به گزارش یکتاپرس، آمارهای جهانی نشان می دهد طی دو سال گذشته حدوداً ۴۵۰ میلیون ماسک در روز تولید شده است. اگرچه این اقلام، یک بار مصرف خوانده می شوند، اما برآوردها نشان می دهد که از بین رفتن این ماسک های صورت ممکن است تا ۴۵۰ سال طول بکشد و از آن بدتر نتایج یک پژوهش جدید نشان می دهد که ممکن است این ماسک ها سموم مضری را در محیط پخش کنند.
محققان دانشگاه سوانسی انگلستان در تحقیقات اخیر خود دریافتند مقادیر قابل توجهی سم از جمله سرب، مس و آنتیموان، از ماسک های صورت دور انداخته شده پس از قرار گرفتن در معرض آب، خارج می شود. به گزارش سیناپرس، از آن جهت که تعداد ماسک هایی که به سطل زباله نرسیده و در طبیعت رها شده یا دور انداخته می شوند، زیاد هستند، این نتایج نگران کننده به نظر می رسد.
دکتر سارپر سارپ (Sarper Sarp) از دانشگاه سوانسی در این رابطه می گوید: همه ما باید به استفاده کردن از ماسک‌ها ادامه دهیم زیرا این امر برای پایان دادن به همه گیری ضروری است. اما ما همچنین به تحقیقات و تنظیم مقررات بیشتری در مورد تولید ماسک نیاز داریم تا بتوانیم هرگونه خطر احتمالی برای محیط زیست و سلامت انسان را کاهش دهیم.
در این راستا تیمی از دانشمندان در یک پروژه تحقیقاتی، هفت برند مختلف ماسک صورت یکبار مصرف را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها همه ماسک ها را در آب خیس کرده تا شرایط محیطی واقعی را برای آنهایی که در طبیعت رها می شوند، ایجاد کنند.به گزارش سیناپرس، نتایج نشان داد آثار فلزات سنگین مانند سرب و سایر سموم مانند مواد شیمیایی سرطان زا در این آب ها وجود دارد.
دکتر سارپ در این رابطه گفت: دفع نامناسب و غیرقانونی این ماسک های صورت یکبار مصرف یک مشکل جدی آلودگی پلاستیکی است که در حال حاضر ما با آن مواجه هستیم. شواهد نگران کننده ای وجود دارد که نشان می دهد زباله های تولید شده از این ماسک ها به طور بالقوه می توانند با انتشار آلاینده ها در صورت قرار گرفتن در معرض آب، اثرات زیست محیطی قابل توجهی داشته باشند.
بسیاری از آلاینده‌های سمی که در تحقیقات ما یافت می‌شوند، هنگامی که در محیط منتشر می شوند دارای خواص تجمعی زیستی هستند و یافته های ما نشان می دهد که ماسک های صورت یکبار مصرف می توانند یکی از منابع اصلی این آلاینده‌های محیطی پس از همه‌گیری کووید ۱۹ باشد. بنابراین ضروری است که مقررات سختگیرانه تری در مورد طول تولید، دفع و بازیافت این ماسک ها اعمال شود تا اثرات زیست محیطی ناشی از مصرف آن ها به حداقل برسد.
شرح کامل این پژوهش و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تحقیقات آب (Water Research) منتشر شده و قابل دسترس است.
انتهای پیام/
