوین می‌تواند بر سیاست‌های کنترل پولی آن‌ها سایه افکنده باشد. همچنین استفاده از بلاک چین توسط بانک‌های مرکزی در اقصی نقاط جهان نشان می‌دهد که این موسسات مالی به مزایای بالقوه استفاده از بلاک چین به عنوان سیستم پرداخت واقف شده‌اند. همه در حال پیگیری و بررسی بلاک چین هستند و همه منتظر هستند تا ببینند چه کسی اولین قدم را به سمت استفاده از آن بر می‌دارد. البته ایجاد تغییرات بنیادین در نظام پرداخت‌های نوین، فرایند بسیار پیچیده‌ای است و به تعداد زیادی نیروی کاری ماهر نیاز دارد. در این میان، موسسات مالی از تعلل بانک‌های مرکزی به تنگ آمده‌اند و خود اقدام به راه‌اندازی پروژه‌های مختلف کرده‌اند. به عنوان مثال، بانک UBS سوئیس، کوین COIN تسویه ارائه داده است که هدف از آن، تولید و عرضه یک ارز دیجیتال جدید برای استفاده در بازار مالی سوئیس است. در پرداخت‌های برون مرزی، رقابت سختی در جریان است. از یک طرف سوئیفت، سیستم پیام‌رسان بین بانکی، برای ارسال پرداخت‌هایی به ارزش تریلیون‌ها دلار مورد استفاده قرار می‌گیرد، و از طرف دیگر تعداد شرکت‌هایی که با بهره‌گیری از فناوری بلاک چین به دنبال صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌ها هستند، به طور روزافزونی در حال افزایش است. کمپانی ریپل (Ripple) در سان فرانسیسکو سردمدار این جریان است. سوئیفت در حال بررسی بلاک چین است، ولی همچنان رقابت سختی با ریپل دارد.

رمز ارز‌ها چه تأثیری می‌توانند بر تامین مالی مبادلات تجارت داشته باشند؟

پرویزیان: تأمین مالی اغلب مبادلات تجاری در جهان هنوز هم با کاغذ انجام می‌شود. به عنوان مثال، صورت حساب بارنامه‌ها و اعتبارنامه‌ها به وسیله پست و فکس به اقصی نقاط جهان فرستاده می‌شود. به نظر می‌رسد بسیاری از بانکداران منتظر مدرنیزه شدن این وضعیت هستند. بسیاری معتقدند بلاک چین راه حل روشن این مشکل است چرا که افراد زیادی نیاز دارند که به اطلاعات مشترکی دسترسی داشته باشند. این موضوع یک عنصر فوق‌العاده مهم در زنجیره تامین به شمار می‌رود و فناوری بلاک چین بسیاری از پارامتر‌های مورد نظر را در خود دارد. به عنوان مثال، اگر شما بخواهید کالایی را از کشور چین به نقطه‌ای دیگر از جهان انتقال دهید، حدود ۵۰ نفر نیاز دارند تا به این اطلاعات دسترسی داشته باشند. لزوم وجود بلاک چین در حوزه تامین مالی مبادلات تجاری کاملاً مشهود است. انجام این کار با استفاده از دستگاه فکس و مهر زدن بر روی کاغذ، بسیار قدیمی است. با این حال کارشناسان معتقدند که بانک‌ها به تنهایی قادر نیستند به مزایای بلاک چین دست یابند. در حال حاضر برای حمل نفت از سنگاپور به مالزی، به یک روز زمان نیاز است و یک هفته زمان، صرف رسیدگی به پرونده‌های کاغذی مربوط به آن می‌شود. دیجیتالی کردن امور مبادلات مالی بدون دیجیتالی کردن کل پروسه معاملات بی‌معنی است. به جز شرکت‌های حمل و نقل، باید کارگزاری‌ها و نمایندگی‌ها، و نیز بخش‌های دیگری از قبیل گذرگا‌های بندری، امور مالیاتی و شرکت‌های بیمه نیز دیجیتالی شوند. وقتی از مهر فیزیکی برای تایید اوراق استفاده می‌شود، به این معناست که این بخش هنوز دیجیتالی نشده است. باید تمام فرایند از ابتدا تا پایان شکل دیجیتالی به خود بگیرد.

