به گزارش گروه بین‌الملل یکتاپرس، آمریکا و متحدانش در دوران «جورج دابلیو بوش» در سال 2001 و در پاسخ به حملات به برج‌های دوقلوی نیویورک در 11 سپتامبر، در همان سال به افغانستان حمله نظامی کرده و رسما اشغال این کشور را آغاز کردند. پس از 19 سال حضور آمریکا در افغانستان، فوریه 2020، دولت آمریکا تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ، با طالبان به توافقنامه صلح رسید و روند خروج نظامیان آمریکایی و متحدان ناتو از افغانستان آغاز شد. با روی کار آمدن دولت جو بایدن، در حالی که قرار بود خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان تا تاریخ یک می 2021 به پایان برسد، اما این تاریخ تمدید شد و تاریخ اول سپتامبر (9 شهریور)، تاریخ خروج کامل نظامیان آمریکایی از افغانستان اعلام شد.
اما 17 روز پیش از تاریخ رسمی خروج آمریکا از افغانستان، دولت اشرف غنی، که تحت حمایت آمریکایی‌ها بود نتوانست در برابر پیشروی سریع طالبان مقاومت کند و کابل سقوط کرده و اشرف غنی نیز از افغانستان گریخت.
دو هفته پایان حضور آمریکا در افغانستان با هرج و مرج و آشفتگی همراه شد و بسیاری از افغانستانی‌ها و آمریکایی‌هایی که می‌خواستند کابل را ترک کنند به فرودگاه بین‌المللی کابل هجوم برده و وضعیت آشفته‌ای را بوجود آوردند.
این تصمیمی بود که تنها باید طی چند ثانیه اتخاذ شد. «میرزا علی احمدی» و همسرش ثریا، روز 19 آگوست (28 مرداد) خود و پنج فرزندش را در میان جمعیت آشفته‌ای می‌دیدند که در بیرون درهای فرودگاه کابل افغانستان قرار داشتند که ناگاه با صدای یک نظامی آمریکایی مواجه می‌شوند که بر فراز دیواره‌های فرودگاه به وی می‌گوید اگر به کمک نیاز دارد به او کمک کند.
ثریا و میرزا علی که نگران بودند که «سهیل» نوزاد دو ماهه‌شان در میان شلوغی جمعیت آسیب ببیند، وی را به نظامی آمریکایی می‌دهند و فکر می‌کنند که آنها به زودی به ورودی فرودگاه که تنها 5 متر با آن فاصله داشتند می‌رسند و آن سوی دیوار نوزاد خود را می‌گیرند.
میرزا علی گفت در این لحظه نیروهای طالبان، که همزمان با خروج نیروهای آمریکایی به سرعت کنترل افغانستان را در دست گرفته بودند، اقدام به هُل دادن صدها نفر در ورودی فرودگاه کردند. حدود نیم ساعت طول کشید تا میرزا علی و ثریا به همراه باقی خانواده توانستند از طرف دیگر، وارد فرودگاه شوند.
زمانی که این خانواده وارد فرودگاه شدند، هیچ جایی نتوانستند، سهیل، نوزاد دوماهه خود را پیدا کنند.
پایان اشغال افغانستان پس از 20 سال
آمریکا و متحدانش تنها طی چند هفته در ماه آگوست در حالی که طالبان کنترل کابل را در دست گرفته بود، بیش از 120 هزار نفر از مردم افغانستان را از طریق فرودگاه بین‌المللی «حامد کرزی» به بیرون از این کشور منتقل کردند. نیروهای آمریکایی نیز تا روز 30 آگوست (9 شهریور) به طور کامل از افغانستان خارج شده تا به 20 سال اشغالگری نظامی آمریکا در این کشور پایان بخشند.
تعدادی از شهروندان افغانستان توسط یک هواپیمای نظامی کانادایی از کابل به کانادا منتقل شدند
میرزا علی، که برای بیش از 10 سال به عنوان گارد امنیتی در سفارت آمریکا در کابل فعالیت می‌کرد، از هر مقام و مسئولی که می‌دید سراغ نوزاد دوماهه‌اش را می‌گرفت.
وی گفت که یک فرمانده نظامی به او گفته که فرودگاه کابل برای کودکان بسیار خطرناک بوده و ممکن است که نوزاد وی را به محوطه‌ای مخصوص برای کودکان منتقل شده باشد. اما زمانی که وی به این منطقه رفت، دید که اثری از فرزندش نیست.
