پشت نوازندگی باید فکر باشد تا از تقلیدات کورکورانه پرهیز کنیم

آرزو کاظمی( خبرنگار افتخاری یکتاپرس)

میهمان گفتگوی امروز ما هنرمند جوانی است که با تحمل سختی های بسیار به آموختن موسیقی پرداخته و امروزه حرفی برای گفتن دارد. شما را به خواندن این گفتگوی صمیمی دعوت می کنم:

در ابتدای گفتگو خودتان را برای بازدید کنندگان معرفی کنید ؟
دانیال عدل خانقاه هستم متولد 18 شهریور ماه سال 1382. نوازنده و مدرس ساز تنبک در تهران. تقریبا مدت 10 سال از شروع فعالیتم در زمینه موسیقی کلاسیک ایرانی میگذرد و از سال 91 به نواختن و فراگیری ساز تنبک پرداختم.
چطور شد سر از دنیای  موسیقی درآوردید؟
باید خدمتتون عرض کنم که پدر بنده نوازنده ساز آکاردئون هستن و از این جهت صدا و نوای ساز در منزل ما مدام به گوش می رسید و چون پدرم علاقه به موسیقی اصیل آذربایجانی و موسیقی ایرانی داشتند از این رو صدای خوشِ نغمه ها و ترانه های اصیل موسیقی در منزل ما جریان داشت و همین امر باعث شد تا از کودکی با فضا و حس حال موسیقی آشنا شوم. در همین حین به کلاس موسیقی استاد مهدی سادات توسط لطف و محبت مادرم راه یافتم .
استادانی که پیش آن ها کار کردید؟
بنده در طول این ده سالی که درموسیقی فعالیت دارم افتخار و سعادت بزرگی نصیبم شد که بتوانم در محضر استادانی چون استاد مهدی سادات، استاد جعفر قلضی عسگر، استاد هادی آذرپیرا و استاد نوید افقه شاگردی کنم و از هر یک از این استادان بزرگ و خردمند درس های فراوانی بگیرم. من دست بوس و قدردان زحمات بی دریغ استادان خودم هستم که بی شک علاوه بر درس موسیقی به من درس درست زیستن و درس زندگی آموختند. در 9 سالگی به کلاس استاد مهدی سادات رفتم و ابتدای یادگیری ساز تنبک را در کلاس ایشان تجربه کردم و از آن تاریخ سفر من در راه پر تلاطم موسیقی آغاز شد. پس از چند سال با استاد جعفر قاضی عسگر آشنا شدم و ایشان تاثیر زیادی در نوازندگیِ من داشتند به طوری که می توانم بگویم ایشان به نوازندگی و حضور من در دنیای هنر معنا بخشیدند و به قدری دلسوزانه و خالصانه مرا در مسیر تنبک نوازی راهنمایی کردند که به درجات والایی از نوازندگی و موسیقی نزدیک شدم.

ازجمله مسئله مهم و ارزشمند آموزش موسیقی در همین دوران بود که برای کامل کردن دوره نوازندگی و درک بیشتر از موسیقی ایرانی به فکر یادگیری تار و ردیف نوازی افتادم که مفتخر بودم مدت کوتاهی درخدمت استاد هادی آذرپیرا به یادگیری این ساز بپردازم و البته سعادت همنشینی و بهره مند شدن از محضر استاد نوید افقه به من و دنیای من در هنر معنا و ارزش شگرفی بخشید و باعث شد به جهان بینی بزرگتر و درخشان تری در مسیر تنبک نوازی بپردازم. 
درس گرفتن ازاستاد نوید افقه نه تنها امکان درک و اجرای تکنیک ها، عبارت های ریتمیک فوق تخصصی، مباحث تئوری ریتم، مباحث پلی ریتمیک و ریتمیک بود، بلکه به کمک و لطف ایشان برایم میسرشد تا به آنچه که می نوازم بیندیشم و آگاه باشم و به قول معروف پشت نوازندگیم فکر باشه تا از تقلیدات کورکورانه پرهیز کنم.