در حال حاضر چندین استارت‌آپ از جمله شرکت EssDocs در مالتا و Bolero در انگلیس، مشغول کار برای دیجیتالی کردن بارنامه‌ها هستند. پیش‌بینی می‌شود که برای دیجیتالی کردن تمام مبادلات تجاری مانند شکر یا انرژی، پنج سال زمان نیاز است. با این وجود فناوری بلاک چین این توانایی را دارد که در این حوزه، تغییراتی بنیادین پدید آورد.

آیا این تحولات دیجیتالی بر تأیید هویت و فرآیند نیز در جریان معاملات اثرخواهد گذاشت؟

پرویزیان: در صنعت بانکداری، تأیید هویت مشتریان و معامله‌گران امری بسیار حیاتی است. بدون آن، وام‌دهندگان به سرعت جایگاه خود را به عنوان یک نهاد مورد اعتماد برای سپرده‌گذاری مردم از دست خواهند داد. قانون‌گذاران، بانک‌ها را مسئول نظارت بر قانونی بودن تراکنش‌های میان کاربران می‌دانند و در صورت وقوع جرم یا اعمال خلاف قانون توسط مشتریان، بانک‌ها را به دلیل سهل‌انگاری مواخذه می‌کنند. سال‌هاست که بانک‌ها می‌کوشند یک راهکار دیجیتالی مشترک برای ثبت و به روزرسانی اطلاعات هویتی مشتریان به دست آورند، ولی به دلیل نیاز‌های متعارض نهاد‌های مختلف نظارتی، این تلاش‌ها برای رسیدن به یک فرمول قابل قبول تاکنون به نتیجه نرسیده است. بسیاری معتقدند بلاک چین به دلیل امنیت و ماهیت رمزنگاری شده خود و نیز قابلیت به اشتراک‌گذاری یک داده در هر لحظه و با چند نهاد مختلف، می‌تواند یک راه حل مناسب برای این موضوع باشد. تأثیر استفاده از شبکه بلاک چین در به‌کارگیری اطلاعات هویتی برای «شناخت مشتری» و «مبارزه با پول‌شویی» به راحتی قابل مشاهده است. خصوصاً با توجه به این که هزینه این کار برای بانک‌ها سر به فلک می‌کشد و خسارت از بین رفتن آن‌ها نیز بسیار سنگین است. شرکت‌های نوپایی همچون Cambridge Blockchain، Tradle، Credits و Blockstack در حال کار بر روی ساخت سیستم‌های بلاک چینی برای شناسایی هویت مشتریان هستند. شناسایی هویت یک مولفه اصلی است. اگر مسأله شناسایی هویت افراد حل نشود، نمی‌توان از بلاک چین در هیچ برنامه‌ای استفاده کرد. تصور کنید شما اطلاعات حساب افراد را داشته باشید، ولی دقیقاً ندانید که آن حساب متعلق به چه کسی است.

چگونگی و فرآیند ارز‌های دیجیتال

ماین بیت کوین، ستون فقرات شبکه این ارز دیجیتال است. ماینر‌ها یا استخراج کنندگان برای تامین امنیت و تایید تراکنش‌های بیت کوین، نقش حیاتی ایفا می‌کند. بدون وجود ماینرها، شبکه مورد حمله قرار می‌گیرد و ناکارآمد خواهد بود. استخراج بیت کوین توسط رایانه‌های خاصی انجام می‌شود و وظیفه ماینر‌ها این است که شبکه را امن کرده و تراکنش بیت کوین را پردازش نمایند. ماینر‌ها با حل یک مساله محاسباتی به جوابی دست می‌یابند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بلاک‌های تراکنش‌ها را به هم متصل کنند (بلاک‌های متصل تشکیل یک بلاکچین می‌دهد.) به ازای این سرویس که به شبکه می‌دهند، کارمزد تراکنش و بیت کوین جدید جایزه می‌گیرند. در حقیقت با این کار بیت کوین تولید کرده‌اند و به همین دلیل هم به کار آن‌ها استخراج می‌گویند.

