به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین در خانه های مردم عصر صفوی از سرگرمی های رنگارنگ امروزی خبری نبود و زنان آن دوران باید به دورهمی های زنانه دل خوش می کردند، اما مردان این اقبال را داشتند که عصرها در کوکنارخانه ها و قهوه خانه ها دور هم جمع شوند و در کنار نوشیدن شربت کوکنار و کشیدن قلیان و چپق درباره مسائل مهم مملکت ساعت ها بحث کنند.
کوکنارخانه ها محل هایی شبیه شیره کش خانه ها بودند، ولی در این مکان ها از چراغ شیره و بساط شیره خبری نبود و برای مشتریان شربت کوکنار سرو می شد. شربت های کوکنار ارزان قیمت از جوشانده ای گیاهی و حبه خشخاش درست می شد و برای تهیه شربت کوکنار مخصوص اعیان، پوسته خشخاش را در شکوفه سیب و هلو و گیاهان معطر مانند هل و جوز هندی و عنبر و زعفران می خواباندند تا خوش عطر و گوارا شود.
این شربت های مخدر در دوران حکومت پادشاهان مختلف عصر صفوی پرطرفدار بودند، اما شاه عباس صفوی که بر سر کار آمد با دیدن مشتی درباری و قشون دائم الخمار و سست و بی تحرک تعداد زیادی از آنها را از دربار و قشونش بیرون راند و اعلام کرد: «من تریاکی و بی هنر را نگه نمی دارم.»
سختگیری شاه عباس در مصرف مخدرات آن دوره باعث شد صاحبان کوکنارخانه ها به کسبی دیگر مشغول شوند و مشتریان آنها هم گعده ها و دور همی های خود را در قهوه خانه برگزار کنند. در قهوه خانه های آن زمان بساط تفریح و خوشگذرانی به راه بود، ولی مشتریان فقط چای می نوشیدند و شربت های مخدر سرو نمی شد.
در این مکان ها بساط خوشگذرانی بر پا بود و شعبده بازان با رقصاندن خرس و مار مردم را سرگرم می کردند.
