فیلم پرواز ۱۷۵ از صید یک ماهی توسط یک کودک جنوبی شروع می شود. که از داخل شکم این ماهی،یک انگشتر در می آید که به شهیدی مفقودالاثر تعلق دارد. در ادامه حوادثی رخ میدهد تا این انگشتر به دست مادر آن شهید که سالها چشمبهراه خبری از فرزندش است، برسد.»
به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتا از ایرنا؛ بعد از اکران این فیلم نشست خبری با حضور محمد حسین حقیقت کارگردان، سعید شرفیکیا تهیه کننده و اتابک نادری، جعفر دهقان و رضا توکلی بازیگران آن در خانه جشنواره در برج میلاد برگزار شد.
محمدحسین حقیقت کارگردان فیلم بیان کرد: طبیعتا کار اول در حوزه دفاع مقدس سختیهای خود را دارد، تلاش کردیم از فضای مرسوم فاصله بگیریم و از افرادی که بخشی از خودشان را در جنگ جای گذاشتند، بپردازیم. ما با هر عقیده و آرمان و سلیقه ای باید یک نکته مشترکی داشته باشیم که برای همه قابل احترام باشد. واقعا از شهدا گفتن ترس ندارد.
حقیقت درباره الگوبرداری از یک نمایش گفت: من نمایشی را ندیدم و از جایی الگو گرفته نشده و داستانی بود که شکل گرفته است؛ به اسم شعار واقعیت ها را انکار نکنیم.
این کارگردان جوان گفت: همه داستان و زنجیرواره های داستان چیزی نبود که بخواهیم به جایی اشاره کنیم. این مفهوم مادرانه یک مفهوم کلی است، فیلمنامه یک روند ۲ ساله را طی کرده است و ما به جاهای مختلف سفر کردیم و خیلی از موارد را به عینه دیدیم.
وی تصریح کرد: بعضی از دوستان نسبت به این فیلم کم لطفی کردند و بیان کردند که مشخص است این فیلم مستقل نیست و به جایی وصل است. ولی این را اینجا می گویم که این کار بدون ریالی بودجه دولتی و با سرمایه شخصی ساخته شده است. این امر کاملا متداول است که ردیف های بودجه برای نهادهای مختلف وجود دارد که باید در فیلمسازی هزینه شود ولی اگر دغدغه ها درست بررسی نمی شود، باید آنها را بررسی کرد.
اتابک نادری در این نشست گفت: خوشحالم که ادای دینی به شهدایی کردیم که حتی اسم آنها سر کوچهها نیست. کار دلی بود و ربطی به هیچ تکنیک و تجربهای نداشت.
جعفر دهقان هم گفت: یک سری به آسایشگاه های جانبازان دفاع مقدس بزنید، تازه با مفهوم اینکه ما چرا به این افراد بدهکار هستیم آشنا و متوجه خواهید شد.
رضا توکلی نیز گفت: محمدحسین حقیقت کارگردان خلاقی است، پیشکسوتان عرصه هنر ما کمتر در این مدل کارها دیده میشوند. نکته اساسی من این است که چرا برای رابرت دنیرو ۸۰ ساله فیلمنامه مینویسند فیلم میسازند؟ نویسندهها باید برای بزرگترهای سینمای ما بنویسند.
وی گفت: جای جمشید هاشمپور (بازیگر فیلم) اینجا خالی است. وقایع عجیب و غریبی درباره جنگ داریم که نتوانستیم هیچکدام از آنها را به تصویر بکشیم. دستمریزاد به آقای حقیقت که با پول خود چنین فیلمی ساخته است؛ سینمای ما باید همه گونه فیلمی داشته باشد ولی این هزینهها را به چه کسانی میدهند؟ چرا به باتجربه ها کار نمیدهند؟
یاسین مسعودی بازیگر دیگر این فیلم گفت: قرار بود که یاسین یک رگههایی از طنز داشته باشد؛ حتی بدون یک دکور در آبادان میتوان فیلم جنگی ساخت، امیدوارم آبادی به آبادان بازگردد.
رضا انصارین سرپرست جلوه های بصری نیز در بخش دیگری از این نشست گفت: درباره بخش فنی فیلم، نخ تسبیح فیلم را سعی کردیم به صورت جلوه های بصری آماده کنیم. در خدمت فیلم هر کجا که نیاز بود از این قابلیت استفاده کردیم.
سیدعلی زرآبادی مدیر تولید فیلم گفت: کار سختی بود و تعدد فضای فیلمبرداری داشت. محمدحسین حقیقت جوان ترین فیلمساز جشنواره است ولی انسان بسیار بزرگی است.
انتهای پیام/