فردی که درد را تجربه می کند می خواهد تسکین یابد. ماساژ درمانی برای افرادی که با درد دست و پنجه نرم می کنند مفید است و مبتلایان به سندرم تونل کارپال نیز تفاوتی ندارند.
سندرم تونل کارپال چیست؟
سندرم تونل کارپال به بیان ساده به التهاب یا گرفتگی اعصاب درون تونل کارپال مچ دست گفته می شود که می تواند منجر به درد و بی حسی شود.
ریچارد گارسیا، متخصص ماساژ درمانی خصوصی در پیتون کلرادو توضیح می دهد که بیشتر بیماران با مشاهده علائم معمول به او مراجعه می کنند.
این علائم شامل بی حسی و سوزن سوزن شدن دست، دشواری در گرفتن یا حمل اشیا و گاهی اوقات درد دست است. همچنین بر اساس گفته برخی مراجعین درد هنگام شب بیشتر است و مانع خواب آن ها می شود. غالباً حرکت مکرر مانند تمام روز کار کردن با کامپیوتر عامل سندرم تونل کارپال است، اگرچه عوامل دیگری نیز وجود دارد.
بر اساس گفته مری بنت، مالک Alleviate LLC در بلومینگتون ایندیانا به طور معمول فشار مکرر یا آسیب بیش از حد عامل سندرم تونل کارپال در نظر گرفته می شود اما شرایط و بیماری های ژنتیکی دیگر نیز می توانند در بروز علائم نقش داشته باشند. به نظر می رسد خم کردن و کشش بیش از حد مچ دست رایج ترین علت سندرم تونل کارپال است. با این حال عوامل دیگر مانند وراثت، کوچکتر بودن تونل کارپال در برخی افراد، دیابت و آرتریت روماتوئید می توانند در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشند.
درمان سندرم تونل کارپال با ماساژ
دانش لازم
تمام افرادی که با آن ها صحبت کردیم موافق بودند که داشتن آگاهی بیشتر از حد متوسط درباره آناتومی و فیزیولوژی برای درمان مراجعه کنندگان مبتلا به سندرم تونل کارپال ضروری است. بنت توضیح می دهد: “باید آناتومی این ناحیه را بشناسید چراکه ساختارهای خاصی در این بیماری دخیل هستند. برای کمک به بیماران و آسیب نرساندن به آن ها باید درباره این ساختارها اطلاعات داشته باشید.
همچنین بر اساس گفته کانو جنرال، صاحب مرکز درمانی Blue Turtle در نیویورک داشتن مهارت های صحیح، تفکر انتقادی و همچنین دانستن نحوه استفاده از تکنیک های فعلی ماساژ درمانی برای کمک به حل مشکل یک امر ضروری است.
گارسیا می افزاید: حتماً باید با متخصصان مختلف یک رابطه حرفه ای قوی داشته باشید.
این همکاری به متخصصان ماساژ درمانی فرصت می دهد از دیگر پزشکان متخصص برای تأیید خصوصی ارزیابی های خود استفاده کنند و به آن ها نشان دهند کار خود را جدی می گیرند و فعالانه در تلاش برای ارتقاء دانش خود هستند. مهارت حیاتی دیگری که متخصصان ماساژ درمانی که با آن ها صحبت کردیم به آن اشاره کرده اند شناختن محدودیت ها است.
مشورت با سایر همکاران ماساژ درمانی، ارجاع بیماران به یک پزشک متخصص دیگر، درک اقداماتی که می توانید و نمی توانید برای بیماران انجام دهید به خصوص در مواردی که مشکلات پزشکی اساسی دیگری نیز وجود داشته باشد ضروری است.
جنرال می گوید: از برقراری ارتباط و کمک خواستن از همکاران یا درمانگرانی که بیشتر از شما می دانند و استفاده از اطلاعات سایر پزشکان نترسید.
ارزیابی
برخی بیماران پس از تشخیص پزشک خود به شما مراجعه می کنند و برخی دیگر نیز این کار را نمی کنند. ارزیابی اولیه بسیار مهم است. بنت توضیح می دهد که ارزیابی اولیه شامل بررسی سوابق پزشکی دقیق و یک مصاحبه است.
او می گوید: من درباره داروها، مشکلات پزشکی عمومی و اطلاعات خاص درباره سندرم تونل کارپال مانند محل درد و یا بی حسی، شروع و مدت زمان بروز علائم، فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند و درمان قبلی سؤالاتی می پرسم.
جنرال می گوید علاوه بر سوابق پزشکی، آزمایش های ارزیابی مانند فالن یا تینل برای مچ دست می توانند در تهیه یک برنامه درمانی جامع مفید باشند.
وی همچنین افزود: من به خصوص اگر سابقه آسیب دیدگی گردن یا شانه وجود داشته باشد و یا فرد روزانه حرکات تکراری انجام دهد ماهیچه درون گردان گرد، شانه و ناحیه گردن را نیز از نظر فشردگی در امتداد عصب مدیان ارزیابی می کنم.
از آنجا که بیماران برای تسکین واقعی احتمالاً به ماساژ احتیاج دارند ارزیابی مجدد نحوه کار در جلسات ماساژ درمانی نیز از اهمیت برخوردار است.
جنرال می گوید: من قبل و بعد از درمان ارزیابی انجام داده و سؤالاتی راجع به فعالیت های روزمره بیماران می پرسم. به عنوان مثال آیا توانسته اند شب با درد کمتری بخوابند و یا بدون اینکه احساس کنند می خواهند لیوان را رها کنند آن را بالا ببرند و یک لیوان آب بنوشند.
