به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، ترس از مدرسه یکی از مشکلاتی است که بسیاری از کودکان دبستانی با آن مواجه میشوند. احساس اضطراب برای کودکان در اوایل رفتن به مدرسه تا حدی طبیعی است چرا که تجربه رفتن به مدرسه میتواند به منزله اولین جدایی از والدین و ورود به جامعهای بزرگتر باشد اما برخی کودکان اضطراب و ترس بیش از حدی را تجربه میکنند به طوری که سازگاری با این شرایط برایشان بسیار مشکل است. این کودکان مقاومت شدیدی برای رفتن به مدرسه داشته و وقتی مجبور به رفتن میشوند نیز ممکن است آسیب و رنج زیادی را تحمل کنند.
اضطراب جدایی در برخی کودکان عمیقتر و ماندگارتر است. در این صورت باید هوشیارتر بود؛ چون ممکن است مسائل جدیتری در میان باشد! اگر ترس از مدرسه تا مدتی طولانی ادامه پیدا کند، تأثیرات مخرب جسمی و روحیای بر کودکان خواهد داشت. طفرهرفتن، استنکاف و یا ترس از مدرسه به همین وضعیت اطلاق میشود.
کودکان به دلیل نداشتن مهارتهای ارتباطی، ناتوانی در برقراری ارتباط با گروه همسالان خود و نداشتن مهارتهای خودمراقبتی ،نداشتن توانایی در استفاده از سرویس های بهداشتی مدارس دچار هراس از مدرسه می شوند.
این اختلال در بین دانش آموزان دوره ابتدایی به ویژه پایه اول تحصیلی شایع می باشد به همین دلیل بهتر است مدارس تا قبل از شروع سال تحصیلی جلسات آموزش خانواده را برای خانواده ها به ویژه والدین پایههای اول برگزار کنند تا والدین با ماهیت این نوع اختلال و شیوه های مواجهه با آن بیشتر آشنا شوند.
نشانههای جسمی مداوم مانند ناراحتیهای شکمی، حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا خستگی شدید بدون علت پزشکی قابلتشخیص و واقعی
امتناع و بهانه تراشی هنگام رفتن به مدرسه و مقاومت در برابر اصرار والدین. این کودکان معمولا تلاش میکنند والدین خود را قانع کنند تا اجازه دهند خانه بمانند.
مشکل شدید بلند شدن از تخت خواب هنگام صبح
ترس شدید از تنهایی یا ترسهای غیرمنطقی
بروز نشانهها در روزهای مدرسه و رفع این نشانهها در روزهای تعطیل و آخر هفتهها
کجخلقی، وابستگی یا علائم اضطراب در صورت جدایی از والدین
ترس از مدرسه (مدرسه هراسی) میتواند ریشههای محیطی، خانوادگی یا فردی داشته باشد. یکی از عوامل اصلی در پدیدایی این ترس اختلال اضطراب جدایی است. در حقیقت بسیاری از کودکان به این دلیل از مدرسه رفتن میترسند که توانایی جدا شدن از والدین خود را ندارند.
برخی از کودکان نیز به خاطر اینکه نگران مسخره شدن یا زیر ذرهبین بودن از سوی دیگران هستند، از مدرسه رفتن امتناع میکنند. این گروه کودکان عموما در مورد ارزیابی شدن و مورد قضاوت قرار گرفتن نگرانی شدید دارند. همچنین این احتمال هست که محیط مدرسه برای کودک ناخوشایند باشد. حل نشدن این ترسها میتواند به تدریج اختلال فوبیای اجتماعی را شکل دهد.
اجتناب از تنبیه شدید یا قضاوت و برچسب زدن منفی به کودک به خاطر عملکرد منفی در مدرسه
صحبت کردن در مورد ترس کودک از مدرسه، همدلی با احساس او و تلاش برای فهم دلایل اصلی ترس و اضطراب از طریق گفتگو
کمک گرفتن تخصصی از مشاوران روانشناس برای حل مسائل فردی و خانوادگی که باعث تشدید مشکل شده مثل وابستگی شدید والد-کودک و اضطراب جدایی
شناسایی یک معلم یا بزرگسال مورد اعتماد برای ارتباط نزدیک با کودک
کمک به توانمند کردن کودک برای افزایش اعتماد به نفس، بهبود مهارت های ارتباطی، تشویق او و ایجاد فضاهایی برای ارتباط بیشتر با همسالان و تقویت و تشویق برای تعامل و فعالیتهای گروهی
انتهای پیام/