در خصوص فرایند استخراج باید بگویم، شبکه طوری طراحی شده است که ماینر‌ها با هدف تأمین امنیت شبکه و تایید تراکنش‌های بیت کوین فعالیت می‌کنند و برای خدماتی که ارائه می‌دهند هر ده دقیقه یکبار یک بلوک تولید می‌کنند که به ازای آن بیت کوین دریافت می‌کنند. اما سوال مهمی که شاید از خودتان بپرسید این است که چرا باید چیزی به اسم استخراج وجود داشته باشد. این سوال از جنبه‌های زیادی قابل بررسی است، اما اساسی‌ترین دلایل وجود ماینر را اینگونه می‌توانم تشریح کنم.

اولین مسأله، موضوع تولید و ایجاد بیت کوین جدید است. ارز‌های سنتی -مانند دلار یا یورو- توسط بانک‌های مرکزی صادر می‌شوند. این بانک مرکزی است که به صورت انحصاری می‌تواند واحد‌های جدیدی از پول را در هر زمانی براساس سیاست‌های خود (بهبود وضعیت اقتصاد یا حتی گاهی اوقات تضعیف آن) صادر کند. موضوع چاپ پول و پشتوانه طلایی آن همیشه مساله‌ای رمزآلود برای عموم مردم باقی خواهد ماند. اما بیت کوین متفاوت است و این مشکل را تا حد زیادی حل کرده است. ماینر‌ها که به صورت غیرمتمرکز در سرتاسر دنیا در حال فعالیت هستند و تمام خدمات و کارهایشان در شبکه قابل مشاهده و پیگیری است و تمام مردم می‌توانند بدون واسطه شاهد انجام امور مالی خود باشند، هر ده دقیقه مقدار مشخصی بیت کوین پاداش می‌گیرند. نرخ پاداش و کارمزد تراکنش‌ها در کد نوشته شده برای شبکه تنظیم شده است، بنابراین ماینر‌ها نمی‌توانند سیستم را فریب دهند یا بیت کوین از جایی دیگری تولید یا وارد شبکه کنند. ماینر‌ها مجبورند از توان محاسباتی خود برای استخراج پول استفاده کنند. یک تراکنش می‌تواند تنها زمانی امن و کامل در نظر گرفته شود که در یک بلاک قرار داشته باشد. چون فقط با قرار گرفتن در یک بلاک است که به طور رسمی در بلاکچین بیت کوین قرار خواهد گرفت. بلاکچین زنجیره‌ای از بلاک‌هاست که به یکدیگر متصل هستند. برای تغییر یک بلاک در ساختار بلاکچین، باید تمامی بلاک‌های قبل و بعد آن تغییر کند که با توجه به تعریف بلاکچین چنین چیزی تقریبا غیرممکن است. پس اگر تراکنشی را درشبکه فرستادید همیشه منتظر تایید ماینر‌ها و ایجاد بلاک‌های بعدی آن باشید. پیشنهاد می‌شود تا ۶ بلاک بعدی برای تایید نهایی تراکنش خود منتظر بمانید چرا که:

صفر بلاک: این تراکنش ممکن است برگشت بخورد! پس حتما حداقل یک بلاک منتظر بمانید.

یک بلاک: تراکنش‌های کوچک. اگر تراکنشی با ارزش کمتر از ۱۰۰۰ دلار ارسال یا دریافت کرده‌اید، ایجاد یک بلوک برای شما کافی است.

سه بلاک: برای تراکنش‌هایی بین ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ دلار سه بلوک کافی خواهد بود، معمولا اکسچنج‌ها هم سه بلاک برای تراکنش‌های برداشت منتظر خواهند ماند.

شش بلاک: تراکنش‌های بزرگ. این مقدار انتظار برای تراکنش‌های بین ۱۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰۰ دلار کافی خواهد بود. ایجاد شش بلاک به طور کلی، مطمئن‌ترین زمان برای قطعی دانستن یک تراکنش در شبکه است.

