گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس: مژگان خالقی کارگردان مستند «خنده در تاریکی» که تولید آن 6 سال طول کشیده است گفت: تاریخ نوشته می‌شود تا حقایق دیده نشوند. من همواره علاقه‌مندم که حفره‌های تاریخ را پیدا کنم. ما در فضای بسته‌ای قرار داریم که به‌سختی می‌توان درباره مستندات صحبت کرد. بعد از انقلاب که نظام سیاسی کشور تغییر کرد، بسیاری به‌دنبال تصفیه هنرمندان بودند که این یک نقطه تاریک محسوب می‌شود. احساس کردم هیچ‌کس در تاریخ معاصر به این موضوع نپرداخته است. به همین دلیل سراغ این بخش از تاریخ رفتم. سررشته را گرفتم، تا به فردی رسیدم که مسئول تصفیه هنرمندان تئاتر در آن مقطع بود و این فرد با رضایت کامل جلوی دوربین ما حاضر شد و حرف زد. این مهم‌ترین چالش و اتفاق در این مستند بود. شنیدن صحبت‌های این فرد واقعاً برای من هولناک بود.که به تازگی در قالب اکران آنلاین عرضه شده است، پروسه پژوهش، تولید، فیلم‌برداری و اکران این مستند، حدود ۶ سال طول کشید وموضوع اصلی آن تئاتر اصفهان است و فراز و فرود آن از ورود ارامنه به اصفهان تا به امروز را روایت می‌کند. چهره‌هایی همچون پرفسور پرویز ممنون، نصرت‌الله وحدت، رضا ارحام صدر، دکتر علی رفیعی، کیومرث پوراحمد و خیلی چهره‌های دیگر در این فرآیند مشارکت داشتند و همکاری کردند. روایتگر اصلی فیلم هم زنده‌یاد پرویز پورحسینی بودند.
واقعیت این است که زمان ساخت این مستند به این فکر نمی‌کردم که قرار است ادای دینی داشته باشم و معتقدم تئاتر به ادای دین نیاز ندارد چراکه اساساً یک هنر مادر است. دیده شدن «تئاتر» باعث دیده شدن خیلی از هنرهای دیگر می‌شود.این مستند نیاز به یک پژوهش سخت و طولانی داشت به‌گونه‌ای که حتی در مرحله تدوین، هنوز داشتیم چیزهایی را به فیلم اضافه می‌کردیم و به این صورت نبود که در یک مرحله پژوهش تمام شود و بعد برویم سراغ فیلم‌برداری و مونتاژ. در هر مرحله‌ای از ساخت این مستند گاهی آدم‌هایی را پیدا می‌کردیم که در تاریخ گم شده بودند.این مستند حالا بعد از ۶ سال فرآیند تولید به اکران «هنروتجربه» رسید و این روزها هم اکران آنلاین آن در سایت «هاشور» آغاز شده است. من سماجت کردم که بدون هیچ سانسوری روایت این بخش در فیلم محفوظ بماند و خوشبختانه موفق هم شدم. این ظلم تاریخی امروز در این فیلم روایت می‌شود و این مهم‌ترین اتفاق برای این مستند محسوب می‌شود. البته تمام تلاشم این بود که فیلم موضع‌گیری نداشته و تنها مشاهده‌گر باشد و در عین حال هیچ‌چیز را هم سانسور نکند.
این فیلم قبلا،یعنی یک ماه و نیم پیش از فراگیری کرونا در گروه «هنروتجربه» با استقبال زیاد اکران شد. اما به دلیل تعطیلی سینماها دیگر ادامه اکران آن ممکن نبود. بعد از بازگشایی هم خودم مایل نبودم که فیلم مجدد اکران شود. بعد از آن با ظرفیت اکران آنلاین آشنا شدیم و پیشنهاد آن را هم پذیرفتیم.
من گله دوستان مستندساز را می‌فهمم. فرهنگ در کشور ما طفیلی است. در جریان هستیم گروهی مانند «هنروتجربه» بودجه چندانی ندارد، تلویزیون برای آن تبلیغ نمی‌کند، اهالی سینما آن را در نظر نمی‌گیرد. همه این‌ها در تأثیرگذاری یک گروه بسیار مهم است. مگر مسئولان گروه «هنروتجربه» تا کجا زورشان می‌رسد؟ امروز همان‌ها هم فقط دارند تلاش می‌کنند این گروه تعطیل نشود! این اوضاع را باید درک کنیم. حمایت فرهنگی از جای دیگری باید شکل بگیرد.
وقتی پول نیست، یعنی تبلیغات نیست و در نبود تبلیغات هم هیچ فیلمی دیده نمی‌شود.
انتهای پیام /
فیلم و مجریان این صفحه خوب سپاسگزارم