نام جعبه‌ای که تصویر من را در آن می‌بینید تلویزیون است

یادداشت/ رضوان ابوترابی

 

 فردا پخش آقای مُلّوَن را از شبکه 5 سیما که نقش آن را  منوچهر نوذری هنرمند فقید عهده دار بود تماشا خواهیم کرد.

 

نوذری یکی از هنرمندان پرتوان دنیای طنز کشور بود که سال ها لبخند بر لبان مردم می نشاند. حالا بعد از 16 سال که از سکوت همیشگی نوذری می گذرد برنامه پرنیان صدا در یازدهمین قسمت خود می خواهد تاریخ را ورق بزند و یکی از شخصیت های پرطرفدار برنامه صبح جمعه به نام آقای ملّون  را که ایفاگر نقش آن این هنرمند بزرگ بود و اکثر مردم  را به پای رادیو می کشاند، پخش کند.

 

در برنامه پرنیان صدا، چند نمایش کوتاه از رضا عبدی و صحبت هایی از منوچهر والی‌زاده، صادق عبداللهی،علیرضا جاویدنیا، شوکت حجت، بهروز خوش‌فطرت  نیز درباره عبدی پخش خواهد شد.ضربی‌خوانی شب‌ چله با اجرای زنده یاد مرتضی احمدی، ترانه  شد زمستون که توسط منوچهر آذری و گروه کر برنامه  صبح جمعه اجرا شده و  ماجراهای آقای ملون با بازی منوچهر نوذری، و تفالی از دیوان حافظ توسط بهروز رضوی از دیگر بخش‌های این برنامه  خواهد بود.

 

منوچهر نوذری 10 اردیبهشت 1315 در قزوین متولد شد. وی دوبلور، هنرپیشه، مجری بود. و فعالیت هنری خود را در سال 1332 آغاز کرد و از نخستین گویندگان تاریخ دوبله در ایران بود. از سال 1335 در رادیو نیز مشغول به کار شد و فعالیت خود در سینما را از سال 1338 به عنوان دستیار فنی آغاز کرد. اولین تجربه بازیگری او در سال 1341 با بازی در فیلم «لاله آتشین» به کارگردانی برادرش محمود نوذری و هوشنگ لطیف پور رقم خورد و با ساخت فیلم «ایوالله» نخستین تجربه‌اش در کارگردانی را مقابل دوربین برد. نوذری در دهه 1350 با مهاجرت به مصر فیلم «الو من گربه هستم» را ساخت.

 

نقل است که نوذری در روزهای پایانی زندگی  گفته بود: من اولین کسی بودم که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفتم و گفتم نام جعبه‌ای که تصویر من را در آن می‌بینید تلویزیون است.نوذری روز چهارشنبه 16 آذر ماه 1384 به علت بیماری ریوی و عفونت کلیوی در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.

 

***

با توجه به این برنامه باید گفت این کار را به فال نیک می گیریم و امیدواریم که چنین برنامه هایی در سیمای جمهوری اسلامی تداوم داشته باشد. بی شک همه می دانیم که چه هنرمندان بزرگی از میان ما رفته اند و دارند فراموش می شوند. و اگر این روند ادامه پیدا کند، آیندگان چیزی از گذشته هنری خود را به یاد نخواهند داشت.

 

فراموش نکنیم که تعدادی از جوان های ما چنان در هنرمند نماهایی مثل تتلو و امثال آن غرق شده اند که دیگر هنرمندانی مانند عبدالعلی وزیری را نمی شناسند؟ نمی داننداحمد عبادی کیست؟مرتضی نی داوود، درویش خان و .. چه نقش هایی در هنر ایرانی داشتند؟ که کمال الدین بهزاد هراتی و حسین بهزاد استادان بزرگ مینیاتور ایران هستند؟ که محمد بهرامی از پایه گذاران هنرهای گرافیک در کشورمان است؟ که محمد تجویدی از شاگردان کمال الملک بودو شاگردان او امروزه از استاتید فن نقاشی و مینیاتور هستند؟و علی محمد حیدریان استاد مشهور نقاشی از شاگردان کمال الملک است ؟سلطان محمد نقاش، استاد بزرگ نقاشی و تذهیب و ریزکاری ایران در قرن دهم هجری است؟ یا حسین شیخ، معروف به حسین احیاء استاد بنام نقاشی معاصر از شاگردان برجسته مرحوم کمال الملک بود؟آن ها اسم میرزا غلامرضا خطاط بزرگ شکسته و نستعلیق زمان قاجار را نشنیده اند! یا طالب آملی را که شاعر و خوشنویس دوره جهانگیر شاه بود نمی شناسند؟ اسم علیرضا عباسی، درویش عبدالمجید که خط های شکسته اش بعد از گذشت آن همه زمان، هنوز آدمی را به وجد می آورد؟

 

آیا آن ها می دانند مجسمه فردوسی در میدان فردوسی اثر ارزشمند ابوالحسن صدیقی مجسمه ساز معروف است؟ یا توکل اسماعیلی معروف به مش اسماعیل را که با جوشکاری و با مفتول مجسمه هایی ساخت که دنیا را به تحسین واداشت؟ از آثار مشهور اسماعیل، مجسمه رستم و دیو سپید یادشان هست؟ که مجسمه نبرد گرشاسب با اژدها در میدان حر تهران را غلامرضا رحیم زاده ارژنگ ساخته است؟ و .. و.. 

 

باید پذیرفت که بدفرهنگی اگر در جامعه قد علم کند، جوانان ما هویت خود را گم خواهند کرد و هر چیزی را که هنرمند نماها ارائه می کنند، به تصور این که امروزیست، هنر خواهند پنداشت.

 

هنوز در کشورما در تمام عرصه های هنر بزرگانی هستند که روز به روز در تلاشند که هنر ما را با حفظ ارزش ها و شخصیت آن به شکل امروزی دربیاورند. پس با حفظ ارزش ها باید جوانان را برای دست یابی به هنر واقعی تشویق کرد.

 

منتظر صدا و سیما می مانیم تا با تداوم این برنامه های خوب و رسالتی که به عهده دارد جوانان ما را با هویت اصلی خود و هنر راستین آشتی دهد.

 

انتهای پیام/