به گزارش یکتاپرس زنان و کودکان، قربانیان اصلی تجاوز جنسی هستند. بسیاری از قربانیان از ترس برخورد نادرست اطرافیان از برملا کردن این موضوع چشم‌پوشی می‌کنند. تأثیر سوء این تجربه تلخ اما باقی می‌ماند و خود را دائماً به اشکال مختلف نشان می‌دهد تا اینکه در برهه حساس ازدواج، فرد قربانی در دوراهی گفتن یا نگفتن این مسئله مهم با طرف مقابل قرار می‌گیرد. از یک طرف، پنهان کردن این مسئله عواقبی دارد که دیر یا زود دامن فرد قربانی را می‌گیرد و زندگی را در سراشیبی سقوط و فروپاشی قرار می‌دهد و از طرف دیگر، گفتن این ماجرای تلخ هم کار آسانی نیست چون ممکن است طرف مقابل در مراحل خواستگاری با شنیده این جمله که «وقتی هفت سالم بود، به من تجاوز شد» برای همیشه برود و پشتش را هم نگاه نکند!؛ پس چه باید کرد؟ آیا قربانی تجاوز جنسی برای همیشه باید قید ازدواج را بزند و به خاطر یک اتفاقی که خود، رضایتی بر آن نداشته از ازدواج کردن محروم شود؟! اصلا لزومی دارد که این راز محرمانه و بزرگ را با خواستگار مطرح کرد؟
دکتر فاطمه ثمنی، روانشناس، مشاور پیش از ازدواج و استاد دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا زندگی در ادامه به این سؤالات پاسخ می‌دهد.
به گفته دکتر ثمنی، درباره ازدواج با قربانی تجاوز جنسی نمی‌توان یک نظر کلی داد؛ هرکسی شرایط خاصی دارد. معمولاً قربانیان تجاوز جنسی به دلیل آزار و اذیت دچار صدمات روحی - روانی از جمله افسردگی شدید می‌شوند که این مسئله با دوره‌های شناختی - رفتاری تا حد زیادی قابل درمان است اما باید توجه داشت که میزان آسیب روحی و دوره درمان در همه قربانیان تجاوز جنسی یکسان نیست و این مسئله مهم قبل از ازدواج باید درمان شود.
این روانشناس در خصوص نتیجه ازدواج با قربانی تجاوز جنسی می‌گوید: «ازدواج با قربانی تجاوز جنسی بستگی به عوامل مختلفی ازجمله شرایط روحی فرد، میزان تجاوز و پذیرش طرف مقابل دارد لذا چنانچه فرد قبل از ازدواج، ازنظر روحی تحت درمان قرار بگیرد و در صورت تجاوز در حد زنا، طرف مقابل امکان پذیرش این مسئله را داشته باشد، چنین ازدواجی مشکل خاصی نخواهد داشت.»
ثمنی در خصوص ازدواج دخترانی که مورد تجاوز جنسی قرارگرفته‌اند، اظهار می‌کند: «برخی ازدواج را گزینه مناسبی برای پایان دادن به کابوس‌های تجاوز جنسی در نظر می‌گیرند درحالی‌که این مسئله در افراد بنا به محیط، شرایط، اطرافیان و... متفاوت است.»
این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: «در صورتی‌که چند سال از مسئله تجاوز گذشته باشد و عواقب روحی ناشی از تجاوز جنسی درمان شده باشد، ازدواج می‌تواند پایانی برای کابوس‌های گذشته و نقطه عطفی برای ارتباط با فرد دیگری باشد اما اگر درمان صورت نگرفته باشد، ازدواج نه‌تنها مثمر ثمر نخواهد بود بلکه می‌تواند فشار روحی مضاعفی را بر فرد قربانی وارد کند.»
ثمنی تأکید می‌کند: «مسئله تجاوز موضوعی نیست که خودبه‌خود درمان شود یا با گذشت زمان آسیب‌های روحی ناشی از تجاوز التیام یابد بلکه تجاوز نیاز به درمان شناختی-رفتاری دارد.»
