گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛ لوریس چکناواریان متولد 21 مهر 1316 در بروجرد لرستان ، آهنگساز و نویسنده فارغ التحصیل رشته رهبری ارکستر از دانشگاه میشیگان آمریکا و آکادمی موسیقی وین اتریش می باشد که اصالتا ارمنی تبار و بزرگ شده ایران است
پدرش از زندانی های استالین بوده و مادرش نیز از مهاجران زمان جنگ ارامنه و عثمانی که به ایران فرار کرده بود. آن ها در بروجرد با هم آشنا و ازدواج کردند و ثمره اش لوریس هایکازی چکناواریان شد. از سه سالگی پسرشان راهی زندگی در تهران شدند. در 7 سالگی متوجه علاقه لوریس به موسیقی شدند و برایش معلم ویولن گرفتتند و از همین جا بود که بصورت جدی موسیقی را شروع کرد.
تحصیلات موسیقی خود را از سال 1323 در هنرستان عالی موسیقی تهران آغاز کرد و از آنجا فارغ‌التحصیل شد. پدر لوریس که از فرهیختگان ارمنی بود و صاحب تألیفاتی است، او را برای ادامه تحصیل به وین فرستاد. لوریس قبل از عزیمت، در تهران، در تالار کلوب ارمنیان، ارکستر سمفونی تهران را رهبری کرد و قطعاتی از آهنگسازان مشهور جهان را به همراه گروه نواخت. او شاید یگانه ایرانی باشد که در 17 سالگی ارکستر سمفونیک را رهبری کرده‌است.
پس از فارغ‌التحصیلی، چهار اثر او برای پیانو و باله فانتاستیک برای سه پیانو و سازهای کوبه‌ای توسط دوبلینگر در وین چاپ شدند. به دنبال دوره تحصیل موفق لوریس چکناواریان در سال 1339 به ایران بازگشت چکناواریان در فاصله سال‌های 1961 تا 1963 در کنسرواتور موسیقی تهران به تدریس تئوری موسیقی پرداخت. در همان دوران، به مدیریت آرشیو موسیقی ملی در تهران منصوب شد و تحقیق دربارهٔ موسیقی فولکلور ایران و سازهای ملی و گردآوری آنها را به عهده گرفت. در سال 1963، با بورسی که از سوی کارل ارف به او داده شد، به اتریش برگشت و در سالزبورگ اقامت و اپرای رستم و سهراب خود را تکمیل کرد. واریان در سال 1342 که 26 ساله بود دوباره برای ادامه فعالیت به اتریش بازگشت و دو سال بعد برای تحصیل در رشته رهبری ارکستر به آمریکا رفت.
در نهایت سال 1349 به ایران بازگشت و علاوه بر رادیو و تلویزیون چندین کنسرت بزرگ رو نیز در تالار رودکی اجرا کرد. این استاد موسیقی در سال 1351 که 35 ساله بود به رهبری ارکستر اپرای تهران منصوب گردید. در اوایل انقلاب به ارمنستان رفت و به مدت بیست سال در آنجا موسیقی ساخت و از سال 1369 تا 1379 رهبری ارکستر فیلارمونیک ارمنستان را برعهده داشت.
او حدود 100 داستان کوتاه نوشته و شعرهای زیادی هم دارد، علاقه دارد که در تئاتر بازی کند و در فیلم و سریال هم جلوی دوربین برود.
او می گوید: زندگی پیش می رود به تو نگاه نمی کند چند سال داری، سن نشانه تجربه است نه پیری و در هنر بازنشستگی معنا ندارد. من هر روز عشق را تجربه می کنم ، البته عشق تجربه کردنی نیست یا در قلب هست یا نیست ، هم اشک است و هم لبخند چیزی که بدون آن نمی توان زندگی کرد ، انسان با عشق متولد شده و با عشق می میرد ، لحظه ای که احساس کنی عشق در وجودت نیست ، مرده ای …
این استاد برجسته موسیقی بصورت حرفه ای در نقاشی هم دستی بر آتش دارد ، نمایشگاه نقاشی او با نام موسیقی روی بوم سال 1395 در تهران برگزار شد
در همین سال کتاب طنزی با قلم وی بنام خرستان در 168 صفحه شامل داستان طنز کوتاه نیز به چاپ رسید.
انتهای پیام/
