به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی یکتاپرس، پدیده کودکان کار و خیابانی یکی از معضلات بزرگی محسوب می شود که در جهان معاصر گریبانگیر اکثر شهرهای بزرگ جهان شده است؛ معضلی که امروزه در ایران به دنبال افزایش فقر و تنگدستی مردم بیش از گذشته با چشم می خورد.
به گفته حسین سرآبادانی، پژوهشگر هسته عدالت پژوهی مرکز رشد، طبق برخی از شاخص های مهم طی یک سال اخیر از رشد 40 درصد کودکان کار به علت شدت و عمق گرفتن نابرابری های اقتصادی و اجتماعی در جامعه برخودار هستیم.
محمود عباسی، دبیر مرجمع ملی کنوانسیون حقوق کودک نیز در این خصوص گفته است: هم اکنون آمار رسمی وجود ندارد که میزان کودکان کار را به طور دقیق و درست اعلام کند اما آنچه مسلم است، تعداد این کودکان طی یک سار اخیر زیاد شده و میزان آنها با گذشته قابل مقایسه نیست.
وی افزود: در شرایط کنونی که کرونا آسیب های بسیاری را متوجه کودکان کرده است. این کودکان طی یک سال اخیر در معرض خشنونت چشمگیری قرار گرفته اند.
کودکانی که در برابر بیماری مصون نیستند
بهداشت یکی از مشکلات اصلی این کودکان در شرایط کرونایی است. سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در این خصوص اظهارداشت: اکثر این افراد امکان تامین ماسک، ژل و مواد ضدعفونی را ندارند، همچنین در محیط‌هایی حضور پیدا می‌کنند که از نظر بهداشتی برای این افراد ایمن نیست.
وی افزود: همچنین این کودکان کنترل و غربالگری نمی‌شوند و اطلاعی از ابتلای خود به ویروس کرونا ندارند حتی ممکن است ناقل این ویروس باشند.
وی خاطرنشان کرد: هم اکنون در کلانشهر تهران سازمان‌های غیردولتی برای کمک به این کودکان تلاش زیادی کردند، اما در مجموع همچنان شاهد وجود کودکان کار و خیابان و آسیب‌پذیری بالای آنها هستیم.
کودکانی که آینده ای نامعلوم دارند
دکتر محمد رضا ایمانی، روانشناس اجتماعی درباره آینده کودکان کار در ایران گفت: این کودکان اکنون نه بهداشت و نه تحصیلات دارند و نه توسعه اجتماعی می بینند و نه در فرآیند های اجتماعی در جایگاه خود قرار می گیرند.
وی افزود: این افراد امروز زندگی توام با فقر، آزار و اذیت مواجه هستند. این نوع زندگی انگاره بدی در ذهن آنها شکل می گیرد و همواره نسبت به جامعه نگاهی بدبینانه دارند زیرا هم مورد توهین قرار می گیرند و هم مورد آزار و اذیت قرار دادند و از نظر جامعه طرد شده هستند، تحت پوشش های اجتماعی قرار نمی گیرند و در شرایط سختی زندگی می کنند.
به گفته وی ، این نگاه توام با پرخاش و بدبینی آنها در زمان بزرگسالی گریبانگیر جامعه خواهد شد. یعنی بحرانی را می کاریم تا بحرانی بزرگتر را در سال های بعد برداشت کنیم. پس اگر به کودکان کار توجه نشود و روش های درستی را برای رشد و توسعه آن ها نبینیم و در جایگاه درست خود قرار نگیرند و مورد حمایت خانواده و اجتماع قرار نگیرند ما در آینده با مخاطرات گسترده تری روبرو خواهیم بود.
افزایش آمار خودکشی میان کودکان کار
جدا از تمام این مسایل امروزه این کودکان به دلیل تحمل کوله باری از مشکلات و دغدغه ها، دچار افسردگی می شوند. افسردگی مرگ آنها را در سنین کم رقم می زد.
هادی شریعتی، حقوقدان و فعال حقوق کودکان به علت چرایی این مساله پرداخت و گفت: براساس یافته‌های پروژه پژوهشی گوناگون«خشونت علیه خود» در کودکان کار دلایل پیچیده و متعددی دارد که فقر عمیق یکی از اصلی‌ترین این دلایل است.
این فعال حقوق کودک افزود: ضعف در امکانات، کودکان را در وضعیت بحرانی قرار می دهد و آنها را به کودکان کارگری تبدیل می‌کند که برای تامین مایحتاج خود و خانواده به اجبار تحت شدیدترین فشارها قرار می‌گیرند به طور مثال یک کودک کارگر دستفروش در تهران جدای از شرایط سخت کار گرفتار فضای خشن، سرد و پر از خشونت کلانشهر هم می شود، نگاه های ترحم آمیز، پس زدن‌های اجتماعی و از همه مهم تر نادیده گرفته شدن و به حاشیه رفتن این کودکان را درگیر افسردگی و خشونت می کند و در نهایت منجر به خودکشی کردن این افراد می شود.
انتهای پیام/
