به گزارش یکتاپرس لودیک فون بتهوون (1827-1770) یکی از مشهورترین و اسرار آمیز ترین آهنگسازان تاریخ در سن 57 سالگی درگذشت و رازی بزرگ را با خود به جهان دیگر برد. پس از مرگ وی نامه ای عاشقانه در وسایلش پیدا شد. این نامه خطاب به زنی ناشناس نوشته شده است که بتهوون او را تنها با لقب "محبوب ادبی" خطاب کرده است. شاید جهانیان هرگز نتوانند این زن اسرار آمیز را بشناسند!
نامه بتهوون تنها چیزی است که از عشق او به جا مانده است. عشقی که به اندازه موسیقی اش پر احساس بوده است. همان موسیقی پر احساسی که او را پر آوازه کرد. آثاری مانند "سونات مهتاب" علاوه بر بسیاری از سمفونی ها به وضوح داستان غم انگیز رابطه ای را نشان می دهد که هیچ گاه آشکار نشد!!!
فرشته من، تمام هستی و وجودم، جان جانانم. امروز تنها چند کلمه، آن هم با مداد برایم نوشته بودی که تا قبل از فردا وضعیت جا و مکان تو مشخص نمی‌شود. چه اتلاف وقت بیهوده ای! چرا باید این غم و اندوه عمیق وجود داشته باشد؟ آیا عشق ما نمی تواند بدان آنکه قربانی بگیرد ادامه پیدا کند؟ بدون اینکه همه چیزمان را بگیرد؟ آیا می‌توانی این وضع را عوض کنی-اینکه من تماماً به تو تعلق ندارم و تو هم نمی‌توانی تمام و کمال از آن من باشی؟
چه شگفت انگیز است! به زیبایی طبیعت که همان عشق راستین است بنگر تا به آرامش برسی، عشق هست و نیست تو را طلب می‌کند و به راستی حق با اوست. حکایت عشق من و تو نیز از این قرار است. اگر به وصال کامل برسیم دیگر از عذاب فراق آزرده نخواهیم شد.
بگذار برای لحظه ای از دنیا و مافیها رها شده و به خودمان بپردازیم. بی گمان یکدیگر را خواهیم دید. از این گذشته نمی‌توانم آنچه را که در این چند روز در مورد زندگیم پی برده ام در نامه بنویسم. اگر در کنارم بودی هیچگاه چنین افکاری به سراغم نمی‌آمد. حرف های بسیاری در دل دارم که باید به تو بگویم.
آه لحظه‌هایی هست که حس می‌کنم سخن گفتن کافی نیست. شاد باش - ای تنها گنج واقعی من بمان- ای همه هستی من!
بدون شک خدایان به ما آرامشی ارزانی خواهند داشت که بهترین هدیه است.
ارادتمند تو، لودویگ
6جولای 1806