گارسیا سؤالاتی کلی درباره وضعیت بیماران و همچنین اینکه می تواند علائم خود را تسکین دهند و یا تغییراتی در سبک زندگی یا سطح استرس ایجاد کنند می پرسد.
وی افزود: من همچنین از آن ها درباره نیاز به تغییر نحوه انجام ماساژ سؤال می پرسم. بعنوان مثال درباره کم یا زیاد کردن فشار، استفاده بیشتر یا کمتر از روغن و همچنین کشش های مؤثر، کشش هایی که تفاوتی ایجاد نمی کنند و یا اگر بعد از کشش ناراحتی یا درد وجود دارد سؤالاتی خواهم پرسید.
ارتباط واضح برقرار کنید
این مورد درباره تمام مراجعه کنندگانی که با آن ها کار می کنید صادق است اما باید بتوانید آنچه را که انتظار دارند به بیماران بگویید. بنت می گوید ابتدا خودتان یک طرح درمانی تهیه کنید. از خود بپرسید هدف من چیست و چگونه می توانم آن را محقق کنم؟ مطمئن شوید می توانید برنامه درمانی را به درستی و به شکلی برای بیمار توضیح دهید که راحت قابل درک باشد.
او می گوید: بیمار باید برنامه شما را بداند. آن ها باید از شرایط ناراحت کننده و نتایج مورد انتظار آگاه باشند. همچنین مطمئن باشید قول نتیجه ای که نمی توانید ارائه دهید را نمی دهید. درباره مزایایی که ماساژ درمانی فراهم می کند کاملاً واضح و روراست باشید تا بیماران انتظار نتیجه ای که نمی توان به آن رسید را نداشته باشند.
ماساژ سندروم تونل کارپال چگونه می تواند کمک کند؟
تکنیک های مورد استفاده
روش های مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال از جمله ماساژ وجود دارد. اگرچه بیشتر تمرکز روی ناحیه مچ است اما این احتمال وجود دارد که بیش از یک ساختار دچار مشکل شده باشد.
گارسیا یک جلسه درمانی کلی با تمرکز روی مچ دست انجام می دهد و معتقد است که تونل کارپال به ندرت ناشی از مشکل مچ دست است.
وی می گوید: نظر من این است که اگر بیمار سندرم تونل کارپال داشته باشد احتمال عدم تعادل سایر عضلات تقریباً 100 درصد است.
بنت نیز موافق است. او می گوید: بازو معمولاً بصورت پیچشی حرکت می کند و این نوع حرکت در سایر قسمت های بدن نیز وجود دارد.
معمولاً در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال چرخش داخلی شانه و بازو مشاهده می شود. از آنجا که عصبی که احساس تونل کارپال را تأمین می کند از ناحیه گردن و شانه شروع می شود مهم است که این پیچ خوردگی ها در کل مسیر عصبی آزاد شوند.
بنت با ماساژ دقیق بافت های عمقی تلاش می کند کشش، چسبندگی و نقاط ماشه ای شانه، کل بازو و دست را آزاد کرده و شانه و بازو را از چرخش داخلی خارج کند. جنرال از تکنیک های ماساژ ارتوپدی مانند آزادسازی میوفاسیال از طریق فشرده سازی استفاده می کند.
جلسه معمولی
بنت ابتدا چرخش داخلی شانه به ویژه ماهیچه سینه و زیرکتفی را آزاد می کند.
او می گوید: سپس هر گونه چسبندگی یا بافت فیبری در بازو، پایین آرنج و دست به خصوص در امتداد مسیرهای عصبی را احساس کرده و آن ها را به ترتیب آزاد می کنم.
جنرال یک ساعت روی بیماران خود کار کرده و با استفاده از گرما و فشرده سازی فشار خون عضلات خم کننده را کاهش می دهد.
او می گوید: پس از این کار تکنیک های آزادسازی میوفاسیال و کشش بافت های عضلانی انجام می شود. کل جلسه مختص به بازو نیست و کل بازو، عضلات کمربند شانه و ناحیه گردن را در بر می گیرد.
زمان لازم
تعداد جلساتی که بیمار برای تسکین احتیاج دارد متفاوت بوده و اغلب به شدت مشکل بستگی خواهد داشت.
جنرال می گوید بیمارانی داشته است که در یک جلسه 60 دقیقه ای بهبود یافته اند. دیگران پس از تشخیص یک تا سه دلیل برای سندرم تونل کارپال در شش جلسه 60 دقیقه ای بهبود یافته اند. اکثراً با این موضوع موافقند که بیماران باید پس از جلسه اول کمی تسکین یابند.
بنت توضیح می دهد که بیشتر بیماران پس از جلسه اول کمی تسکین یافته و به طور معمول دستیابی به نتایج بلند مدت سه تا پنج جلسه و گاهی بیشتر یا کمتر طول خواهد کشید.
گارسیا از ماساژ بافت عمقی و درمان عصبی عضلانی استفاده کرده و می گوید بیماران تقریباً بلافاصله تسکین می یابند. او به محدودیت ها توجه دارد و هشدار می دهد: به خاطر داشته باشید که تسکین به معنای رفع کامل علائم نیست.
یکی از بزرگترین عوامل تأثیر گذار بر زمان بهبودی بیمار مربوط به زمانی است که از علائم رنج برده است. به گفته بنت به طور کلی هرچه فرد دیرتر برای درمان اقدام کند بهبودی او نیز بیشتر طول خواهد کشید.
