به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تقریبا در تمام نقاط جهان در طول تاریخ نظامهای مرد سالار تفوق اجتماعی داشته اند و اکثر خانوادها حتی در غرب تا به امروز پدر سری یا پاتریمونیال بوده اند اما در نقاط محدودی در جهان معاصر هنوز می توان نظامهای مادر سری را نیز مشاهده کرد.
در قبیله‌ای به‌نام موسو، مادربزرگ خانواده در واقع رهبر خانواده است و نام‌های خانوادگی و هویت اجتماعی فرد از طریق مادر و اجداد او معنی میابد. این قبیله در دامنه‌های هیمالیا وجود دارد و توسط زنان اداره می‌شود و مردان آن به کلی به حاشیه رانده شده اند. در این قبیله بسیاری از کارها مهم توسط زنان انجام می‌شود اما شکار و ماهیگیری همچنان بر عهده مردان است.
کارهای خانگی مثل شستشو، آشپزی، آتش درست کردن، جمع‌آوری هیزم، تغذیه دام و طیور، و نخ‌ریسی و پارچه‌بافی بر عهده زنان است. در گذشته زنان موسو تمام کالاهای خانگی خودشان را درست می‌کردند اما در سال‌های اخیر با گسترش تجارت امکان خرید کالاها بیشتر فراهم شده‌است هرچند هنوز هم بسیاری از زنان موسو می‌دانند چگونه از ابزارهای نساجی برای ساخت انواع پوشاک استفاده کنند.
مردها بیشتر مسئولیت نگهداری و چراندن دام و طیور و همچنین ماهیگیری را بر عهده دارند. دریاچه لوگو که بیشتر موسوها در کنار آن زندگی می‌کنند دریاچه‌ای غنی از انواع ماهی است. البته آنها از قایق موتوری استفاده نمی‌کنند و ماهی را با ابزارهای ابتدایی خود صید می‌کنند. قصابی و سلاخی هم بر عهده مردان است و زنان هرگز در آن حضور پیدا نمی‌کنند. خوک‌های سلاخی‌شده درسته درسته خشک می‌شوند و به صورتی نگهداری می‌شوند که تا ده سال قابل استفاده هستند. آنها به خصوص در زمستان‌های سخت این منطقه کوهستانی از این گوشت استفاده می‌کنند.
ریاست خانواده بر عهده مادر است. او در تصمیمات مربوط به مخارج و شغل اعضای خانواده حرف آخر را می‌زند و زمانی که بخواهد یکی از دختران نسل بعدی (یعنی دختران خودش یا خواهرانش) را به عنوان جانشین خود انتخاب کند کلید انبار را به او می‌دهد که نمادی از مسئولیت‌ها و حقوق اوست.اغلب چینی‌ها ارزش بسیار بیشتری برای فرزندان پسر قائلند چون فرزندان پسر همسر خود را به خانه پدری می‌آورند و این ترجیح فرزند پسر بر اثر سیاست تک‌فرزندی دولت چین شدت گرفته‌است. اما در فرهنگ موسوها هیچ ترجیحی برای فرزند پسر یا دختر وجود ندارد چون هر دو آنها در خانه پدری و مادری خود می‌مانند.
ازدواج گذری در این جامعه یکی از صورت‌های اصلی ازدواج است به این ترتیب که زن می‌تواند همسران بسیاری داشته باشد. در این قبیله مردها باید در خانه زن باشند ولی تا قبل از غروب آفتاب هر مرد باید به خانه مادرش بازگردد، اگر از این ازدواج فرزندی پدید آمد بزرگ کردن آن به عهده خانواده مادری است.
از آنجا که قبیله موسو جامعه‌ای مادرسالار است، اموال از مادر به ارث می‌رسد و مشکلی در تقسیم ارث ایجاد نمی‌شود. اغلب زن‌ها نیز پدر فرزند خود را می‌شناسند و او را به فرزندشان معرفی می‌کنند.
با این حال تنبیه اجتماعی خاصی نیز برای چنین زنان و چنین فرزندانی وجود ندارد و بچه‌هایی که پدرشان را نمی‌شناسند آن را پنهان نمی‌کنند. بچه‌ها هرچند با پدرشان زندگی نمی‌کنند اما در جشن سال نو برای ادای احترام به خانه پدرشان می‌روند و پدر در زندگی آنها نقش مهمی دارد.
انتهای پیام/