به گزارش یکتاپرس، خط میخی ، سیستم نوشتاری مورد استفاده در خاورمیانه باستان می باشد. این نام ، برخاسته از ریشه های لاتین و فرانسه میانه بوده است که از اوایل قرن 18 به بکار می رفته. خط میخی گسترده ترین و مهمترین سیستم نوشتاری در خاورمیانه باستان بود. برای اطلاعات بیشتر در مرد خط میخی با ما همراه باشید.
منشا خط میخی
تاریخ فعال خط میخی به سه هزاره پیش از میلاد باز می گردد. توسعه طولانی و گسترش جغرافیایی آن شامل فرهنگها و زبانهای متوالی متعددی بود و اهمیت کلی آن به عنوان یک رسانه گرافیکی بین المللی تمدن ، بعد از الفبای فنیقی-یونانی-لاتین ، دوم است.
ریشه خط میخی را می توان تقریباً در پایان هزاره چهارم پیش از میلاد جستجو کرد. در آن زمان سومری ها ، قومی که دارای خویشاوندی قومی و زبانی ناشناخته بودند ، در بین النهرین جنوبی و منطقه ای در غرب دهانه فرات موسوم به کلدیه ساکن بودند. در حقیقت ما نمی دانیم که آنها اولین ساکنان منطقه بوده اند یا مبتکران اصلی سیستم نگارش خود بوده اند ، اما اولین آثار تألیفی خط میخی به طور قاطع به آنها اختصاص داده شده است.
اولین نوشته های مکتوب در زبان سومری ، لوح های تصویری از اوروک(Erech)است ، که ظاهرا فهرست یا سرفصل کالاهایی است که با ترسیم اشیاء و همراه با اعداد و نام شخصی مشخص شده است. چنین واژه نویسی قادر به بیان تنها ایده های اساسی اشیاء ملموس بود.
ویژگی های خط میخی
مفاهیم عددی به راحتی با استفاده مکرر از ضربه ها یا دایره ها ارائه می شوند. با این حال ، بازنمایی نامهای مناسب ، برای مثال ، مستلزم توسل زودهنگام به اصل rebus بود - یعنی استفاده از اشکال پیکتوگرافی برای ایجاد یک شکل صوتی نهفته در ذهن خواننده به جای مفهوم اصلی شی کشیده شده است.
این امر باعث شد که از نوشتن کلمات خالص به خط آوایی جزئی منتقل شود. بنابراین ، به عنوان مثال ، تصویر یک دست نه تنها برای eru سومری ("دست") بلکه برای هجا آوایی šu در هر زمینه مورد نیاز ظاهر می شود. کلمات سومری عمدتا تک هجایی بودند ، بنابراین علائم به طور کلی هجا را نشان می داد ، و مخلوط حاصله را خط کلمه-هجا می نامند.
انتهای پیام/
