به گزارش یکتاپرس شفاعت از ماده «شفع» است که در لغت به معنای «جفت شدن با چیزی» است، و اصطلاحاً به معنای حائل شدن برای رفع ضرر از کسی و یا رساندن منفعتی به اوست و در عبارت ساده تر و در محورهای عرفی به این معنا به کار می رود که شخص آبرومندی از بزرگی بخواهد که از مجرمی بگذرد یا بر پاداش خدمتگزاری بیفزاید.
• پيامبر اکرم صلّی الله عليه و آله و سلّم فرمود:
«اعطيت خمساً .... واعطيت الشفاعه فادخرتها لامتي فهي لمن لا يشرك بالله شيئاً».
خداوند بزرگ به من پنج امتياز اعطا كرده است، ... يكی از آنها شفاعت است كه آنرا برای امت خود نگاه داشته ام، شفاعت برای كسانی است كه مشرک نباشند.
¤¤¤¤¤¤¤¤
• پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
«الشَّفاعَةُ لا تَكونُ لِأهلِ الشَّكِّ و الشِّرْكِ و لا لِأهلِ الكُفرِ و الجُحُودِ ؛ بل يَكونُ لِلمؤمنينَ مِن أهلِ التوحيدِ»
نه شكّاكان و مشركان شفاعت شوند و نه كافران و منكران؛ بلكه شفاعت مخصوص مؤمنان يكتا پرست است.
¤¤¤¤¤¤¤¤
• حضرت محمد صلّی الله عليه و آله و سلّم فرمود:
«شفاعتي لمن شهد ان لا اله الا الله مخلصاً يصدق قلبه لسانه و لسانه قلبه».
شفاعت من برای كسی است كه به خدای يگانه ايمان داشته باشد و زبان و قلبش يكی باشد.
¤¤¤¤¤¤¤¤
• پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
«من صلی محمد و قال اللهم انزله المقعد عندک یوم القیامه وجب له شفاعتی».
هر کسی بر من صلوات و دورد بفرستد و بگوید: بارلها! او را در روز قیامت به مقام قرب خود جای ده شفاعت من برای او واجب می شود.
انتهای پیام/