میرزا علی در مصاحبه‌ای که از طریق مترجم انجام می‌شد گفت که این فرمانده نظامی با وی سراسر فرودگاه را جستجو کرده است.
میرزا علی سه روز در فرودگاه به دنبال نوزادش بود. وی افزود: «من با بیش از 20 نفر درباره نوزادم حرف زدم. هر افسر نظامی یا غیرنظامی را می‌دیدم پیش وی می‌رفتم و از او درباره کودکم می‌پرسیدم».
میرزا علی گفت که یکی از مقام‌های غیرنظامی به وی گفته که ممکن است سهیل به بیرون از افغانستان منتقل شده است. این مقام نظامی گفته است: «ما در اینجا منابعی که بتوانیم نوزادان را نگهداری کنیم در اختیار نداریم».
سرانجام میرزا علی 35 ساله به همراه همسر 32 ساله خود و دیگر فرزندانش که 17، 9، شش و سه سال داشتند طی پروازی به قطر منتقل شده و از آنجا به آلمان می‌روند و سرانجام به آمریکا منتقل می‌شوند.
این خانواده در حال حاضر در پایگاه نظامی «فورت بلیس» در ایالت تگزاس به همراه دیگر پناهندگان افغانستانی در انتظار استقرار در جایی در آمریکا هستند.
میرزا علی گفته که وی شاهد آن بوده که در همان زمان، خانواده‌های دیگر نیز کودکان خود را به نظامیان آمریکایی که بر فراز دیواره‌های فرودگاه کابل ایستاده بوده، داده‌اند.
یک نوزاد افغانستانی به نظامی آمریکایی که بر روی دیوار فرودگاه کابل بود داده میشود تا بتواند از هرج و مرج بیرون فرودگاه نجات یابد
در یک فیلم ویدئویی نشان داده میشود که یک نوزاد توسط یک نظامی آمریکایی از بازوانش گرفته شده و به بالای سیم‌های خاردار کشیده میشود. البته این نوزاد که تصاویر وی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، به پدر و مادرش در داخل فرودگاه بازگردانده شد.
میرزا علی می‌گوید: «از زمانی که نوزادمان مفقود شده، تاریخ‌ها برای ما بی مفهوم شده است». هر فردی که از راه می‌رسد چه نیروهای امدادی و چه مقام‌های آمریکایی، وی از آنها درباره سهیل سؤال می‌پرسد.
وی گفت: «همه قول می‌دهند که تمام تلاش خود را انجام دهند اما آنها فقط قول می‌دهند».
یک گروه حمایت از آوارگان افغان با نام «کودک گمشده» و تصویر سهیل تشکیل شده و در حال چرخش در رسانه‌های اجتماعی است تا شاید این نوزاد مفقود شده را کسی بشناسد و وی را به خانواده‌اش بازگرداند.
یک مقام آمریکایی که از شرایط مطلع است گفت که این موضوع به تمامی نهادهای مربوطه از جمله پایگاه‌های نظامی آمریکا و پایگاه‌های خارجی ارجاع داده شده است.
این مقام آمریکایی گفت که دیده شده این کودک در جریان هرج و مرج در فرودگاه کابل آخرین بار به یک نظامی آمریکایی داده شده است اما متاسفانه پس از آن، کسی نوزاد را نیافته است.
چند مقام آمریکایی در وزارت دفاع و وزارت امنیت داخلی آمریکا مدعی شده‌اند که تلاش‌هایی برای یافتن افراد مفقود آغاز کرده‌اند و موضوع را به وزارت خارجه امریکا نیز ارجاع داده‌اند.
یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که دولت در حال همکاری با شرکای بین‌المللی و جامعه بین‌المللی برای یافتن این نوزاد است.
ثریا، مادر این نوزاد نیز در حال و شرایط مناسبی قرار نداشته و در مصاحبه‌ای که از طریق مترجم انجام میشود گفت که اکثر اوقات در حال گریه کردن است و دیگر فرزندان وی نیز پریشان و افسرده شده‌اند.
وی در ادامه مصاحبه‌اش گفت: «تمام کاری که انجام می‌دهم این است که درباره کودکم فکر کنم. همه کسانی که به من زنگ می‌زنند، مادرم، پدرم، خواهرم، همگی من را دلداری داده و می‌گویند نگران نباش، خداوند مهربان است و فرزندت پیدا خواهد شد».
انتهای پیام/.