هرچه تعداد ماینر‌ها بیشتر باشد، امنیت شبکه بالاتر خواهد رفت
مسأله بعدی امنیت سیستم است. معدنچیان با دشوار کردن حمله یا متوقف کردن آن، شبکه را امن می‌کنند. به دلیل خاصیت غیرمتمرکز بودن شبکه، ماینر‌ها که همان گره‌های شبکه هستند در سرتاسر دنیا و بدون وجود نهاد مرکزی با یکدیگر شبکه را مدیریت می‌کنند. این یعنی قدرت انحصاراً دست فرد یا گروه خاصی نیست و بین همه تقسیم شده است. پس می‌توان گفت هرچه تعداد ماینر‌ها بیشتر باشد، امنیت شبکه بالاتر خواهد رفت. در این حالت، تنها راه حمله به شبکه، داشتن بیش از ۵۱ درصد از قدرت هش شبکه است که با توجه به سختی شبکه امری تقریباً غیرممکن است و از سال ۲۰۰۸ که بیت کوین وارد دنیا شده است تا کنون، چنین اتفاقی نیفتاده است. در حقیقت این توزیع قدرت است که باعث امنیت شبکه بیت کوین شده است. در شبکه بیت کوین، مفهوم هش ریت یا هش پاور که در فارسی از آن‌ها با عناوین نرخ هش و قدرت هش یاد می‌کنیم، ازجمله مهم‌ترین و اساسی‌ترین مفاهیم قلمداد می‌شوند. دلایل زیادی در این میان وجود دارند که باعث اهمیت بالای نرخ هش در شبکه بیت کوین می‌شوند. نرخ و قدرت هش، مخصوص به بیت کوین نیستند و اصطلاحاتی کلی درزمینه ارز‌های دیجیتال به‌حساب می‌آیند. این مفهوم در ارتباط با تمامی ارز‌های دیجیتالی که از پروتکل اثبات کار استفاده می‌کنند، وجود دارد و هدف از نام بردن بیت کوین در این مقاله، فقط و فقط همه‌گیر بودن این ارز دیجیتال است. نرخ یا قدرت هش، یک واحد اندازه‌گیری است که معین می‌کند شبکه بیت کوین برای کارکرد دائمی خود، چه میزان قدرت مصرف می‌کند. منظور از عملکرد دائمی در اینجا، پاسخ به این سؤال است که در شبکه بیت کوین چه میزان قدرت هش لازم است تا بلاک‌ها در مدت‌زمانی ۱۰ دقیقه‌ای، ایجاد یا پیدا شوند. در شبکه بیت کوین، مصرف انرژی از آن جهت صورت می‌گیرد که شبکه برای یافتن بلاک‌های از محاسبات پیچیده ریاضی بهره می‌برد و این مسئله توسط واحدی با عنوان نرخ یا قدرت هش اندازه‌گیری می‌شود.

به‌عبارت‌دیگر این محاسبات، مسائل ریاضی هستند که یک ماینر نمی‌تواند آن‌ها را حدس بزند و یافتن جواب این مسائل نیازمند محاسباتی پیچیده است. ماینر‌ها نیز به‌وسیله تغییر اندک هدر‌های این بلاک که «هدف موقتی» (Nonce) نامیده می‌شود، به این هش می‌رسند. هدف موقتی همیشه با یک صفر آغاز و هر بار که ماینر به هش موردنظر برسد، بالاتر خواهد رفت. از آن جهت که هدف موقتی، نوعی انداختن تیر در تاریکی است، شانس رسیدن به هش یا هدف موردنظر که خود با صفر‌های زیادی شروع می‌شود، بسیار پایین است. به همین دلیل ماینر دفعات زیادی این عمل (یعنی تغییر در میزان هدف موقتی) را تکرار می‌کند تا بالاخره موفق شود. این تکرار در تغییر دادن میزان هدف موقتی در واحد ثانیه را نرخ هش یا قدرت می‌نامند. درواقع نرخ هش، تعداد دفعاتی است که یک ماینر هدف موقتی را حدس می‌زند. به این روند استخراج بیت کوین می‌گویند.

استخراج کنندگان و سرمایه گذاران حوزه رمز ارز فریب تبلیغات را نخورند

اساساً در حوزه بیت کوین و ارز‌های دیجیتال شاید نگاه معایب و مزایا بهتر است به نگاه کاربردی با عنوان یک بازار جدید دارایی حسب میزان تخصص فعالان این بازار توجه کرد.

برای بیان بسیار ساده می‌توان به تجربه سال گذشته مردم در بورس و بازار سهام اشاره کرد. هرچه شما با این بازار آشناتر باشید سنجیده‌تر و دقیق‌تر رفتار می‌کنید و کسی که آشنایی خاصی برای سرمایه گذاری ندارد با ورود به این بازار سرمایه خود را در معرض ریسک بسیار جدی قرارداده است. در واقع بازار رمزارز‌ها همچنان بازار بسیار پرافت و خیز و دارای درجه ریسک بسیار بالایی است، هرچند روند بلند مدت این بازار بیانگر تحقق افزایش چشمگیر و دائمی بوده است، اما در کوتاه مدت شاهد حتی افت‌های بسیار زیاد نیز هستیم.

