به گزارش یکتاپرس در مطلب زیر رشته توئیتی از یک اکانت به نام «XrXIII» را آورده‌ایم که درباره‌ی یکی از بزرگترین سوالات تاریخ مطرح می‌کند.
اگه نسل بشر با تمام دانشش نابود بشه، چه از ما خواهد ماند؟ موجودات هوشمندی که صدهزارسال دیگه با فرگشت از نسل کوالا یا راکون به وجود میان باید کل تاریخ دانش رو دوباره طی کنن؟ موجودات فضایی که چندمیلیون سال بعد از نابودی ما میان چی؟
چطور می‌شه کل دانش تاریخ بشر رو جایی ذخیره و بایگانی کرد؟ چیزی که آیندگان بتونن خیلی سریع پیدا و ازش استفاده کنن. بایگانی همین امروز هم هست، اما آیا مطمئنه؟ نه! هیچ سرور و دیسک و دیتای دیجیتالی از گزند انفجار اتمی و حریق و سیل و نابودی در امان نیس. پس چه متریالی مناسبه؟ و کجا؟ این سوال دولت‌ها رو به خیزش و پژوهش واداشت.
سوال اول: چه چیز‌هایی رو بایگانی کنیم؟
موجودات هوشمند بعد از ما باید بتونن از اصول ساده ریاضی و فیزیک و شیمی به تکنولوژی ما برسن؛ بنابراین باید اصول اساسی علم و همینطور نقاط عطف علوم اشاره بشه. مثل خواص و فرمول عناصر، جدول تناوبی یا E=MC^۲
پس لازم نیس کل کتب جهان رو ذخیره کنیم بلکه اصول اساسی علم و نقاط کلیدی و جهش‌های علوم کافیه و هوشمندان بعدی با مطالعه و پژوهش خیلی سریع به تکنولوژی امروز ما خواهند رسید. در کنارش باید امکان رمزیابی بذاریم، چون آیندگان زبان مارو نمی‌فهمن؛ و متون باید خیلی ساده و قابل ترجمه باشه
سوال دوم. کجا ذخیره کنیم؟
باید جایی باشه که از هر انفجار اتمی و حریق و سیل و تخریبی در امان باشه، طی چندمیلیون سال آتی به لحاظ ژئوتکنیکی کم‌تغییر بمونه و البته چنان محفوظ باشه که از علوم بشر چندمیلیون سال محافظت کنه؛ و باید بشه راحت پیداش کرد. اولین مکان: معدن نمکی در اتریش
معدن نمک چندهزارساله در کوهی در هال‌شتات اتریش یکی از بهترین مکانهاست. در عمیق چندصدمتری زمین با دمایی ثابت و شرایط رطوبتی عالی. بدون خطر زلزله و محفوظ از هر انفجار اتمی و سیل. مکانی که بشه هزار کتاب رو توش به عنوان یکی از ذخایر تاریخ علم بشری ذخیره کرد. معدن دانش انسان.
سوال سوم: کتاب‌ها رو چطور ذخیره کنیم؟
کاغذ و یواس‌بی و سی‌دی ظرف چندتا چندصدسال نابود می‌شن و در برابر حرارت و برودت احتمالی بسیار آسیب‌پذیرن. راه حل: سرامیک! الواح سرامیکی بهترین گزینه‌ان. عمر بسیار طولانی دارن و در برابر هزاران عامل فیزیکی و شیمیایی مقاوم هستند.
خب پس ما می‌دونیم چی ذخیره کنیم، کجا ذخیره کنیم و چطور ذخیره کنیم.
اما سوال چهارم: وقتی ما و تمام دانش ما ناپدید بشه، چطور موجود دیگری اون رو در دل کوهی در اتریش پیدا کنه؟
باید نقشه‌ی راه برای موجودی بذاریم که چند میلیون سال بعد از نابودی ما پا روی این خاک می‌ذاره. چطور؟!
این پروژه قراره مثل ویکیپدیا توسط مردم انجام بشه. هرکس کمک کنه، یک سکه سرامیکی می‌گیره. طی چند سال چندهزار یا در بهترین حالت چندمیلیون سکه در جهان پخش می‌شه که نقشه راه آیندگانه. شانس بسیاری هست که بالاخره موجودی یکی از این چندمیلیون سکه رو پیدا کنه و کنجکاو بشه
روی سکه نقشه گنجینه هست. اما ممکنه قاره‌ها دیگه اینجا نباشن. پشتش فرموله و بر اساس نیمه عمر کربن می‌شه فهمید چقدر از عمر سکه گذشته و جای اصلی قبل از حرکات تکتونیکی کجا بوده؛ و بله آیندگان پیداش خواهند کرد. حافظه دانش بشری رو خواهند یافت و به تکنولوژی و تجربیات ما خواهند رسید.
این پروژه معروفه به MOM* که قراره دانش بشری رو با همکاری همگان درج و ثبت و ذخیره کنه. اگه علاقمندین وبسایتش رو ببینید، کتاب و جای دیگر و پیشنهاد همکاری بدین؛ و سکه بگیرین. https://www.memory-of-mankind.com/
*Memory Of Mankind
انتهای پیام/
