به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، یکی از مهمترین مهارتهای برقراری ارتباط مفید، موثر و مثبت با دیگران، این است که شنونده خوبی باشیم. شاید این مقوله به نظر آسان و بدیهی بیاید! اما در اصل شنونده بودن کار آسانی نیست. منظور از شنونده بودن این نیست که فقط گوشمان صدای دیگران را بشنود، چون در این صورت اکثر افراد به صورت ذاتی توانایی شنیدن را دارند؛ درحالیکه شنونده بودن چیزی فراتر از قدرت شنوایی است. شنونده بودن نوعی توجه و احترام به گوینده را همراه دارد. از این رو افرادی که شنونده خوبی هستند، بین دیگران از محبوباند و در جمع دوستان و آشنایان در هر فضایی که باشند، عزیز هستند.
شنونده بودن یکی از هنرهای مهمی است که هر فردی که به موفقیت فکر می کند باید داشته باشد. این که فقط مانند یک درخت به حرف طرف مقابل گوش کنیم و هیچ جوابی به حرف های او ندهیم، نمی تواند به ما کمکی کند. اولین اصلی که یک سخنور حرفه ای می داند، شنونده فعال بودن است، زیرا به سادگی می تواند تاثیر مثبت روی فرد بگذارد؛ اما باید دقت داشته باشید که شنونده فعال بودن را با طوطی که تعداد کلمات برای جواب دادن یاد گرفته اشتباه نگیرید. در ادامه راهکارهایی به شما ارائه می دهیم تا بتوانید شنوندگی خود را تقویت کنید.
یکی از بدیهیترین واکنشهای ما هنگام گفتوگو این است که بهجای شنیدن حرفهای او و بهجای درک جملاتی که استفاده میکند، به این فکر میکنیم که وقتی حرفش را زد، چه جوابی بدهیم. در این صورت بخش زیادی از صحبتهای گوینده را از دست میدهیم. بهتر است قبل از انجام هرکاری و قبل از آماده کردن جواب دندانشکن، حواسمان را به افکار و عقاید گوینده بدهیم. از آهنگ صدا و تکهکلامهایی که استفاده میکند لذت ببریم. حتی اگر با موضوعی که درباره آن صحبت میکند مخالف هستیم، جایز نیست که پیش از پایان حرفهایش به فکر حاضرجوابی باشیم.
درست است که میگوییم شنونده باید ششدانگ حواسش را به گوینده بدهد؛ اما این هرگز به معنای خنثی و بیحرکت ماندن نیست. شنونده خوب باید با استفاده از اشارههای غیرکلامی مثل تکان دادن سر به نشانه تأیید یا رد کلام گوینده، لبخند زدن یا بالا انداختن ابروها و تغییر حالت چشمها، به گوینده نشان دهد که حرفهایش را میشنود. اشارههای غیرکلامی در واقع توجه و هوشیاری شنونده را نشان میدهند.
زمانی که یک فرد با شما صحبت می کند، مسلما انتظار دارد که در موضوع مورد بحث از شما کمکی دریافت کند و حرف هایی بشنود که می تواند به هر شکلی به او کمک کند، اما این که مثل یک درخت فقط به طرف مقابل خیره شوید، حس بدی را در فرد ایجاد می کند. دقت داشته باشید تا فرد با شما احساس صمیمت و اعتماد نکند نمی تواند تمام حرف هایش را بزند.
زمانی که با شما صحبت می شود، باید تمام ذهنتان را روی حرف فرد مورد نظر متمرکز کنید و به هیچ چیز دیگر فکر نکنید، این زمان برای اوست و نباید ذهن شما درگیر جای دیگری باشد، یکی از مهم ترین عواملی که باعث می شود نه تنها شنونده خوبی نباشیم بلکه اصلا شنونده نباشیم، عدم تمرکز حواس هست. «به جای این که تو او زمان خاص به قیمت دلار و خودرو فکر کنید، تمام حواست را به فرد مقابل بده که حسی مانند یک دسته بیل به تو نداشته باشد.» خیلی از مشکلات زندگی با افزایش تمرکز و در زمان حال بودن، حل می شود.
هیچ گویندهای از اینکه کسی وسط حرفهایش بپرد، خوشش نمیآید. از ادب هم به دور است که وقتی کسی صحبت میکند، گفتههایش را ناتمام بگذاریم و حرف خودمان را بزنیم. بنابراین بهتر است وقتی احساس کردید حرفهای گوینده فعلا تمام شده و مکث طولانی کرده است، بعد از چند ثانیه سرتان را تکان بدهید که یعنی حرفهای گوینده را شنیدهاید و سپس صحبت کنید. چنین مکالمهای، حتی اگر گوینده و شنونده درباره موضوع موردنظر اتفاقنظر نداشته باشند هم لذتبخش و مثبت خواهد بود.
وقتی گوینده درباره موضوعی مبهم و در پس پرده صحبت میکند، آنچه به ذهنتان میرسد بیچونوچرا قبول نکنید. بهتر است از او سوال کنید یا بخواهید بیشتر توضیح بدهد. صراحتا بگویید که متوجه نشدید. در این صورت هم از احتمال برداشت نادرست و پیامدهای بعد از آن در امان خواهید بود و هم اینکه به گوینده نشان میدهید همه هوش و حواستان جمع صحبتهای اوست.
انتهای پیام/