پرواز فلامینگوی صورتی در آسمان نیلی

گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس، امروز میزبان شاعر جوان و خوش ذوق نادیا قاسمی هستیم. گفتگویی صمیمی با این شاعر آینده دار انجام داده ایم که به اتفاق می خوانیم :

__از خودتان برای ما بگویید؟

نادیا قاسمی هستم. بوشهری.دهه شصتی .عاشق کتاب خواندن و فیلم دیدن.از بچه گی شروع به نوشتن قطعات ادبی کردم. و اولین کتاب شعری که خواندم از سهراب سپهری بود که واقعا منو متحول کرد.

__ از کتاب تان برای ما بگویید؟

مدرسه ما برگزار کرده بود در مقطع ابتدایی یک نمایشگاه کتاب برگزار کرده بود. با خریدن کتاب سهراب سپهری وخواندن اشعارش بسیار به شعر و ادبیات جذب شدم و دیدم هنگام خواندن شعر وسرودن آن چقدر حالم خوب است و احساس خوبی دارم. از همین بود که به این حیطه وارد شدم و در سال 1399 اولین مجموعه شعر من به نام در منگنه ی اندوه توسط نشر هشت منتشر شد .

--چه اشخاصی بهترین تاثیر را در شروع  و  دوام کار هنری شما داشته اند؟

خانواده ام و آقای فرزاد شجاع شاعر خوب استان بوشهر متوجه ذوق من شدند و من را تشویق کردند برای قدم زدن و پا گذاشتن بصورت راسخ و جدی در دنیای هنر و ادبیات. بعد از آن با شرکت در انجمن ها و نشست های ادبی و همچنین شب شعرها و چاپ اشعارم در مجله ها و روزنامه ها نقش پر رنگ تر و جدی تری در این زمینه داشتم و با همکاری جناب جلال خسروی فعالیتم رو ادامه دادم. در واقع اینها نقش خیلی پررنگی در رشد من داشتند و از آن ها جا دارد اینجا کمال تشکر و قدر دانی رو داشته باشم.

__دنیای شعر چگونه دنیایی ست ؟

دنیای شعری من دنیایی است که در آن غم و اندوه شوق و اشتیاق همراه با هم،فلامینگو یی ست صورتی رنگ که در آسمان نیلی با سرعت در پرواز است‌. 

__ یک جمله طلایی از خودتان یا از دیگران برای ما بگویید؟

یک جمله طلایی که همیشه سر لوحه زندگی منه و خیلی دوسش دارم یه بیت از مولاناست:
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

---  نام چند کتابی که دوست داربد؟

کتاب هایی که دوست دارم ،شازده کوچولو. قلعه حیوانات.

__ تعریف صلح از زبان شما؟

به نظر من صلح یعنی مهربانی .یعنی دنیایی بدون جنگ و زنجیر. یعنی دنیایی که توی اون نه فقر هست و نه نادانی. روزی که تمام کبوتران سپید دنیا در آسمانی آبی به پرواز در بیایند و در نوک خود قطره قره نور به زمین بیاورند. صلح یعنی این که انسان به مهربانی ِ خود برگردد.

روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت .
روزی که کمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری است
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل
افسانه یی ست
وقلب
برای زندگی بس است.

__ چه علت هایی در این چند سال اخیر ، بین مردم و شعر امروز فاصله انداخت؟

از دید من هیچ وقت فاصله ای بین مخاطب واقعی و شعر اتفاق نمی افتد. ولی شاید محرک هایی باعث کمرنگ شدن و ایجاد فاصله مدت دار باشند. مثلا غوطه ور شدن در چرخه زمخت زندگی و ماشینی شدن همه چیز، انگار مثل یک غول روح و احساس آدمی را از او سلب کرده و دارد گردنش را فشار می دهد. از این جمله می توان به گرانی و رکود اقتصادی و قیمت بالای کتاب اشاره کرد که همگی در دوری و دلزدگی مردم از شعر و کتاب بی تاثیر نیستند

 __چه شد که کار هنری را شروع کردید؟

من دقیقا نمیدانم. یک چیزی درون من بود که می خواست بیایید بیرون و روی کاغذهای سپید جا خوش کند. حالا او نشسته روبروی من و دارد من را می سراید. در این میانه من بی تقصیرم.

__کارهای هنری چه تاثیری در سلامت روان می تواند داشته باشد ؟

عقیده دارم شعر یا یک اثر خوب و لطیف هنری بر روی روح و روان آدمی تاثیر بسزایی می گذارد و مانند ضمادی بر روی زخم عمل می کند. اصلا هنر مگر برای زیباتر کردن زندگی به وجود نیامد؟ مگر غیر از این است که انسان از تکرار در واقعیت های زندگی خسته شده بود و برای گریز از یکنواختی به سمت هنر رفت؟ پس نام دیگر هنر را می توان درمان گفت. درمانی که برای بیان زیبایی توسط بشر خلق شد.

 __ و آخرین حرف یا پیام؟

آرزو می کنم عشق و مهربانی دوباره به آشیانه خود که همانا قلب انسان هاست برگردد. دوستی ها دوباره لباس صداقت بپوشند و هر سلامی بوی بهار داشته باشد.

از یکتاپرس هم بخاطر این گفتگو تشکر می کنم.

انتهای پیام/