یادداشت/ مجید افشاری
اگر تاثیر گذاری غایت اراده ی شاعر نباشد .شعر نوشتن ،تفننی بیش نیست هر کسی می تواند با قلم و کاغذ و بهانه ای درباره ی موضوعات زندگی اش بنویسد. در شعر زبانمندی و تاثیر گذاری پیوند مستقیم و بنیادین دارند. هر اندازه که توجه به جزئیات در زبان و تصویر داشته باشیم. تاثیر گذاری نوشتارمان را بیمه کرده ایم. و صد البته نوآوری شاعرانه در نگاه به موضوعات و مفاهیم شرط لازم است.
یک راهبرد نگارشی بسیار موثر در سپیدنویسی را با شما به اشتراک می گذارم. با عنوان عمق بخشی به شعر، این شیوه ی پرداختن به موضوعات و مفاهیم، استعداد ترجمه پذیری بالایی دارد با کمترین آسیب احتمالی به کشف شاعرانه.
عاطفه و تصویری که در خدمت پیام باشند و کشف شاعرانه ای که ذهن مخاطب را وادار به مکث کند . و در نهایت ویژگی تامل برانگیز بودن، به شعر ما عمق می بخشد.
مثال ۱:
خورشید غروب می کند
پروانه
سرگردان است
در چاه
کلمه ی پنهان شعر، تاریکی است. که با کلمات غروب _ سرگردان_ چاه تداعی می شود. این تداعی، عمق بخشی به مفهوم تاریکی در ذهن مخاطب است با تصویر و نشانه ..
مثال ۲:
زخمیِ کدام تنهایی است ؟
کسی که سوزن می زند
به گلبرگ
کلمه ی پنهان شعر، خشونت است که با زخم و سوزن تداعی می شود. این همان عمق بخشی به مفهوم در شعر است. با نشانه های تصویری و امکانات زبانی. پس دریافتیم برای عمق بخشی به مفهوم، نیازمند کلمه ای پنهان، به عنوان هسته ی شعرمان هستیم .
مثال ها: از کتاب دیوارهای دکمه دار
انتهای پیام/