البته چنین درجه ریسک و البته سطح مورد استفاده فناوری بیشترین جذابیت را احتمالا برای جوانان دارد. چرا که از یک سو جوانان بسیار ریسک پذیر‌تر هستند و از سوی دیگر بسیار بیشتر از والدین خود با حوزه فناوری دیجیتال آشنایی دارند.

اما چگونگی حضور در این بازار شامل دو بخش استخراج و یا سرمایه گذاری خرید و فروش است.

در سرمایه گذاری خرید و فروش مهمترین مسأله، همان آشنایی با این بازار و قدرت ریسک و نیز اطمینان به صرافی‌های مرتبط و پرهیز از فریب و یا هک شدن کیف پول دیجیتال یا به سرقت رفتن اطلاعات امنیتی کیف پول‌های مربوط است.

در این بین باید توجه کرد بسیاری از تبلیغات عجیب و قریب برخی شبکه‌های اجتماعی مبنی بر ارائه سیگنال یا توان ثروتمند کردن فوری شما را باید با دیده تردید نگریست. در یک جمله اینکه به هر وعده‌ای دلخوش نکنید. کسانیکه بلدند اینگونه شما را ثروتمند کنند چرا زمان برای شما صرف کنند و تبلیغ هم کنند حال انکه می‌توانند بر اساس دانش احتمالی شان، خود به کسب ثروت بپردازند.

بخش دیگر، اقدام مستقیم برای استخراج رمز ارز ارز‌ها است. اگر واقعاً علاقه به استخراج بیت کوین داشته باشیم اینکار کاملاً شدنی است. البته برای خیلی از مردم در دنیا به صرفه نخواهد بود و بازگشت مالی چشم‌گیری نخواهد داشت، حتی برای ما که در ایران زندگی می‌کنیم. استخراج بیت کوین یک صنعت نسبتاً تخصصی است و به دلیل مصرف برق زیادی که دارد معمولاً در سوله یا انبار‌های بزرگ که برق ارزان پیدا می‌شود و مهم‌تر از آن در کشور‌هایی که نرخ قیمت برق کمتری دارند، مقرون به صرفه خواهد بود. استخراج بیت کوین امروز برای اغلب مردم پیشنهاد نمی‌شود. امروز بیت‌کوین در کارگاه‌های بزرگ قابل استخراج است. این کارگاه‌ها مجهز به سیستم‌های خنک‌کننده قوی و سخت افزار‌های تخصصی هستند که نیاز دارند ۲۴ ساعت شبانه روز، روشن باشند و برق مصرف کنند.

بدون داشتن یک اسیک ماینر (ASIC miner) قادر به استخراج بیت کوین نخواهید بود. اسیک ماینر‌ها سخت‌افزار‌هایی هستند که فقط برای استخراج طراحی و ساخته شده‌اند و کمپانی اصلی سازنده آن هم Bitmain نام دارد. نکته حیاتی این است که به هیچ عنوان استخراج بیت‌کوین را روی کامپیوتر خانگی یا لب‌تاب خود امتحان نکنید! با این‌کار در طول یک‌سال، حتی یک سنت هم گیرتان نخواهد آمد و فقط هزینه برق دستگاه را پرداخت خواهید کرد. البته این موضوع برای همه کوین‌ها صادق نیست. ارز‌هایی مثل گولم، بایت کوین یا استورج در حال حاضر این قابلیت را دارند که از طریق لب تاپ یا رایانه شخصی استخراج شوند. نکته بسیار اساسی دیگر در استخراج، به دلیل وجود یارانه پنهان در صنعت برق ایران، طبیعی است عده‌ای در نقاطی پنهان برای استفاده از برق ارزان، بدون داشتن مجوز قانونی دست به استخراج بزنند.

