گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛ باران دوستی پور متولد سال 65 در شهرستان املش گیلان است. او سال هاست در تهران اقامت دارد. این روزها کتاب رمان مهیاس از او به چاپ رسیده و مورد استقبال قرار گرفته است. امروز گفتگویی با او داشتیم که شما را به خواندن این گفتگو دعوت می کنیم:
در ابتدا از کتاب جدیدتون برای ما بگویید؟
داستان مهیاس به عبارتی درمورد زنان و دخترانی هستش که با تمام ناملایمات برای زندگی کردن مبارزه می کنند، مورد خشونت قرار می گیرند، زیر بار تهمت ها و زخم ها می شکنند، اما نجیب می مانند و دوباره جوانه میزنند. در داستان مهیاس تلاش کردم به این موضوع اشاره کنم. به نظر بنده نقطه ی عطف تمام داستان همین است که هیچوقت به آن اشاره ای نشده است.
شما شهروند شهر شعر بودید، چطور شد سر از کوچه های رمان درآوردید؟
شعر رو باتمام وجودم می پرستم. شعر همیشه برای من رهایی بود از همان بچه گی. نوشتن داستان هم به نوعی رهایی ست، اینکه در اطرافمان ببینیم، مشاهده کنیم و بتونیم به زندگی و واقعیت شاخ و برگ بدیم برام شکل جدیدی بود که واقعا علاقمند بودم تجربه کنم. ایده داستان مهیاس بیشتر از ده سال تو ذهنم نقش بسته بود که نمی شد با وزن و قافیه بیانش کنم. از طرفی دنیای قصه و داستان هم جذابیت خودش رو دارد.
به نظر شما تئوری های رنگارنگ ادبی، بدون شناخت ماهیت فرم، می تواند در جامعه جایگاهی شایسته برای خود دست و پا کند؟
گاهی ایجاد فضای متفاوت برای جامعه نیاز است. اما به نظر من هرچقدر ایده ها و تئوری ها و دستورالعمل های جدیدی هم خلق شود اگر درقالب فرم خاص خودش نباشد مورد پسند واقع نمی شود. شاید در یک دوره ازهمین تئوری های رنگارنگ استقبال شود اما گاها به وضوح می بینیم که خیلی زود جایگاهش را از دست می دهد و فراموش می شود.اصولا اصل قالب و فرم هرچیزی شالوده ی آن کار است که باید حفظ شود، چون ماهیت و ماندگاری هرچیزی در حفظ و شناخته شدن آن است.
چه فرقی بین دنیای شعر و دنیای رمان وجود دارد؟و چه دنیای مشترکی با هم دارند؟
به نظرم شباهت های زیادی دارند. درشعر و رمان هردو از حس همزادپنداری به شدت استفاده می شود. توصیف و تمثیل و مبالغه شاید در شعر بیشتر از داستان و رمان کاربرد دارد، اما داستان و رمان هم همین توصیفات بی بهره نیست، مخصوصا در مسیر رسیدن به پایان داستان. در نهایت هردو از عواطف و تخیل انسان سرچشمه می گیرند.
این روزها استقبال از رمان بیشتر از شعر است، چه دلیلی می تواند داشته باشد؟
بله استقبال از رمان و داستان بیشتر شده، یکی از دلایلش شاید این باشد که شعر خوب و پرمایه کمتر به گوش می خورد. از طرفی تعطیلی انجمن های ادبی و نبود بستر مناسب برای یادگیری و خواندن و شنیدن هم باعث رکود این هنر شده است.
در باره ترجمه کتاب ها چه نظری دارید ؟
ما ترجمه های خیلی خوبی داریم. از داستان ها و رمان های خارجی حتی اشعار ملل مختلف. در زمینه ترجمه به نظرم پیشرفت های خوبی داشتیم. گاهی یک کتاب را می بینیم که توسط چند مترجم، سلیس و روان ترجمه شده و بسیار به نسخه ی اصل نزدیک است. اشعار ملل مختلف هم همینطور. قطعا با ترجمه ی صحیح و قابل فهم ما را به عواطف شاعر ونویسنده نزدیک می کند.
تعریف شما از صلح چیست؟
صلح در نظر من شکلی والا دارد و همیشه برام مقدس بوده. تعریف من از صلح می تواند این باشد : جهانی که همه به هم رحم و مروت داشته باشند. به دور از هررنگ و نژاد و مذهب و سلیقه ای!!! صلح درنظر من یعنی من تورا به دوراز جنسیت و نژاد و عقیده و مذهب به عنوان یک انسان دوست دارم و به تمامیت تو احترام می گذارم.
و پیام یا حرف آخر؟
درآخر شعری که همیشه از سال های دور برای خودم تکرار کردم را تکرار می کنم:
یادمن باشد کاری نکنم
که به قانون زمین بربخورد....
امید دارم که تمامی زنان و دختران سرزمینم به هرآنچه که از عشق و آزادی قسمت شان است برسند. جوانه بزنند و استوار قدبکشند. امید دارم جهانی پراز شعرو شور و شعور داشته باشیم. و دلها آباد باشند و پراز امید.
و ممنون از شما که برای ادبیات پدری دلسوز و مهربانید. و همچنین از یکتا پرس که همیشه در تکاپوی رشد و تعالی ادبیات پرغرور قدم بر می دارد.
انتهای پیام/
