گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛ فاطمه سادات طبائی شاعر جوان دهه هفتادی ساکن ورامین است که شعرش زندگی و زندگیش شعر است. او به قول خودش از مقام ایستادن استعفاء داده است تا گریزگاه داشته باشد.
و《گریزگاه》عنوان اولین کتاب شعر سادات طبائی است که اکثر اشعار این کتاب در قالب غزل سروده شده و انتخاب زبان و فضای اشعارش نئوکلاسیک است. وی در فضایی که در شعرهایش انتخاب کرده، تصاویر و مضامین موفقی را ارائه داده است که شخصیت و هویت خاص خودش را دارد. او در این مجموعه با 30 شعر موزون که موضوعات اجتماعی، عاشقانه و مسائل انسانی را در بر دارد، به دیدار مخاطب رفته است.
به اتفاق شاعران: رضا عبداللهی، امید صباغ نو و عطایی در نمایشگاه کتاب برای شرکت در رونمایی و جشن امضا مجموعه شعر گریزگاه به سراغ این شاعر خوب رفتیم. و این دیدار به یاد ماندنی را با گرفتن چند عکس به ثبت رساندیم.
عکس بالا را از صفحه اینستاگرام این شاعر صمیمی برداشتم تا با روح بزرگ و قدرشناسی این شاعر عزیز آشنا شویم.
غزلی از سادات طبایی را به اتفاق می خوانیم:
بر خاطرات کهنه من رنگ می زند
دارد مخالف دلم آهنگ می زند
این زندگی به درد کسی می خورد که عشق
با هر بهانه ای به دلش چنگ می زند
شاید منم همان غزل نیمه کاره که
با شاعرش همیشه دم از جنگ می زند
گر چه قطار خالی و بی حرکتم ولی
دارد ترحمت به تنم سنگ می زند
شاید سپردمت به خداوند پله ها
وقتی که پای رفتن تو لنگ می زند
فاطمه سادات طبایی
انتهای پیام/
