به گزارش یکتاپرس به نقل از همشهری آنلاین به گفته کاسبان قدیمی محله، قدمتش به بیش از ۱۵۰ سال قبل می‌رسد،روزگاری که همه اطرافش را باغ‌های بزرگ پر کرده بود. «ابراهیم حسینمردی» از اهالی قدیمی محله می‌گوید: «ایستگاه قلیونی یا همان قهوه‌خانه حدادی، صبح‌ها میزبان باربرانی بود که از کن و سولقان راه میدان گمرگ را پیش می‌گرفتند و اینجا صبحانه می‌خوردند. ظهرها هم پیرمردان و مالکان طرشتی در آن جمع می‌شدند. بعدها با ساخته شدن بزرگراه، رهگذران هم اضافه شدند و همیشه بساط مردم دیزی سنگی و چای در این ایستگاه برپا بود»
ایستگاه قلیونی، تا حدود یک قرن قبل در اختیار فردی به نام کربلایی غلامعلی بود و بعدها به حسینعلی حدادی رسید. فردی که همزمان با قهوه‌خانه‌داری، ماه‌های رمضان نقالی هم می‌کرد. اما با ورود تلویزیون پرده نقالی به پستو رفت. او سال ۱۳۱۷، ۳ تومان داد و برای قهوه‌خانه تلویزیون خرید. حسینمردی می‌گوید: «پدرم می‌گفت، تلویزیون که آمد، دیگر جای سوزن انداختن در قهوه‌خانه نبود؛ ملت می‌آمدند و ساعت‌ها پای تلویزیون می‌نشستند.»
حدادی که حدود ۸ دهه مسئولیت ایستگاه قلیونی را به عهده داشت، به تازگی فوت کرده است. در قهوه‌خانه او از همان ابتدا دو چیز ممنوع بود؛ سیگار و قلیان. اما با این حال بسیاری به قهوه‌خانه‌اش مراجعه کرده و عکس یادگاری با تلویزیون قدیمی و سماورهایش می گیرند و عصرها هم محل دورهمی طرشتی‌ها و گپ و گفت ساکنان قدیمی است.