ورود ایران به ریال دیجیتال نیازمند مطالعات عمیق و داشتن تخصص کافی و فنی است
به نظر شما وقت آن نشده ایران نیز به استخراج رمز ارز ورود رسمی کند و پولی دیجیتال به خود اختصاص دهد؟

پرویزیان: توجه کنید رمز ارز با ریال دیجیتال هم به لحاظ زیرساخت، هم به لحاظ شیوه تولید و هم به لحاظ گردش پولی و اداره آن بسیار متفاوت است. چرا که همانند تعریف ابتدایی چگونگی استخراج رمزارز، این فعالیت بسیار با انتشار پول رسمی حتی به شکل دیجیتال، بسیار متفاوت است مگر آنکه رمز ارز جدیدی ساخته و استخراج و نام آن ریال دیجیتال ایران و با نظارت و دخالت مستقیم نظام بانکی مرکزی کشور باشد. اما موضوع اصلی چگونگی سیاست پولی و ارزی کشور است. همچنین باید توجه داشت پول رسمی کشور از نوع اعتباری و دارای ساز و کار خود است، اما استخراج رمز ارز نه اعتباری بلکه مستلزم صرف هزینه حقیقی است. ساده‌ترین مثال نزدیک به این تعریف شاید تلاش برای استخراج طلا و ضرب سکه باشد که به خودی خود دارای ارزش است؛ لذا اداره پول اعتباری با اداره پول دارای ارزش ذاتی بسیار متفاوت و مستلزم مطالعات عمیق و داشتن تخصص کافی و فنی در این حوزه است.

از رمز ارز‌ها به عنوان نوعی ابزار پدافند غیرعامل برای مقابله با تحریم‌های ظالمانه و رهایی از هژمونی دلار آمریکا استفاده شود
رمزارز برای کشور‌هایی مانند ایران که با تحریم روبروست چه مزایایی دارد؟

پرویزیان: با توجه به سازوکار استخراج رمز ارز و موارد امنیتی و چگونگی کارکرد نهادی رمزارز‌ها چه بسا یکی از ابزار‌های اساسی دورزدن تحریم‌ها، همین استخراج و انجام معاملات جهانی و به دور از گزند کنترل آمریکا بر گردش دلار باشد؛ لذا شایسته است نظام بانکی کشور در این زمینه به طور جدی با رعایت اصل محرمانگی برنامه ریزی کرده و حتی رمز ارز‌ها را نوعی ابزار پدافند غیرعامل خود برای مقابله با تحریم‌های ظالمانه و رهایی از هژمونی دلار آمریکا بداند.

توصیه مشخصی در این خصوص به دولت دارید؟

پرویزیان: توصیه اولم ارائه شفاف خدمات برق با قیمت‌های بدون یارانه و البته با تعرفه ترجیحی بررسی شده بر اساس منافع به ماینر‌ها و نظارت دقیق بر این روند و اجازه شفاف کار به صرافی‌های تحت نظارت است.

توصیه دوم نیز سیاست‌گذاری و پرداخت جدی به تولید رمزارز مستقیم توسط نهادی زیرنظر بانک مرکزی با بهره گیری از کمک‌های خدمات دستگاه‌های نظارتی و امنیتی به عنوان پدافند غیرعامل برای حفظ منافع ملی در شرایط تحریم است.

منتظر یوان و دلار دیجیتال و جدال بین آن‌ها باشیم

گفته می‌شود چین و آمریکا نیز به سمت ارز دیجیتال حرکت کرده و یوان و دلار دیجیتال را عرضه خواهند کرد و برخی از حرکت‌های اقتصادی و جنگ‌های صوری با همین نگاه رخ می‌دهد نظر شما چیست؟ آینده این تحولات را چطور ارزیابی می‌کنید؟

پرویزیان: یکی از پیامد‌های طبیعی رویارویی اقتصادی آمریکا و چین و تلاش برای سلطه بیشتر بر مبادلات مالی جهانی، همین اقدامات برای راه اندازی دلار یا یوان دیجیتال است؛ لذا در امتداد چنین رویارویی دلار و یوان واقعی، با توجه به مسیر حرکت مالی بین المللی و استقبال از رمز ارز‌ها به طور جدی می‌توان منتظر رویارویی یوان و دلار دیجیتال نیز بود. در این زمینه همان تحلیل اقتصاد حقیقی دو کشور مذکور بر چگونگی روند ارز دیجیتال آن‌ها نیز جاری است.

انتهای پیام/