یادداشت/ قاسم حبیب‌زاده
وقتی آمریکا در ۱۲ کشور از ۱۵ کشور همسایه ایران پایگاه نظامی دایر کرده، طبیعی است ایران با توجه به ترجیحات امنیت ملی و منافع ملی خود از تمام ظرفیت‌ها برای اخراج آمریکایی‌ها از منطقه غرب آسیا بهره جوید.
امروزه بسیاری از کشورها در محیط پیرامونی خود موارد مختلفی را به عنوان منافع ملی تعریف می کنند و متناسب با مقدورات و امکانات خویش درصد تحقق آنها هستند. البته در نظام سلطه‌گر و سلطه‌پذیر کشورهایی مانند آمریکا در کل کره زمین برای خود منافعی قائل می‌باشند که نمی‌توان آنها را منافع مشروع قلمداد کرد.
کشوری با سابقه دیرینه و تمدنی کهن و آرمان‌هایی جهانشمول مانند ایران، طبیعی است که متناسب با امنیت و منافع جهان اسلام و امنیت و منافع ملی خود، ترجیحاتی را در منطقه پیرامونی خویش دنبال نماید. در این موضوع دو نکته اساسی نهفته است:
اول آنکه جمهوری اسلامی ایران توانسته است نوعی تطابق یا همپوشانی بین منافع ملی خود و منافع جهان اسلام به وجود آورد. جمهوری اسلامی ایران اگر در افغانستان مقابله با اشغالگران آمریکایی را در دستور کار قرار داد، از یک طرف به خاطر دفاع از ملت مظلوم افغانستان بود، و از طرفی برطرف کردن تهدیدات امنیتی در مرزهای شرقی کشور را مد نظر داشته است. در عراق نیز اگر از ابتدای اشغال آن کشور توسط آمریکا، تلاش ایران ابتدا مبنی بر زمین گیر کردن و سپس اخراج آنها نهفته بود، اولاً برای دفاع از ملت عراق و عتبات بوده و ثانیا برای مواجهه با تهدیدات امنیتی بوده که با ۱۴۰ هزار سرباز آمریکایی در کنار مرزهای غربی ایران ایجاد کرده بودند.
به سخن روشنتر وقتی آمریکا در ۱۲ کشور از ۱۵ کشور همسایه ایران پایگاه نظامی دایر کرده و مزاحم همکاری های سیاسی، اقتصادی و امنیتی کشور با همسایگانش میشود، طبیعی است که جمهوری اسلامی ایران با توجه به ترجیحات امنیت ملی و منافع ملی خود از تمام ظرفیت ها برای اخراج آمریکایی‌ها از منطقه غرب آسیا بهره جوید. کمک به نهضت های آزادیبخش و مبارزان و مسلمانان منطقه که علیه سلطه گران و نائبان آنها می جنگند، علاوه بر رسالت اسلامی و انقلابی ایران، تامین کننده امنیت و منافع کشور در کوتاه مدت و بلند مدت خواهد بود. امن سازی مسیر تجاری شرق به غرب (جاده ابریشم نوین) و همچنین امن سازی مسیر آبی خاکی آن از جنوب به شمال، می طلبد عنصر مزاحم را که در اکثر کشورهای این منطقه پایگاه نظامی زده و در تزاحم آشکار با منافع ملی ایران و منافع جهان اسلام عمل می کند، از معادلات منطقه حذف کند.
البته ایران داروغه منطقه نیست که برای کشورهای آن تعیین تکلیف کند که با چه کشور هایی رابطه برقرار کنند، اما در اختیار قرار دادن پایگاه های نظامی به کشور متخاصم و تروریست آمریکا، از جمله خط قرمزهای جمهوری اسلامی ایران است که نافی امنیت منطقه میباشد. ایران حق دارد با توجه به موقعیت ممتاز جغرافیایی و منافع ملی خود سابقه در امن سازی مسیر های تجاری شرق به غرب و جنوب به شمال و مسیر انتقال انرژی در خلیج فارس و دریای عمان، محور اساسی بوده هر عنصر مزاحم فرامنطقه‌ای را از میان بردارد.
نکته دوم آنکه تبیین واقع‌بینانه سیاست منطقه ای ایران توسط اصحاب سخن و قلم، و پرهیز از تبیین های صرفاً ایدئولوژیک یا هژمونیک، حمایت قاطع افکار عمومی را به دنبال خواهد داشت، چرا که آحاد جامعه با هر نگرشی، نسبت به منافع ملی و امنیت ملی کشور خویش متعصب هستند و همواره قدردان کسانی می باشند که تحقق منافع ملی و امنیت ملی حال و نسل آتی کشور را، وجهه همت خود قرار داده‌اند.
این رویه در تبیین سیاست های منطقه ای ایران، علاوه بر شمولیت بیشتر مخاطبان و افکار عمومی، هزینه‌کردهای ج.ا.ا در منطقه را در منظر آنها منطقی تر و هوشمندانه تر ترسیم میکند.
انتهای پیام/
