به گزارش یکتاپرس و به نقل از روزنامه سان، باستان‌شناسان مصری در سایت حفاری گرزا در فیوم مصر، در جنوب غربی قاهره، پرتره‌هایی از دو مومیایی کشف کرده‌اند.
این دو اثر هنری تمام رنگی که با نام «پرتره‌های فیوم» نیز شناخته می‌شوند، اولین نمونه در نوع خود هستند که در بیش از یک قرن گذشته کشف شده‌اند.
عادل اوکاشا، وزیر گردشگری و آثار باستانی مصر، خاطرنشان کرد که تیم اکتشافی، این پرتره‌ها را در یک اتاق مخصوص مراسم کفن و دفن با کفی ساخته شده از ملات آهک رنگی و تزئین شده با کاشی پیدا کردند.
دیگر آثار کشف‌شده در این مکان شامل مومیایی‌ها، پاپیروس‌ها، سفال‌ها و تابوت‌هایی است که قدمت همه آنها به دوره بطلمیوسی (۳۰۵–۳۰ قبل از میلاد) تا دوران روم (۳۰ قبل از میلاد تا ۳۹۰ پس از میلاد) برمی‌گردد.
کشف راز هزاران ساله مومیایی‌های مصر | باورهای قدیمی تغییر می‌کنند
به گفته دکتر باسم جهاد مدیر این ماموریت اکتشافی، تابوت‌های کشف‌شده سبک‌های متفاوتی دارند: برخی به شکل بدن انسان و برخی به سبک بام‌های شیب‌دار یونانی. همچنین در یکی از تابوت‌های چوبی مجسمه‌ای سفالی از الهه ایسیس یافت شد. دکتر جهاد گفت که این یافته نادر نشان‌دهنده تاثیر یونانی‌ها بر هنر مصر است.
ماموریت کاوش در سایت گرزا، در سال ۲۰۱۶ کار خود را آغاز کرد. از آن زمان، باستان‌شناسان چیزهای زیادی متعلق به بازه زمانی قرن سوم پیش از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد کشف کرده‌اند.
از جمله اکتشافات این گروه، ۶ مقبره عظیم از آجر گلی است که گورهای دسته‌جمعی به سبک کاتاکومب هستند. این یافته‌ها اهمیت جایگاه اجتماعی-اقتصادی در دوران مصر باستان را واضح‌تر کرده است.
همچنین آنچه در این سایت کشف شد، نشان‌دهنده تنوع و تفاوت در دقت و کیفیت فرآیند مومیایی کردن در دوران بطلمیوسی و رومی است. مومیایی‌سازی با کیفیت بالا تا دفن ساده جسد، نشان‌دهنده سطح اقتصادی و جایگاه اجتماعی متوفی است. مومیایی‌هایی که با پرتره دفن می‌شدند، اغلب افرادی ثروتمند بوده‌اند.
مصریان بر این باور بودند که هنر قدرت برقراری ارتباط با خدایان را دارد و در زندگی پس از مرگ می‌تواند نظر آنها را جلب کند. آثار هنری مربوط به کفن و دفن، می‌توانست به شکل مجسمه، نقاشی، نقاشی مقبره و کنده‌کاری باشد. هنر مقبره مصر به عنوان نقطه تماس مردگان و زندگان شناخته می‌شد.
به گفته دبورا وایت، سردبیر موزه استرالیا، «قبرهای مصری مانند گالری‌های هنری مخفی بودند که هرگز قرار نبود دیده شوند. در عوض، این نمونه‌های شگفت‌انگیز صنعت هنری تنها با گروه نخبه‌ای از بازدیدکنندگان - خدایان هم‌کلام می‌شدند.»
