به گزارش یکتاپرس تهرانیها برای دیدن این نمایش، از صبح جایی برای خود در تکیهها دستوپا میکردند، ساعتها به انتظار مینشستند تا تعزیه شروع شود. تعزیهگردان «سرنسخه» تعزیه را در اختیار داشت و هر تعزیهخوان «نسخه» گفتار خودش را در قالب شعر.آنها با رخت شبیهخوانی به صحنه میآمدند.مرور تاریخی این هنرپیشروی شماست