از سختی ها و مصائب راه موسیقی با خوانندگان ما صحبتی دارید که درمیان بگذارید؟
باید خدمتتون عرض کنم با اینکه اشتیاق و عشق و عالقه من به هنر و موسیقی به قدری زیاد بود و هست که من تمام سختی هارا به جان خریدم و به راه خودم ادامه دادم ولی موسیقی هم مانند دیگر هنر ها و حوزه ها سختی های خودش را دارد. به عنوان مثال بیشتر وقتم را صرف پیمودن مسیر های طوالنی و پی در پی کرده ام و بیشترعمرم در راه رفتن به کالس های اساتیدم و فراگیری موسیقی گذشته است. و حتی برای مخارج وهزینه خرید ساز و کلاس هایم مشغول به کار های سخت و دشوار شدم .
از اسفالت کردن راه و جاده های تهران در ساعات نیمه شب تا کار کردن بی وقفه در آشپزخانه و فروشندگی در بازار های هفتگی. حتی یادم می آید زمانی که در اشپزخانه پیتزا فروشی روزانه 12 ساعت مشغول به کار بودم و تنها 2 ساعت در روز حق استراحت داشتم با اینکه به علت کار کردن زیاد، دست هایم زخمی شده بودد و می سوخت، ولی در آن 2 ساعت با کارتن ها و سطل های مواد تمرین می کردم و به یادداشت نت هایم میپرداختم. همیشه و هموازه سعی داشتم تا از فضای موسیقی خارج نشوم و اهدافم را دنبال کنم.

بزرگترین درسی که از این همه سال رفت و امد و زحمت گرفتید چه بوده؟
البته که درس های فراوانی در طول این 11 سال رفت و آمد آموختم ولی بزرگترین درسی که به یادگار از اینهمه سال زحمت دارم صبر و تلاش مستمر است. قطعا اگر ساعات زیادی را مدام در حال حرکت و کار باشید متوجه می شوید که چه صبر و تلاش عجیبی را باید برای اهداف تان از خود نشان بدهید. من هرگز فراموش نمی کنم که با تحمل گرما و سرما آن هم در سخت ترین وضعیت دست به ساز می شدم و می آموختم که چگونه بردبار باشم و برای آنچه که می خواهم به دست بیاورم صبر و انتظار فراوان به خرج دهم.

انتظار شما از مسئولین فرهنگ و هنر و بزرگان موسیقی چیست؟
الحق که انتظارات زیاد است که بنده به تعدادی از آنان اشاره خواهم داشت . ببینید در حال حاظر برای بسیاری از نوازندگان و خوانندگان هم سن و سال خودم که در موسیقی کلاسیک ایرانی فعالیت دارند نیازمند بستری مناسب برای رشد و دیده شدن و پیشرفت داریم؛ متاسفانه بسیار سخت شده است. هنرمند باید هنر خود را به مخاطبان و شنوندگان ارائه دهد و آن میسر نیست مگر این که صحنه ای در اختیار داشته باشیم.
امروزه برای ما نوازندگان جوان اجرای صحنه ای ویا حتی گرفتن مجوز برای تولید اثر و آلبوم، سخت و دشوار شده است. کم نیستند نوازندگان و خوانندگان جوانی که هر یک استعداد خوبی دارند اما چون فضای رشد مناسبی برای آن ها محیا نیست دچار زوال فکری می شوند.
قطعا که اگر بستر رشد مناسبی برای ما محیا شود بدون شک موسیقی و هنر شاهد پدیده ها و ستاره های درخشان فراوانی در خودش خواهد بود. من انتظارم از مسولین مربوط به حوزه موسیقی این است که کاری کنند تا شرایط برگزاری کنسرت و تولید اثر و آلبوم برای ما هنرمندان جوان میسر شود تا بتوانیم به رشد و شکوفایی هنر و موسیقی سنتی کشورمان کمک کنیم. 

انتهای پیام/